نتوان برد زآینهٔ ما رنگ حدوث
شیشه‌ای‌داشت قدم‌آمده بر سنگ حدوث
نیست تمهید خزان در چمن دهر امروز
بر قدیم است زهم ریختن رنگ حدوث
سیر بال و پر اوهام بهشت است اینجا
همه طاووس خیالیم ز نیرنگ حدوث
بحر و آسودگی امواج و تپش‌فرسایی
اینک آیینهٔ صلح قدم و جنگ حدوث
دیر و ناقوس نوا، کعبه و لبیک صدا
رشته بسته است نفس این‌همه بر چنگ حدوث
می‌سزد هر نفسم پای نفس بوسیدن
کز ادبگاه قدم می رسد این لنگ حدوث
صبح تا دم زند از خویش برون می‌آید
به دریدن نرسد پیرهن تنگ حدوث
دو جهان جلوه ز آغوش تخیل جوشید
چقدر آینه دارد اثر بنگ حدوث
عذر بی‌حاصلی ما عرقی می‌خواهد
تا خجالت نکشی آب‌شو از ننگ حدوث
غیب غیب است شهادت چه خیال است اینجا
بیدل از ساز قدم نشنوی آهنگ حدوث
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی مفهوم وجود و پدیده‌ها می‌پردازد و به نوعی نشان می‌دهد که زیبایی و حقیقت انسان‌ها تنها در خیال و توهمات آنها وجود دارد. شاعر به تضاد بین واقعیت و خیال اشاره می‌کند و می‌گوید که هیچ چیز نمی‌تواند رنگ وجود را از آینه وجود ما بزداید. او به چمن، جنگ، صلح و مراتب معنوی اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که زندگی پر از نیرنگ و واقعیت‌های متضاد است. همچنین به حسرت و پشیمانی از بی‌فایده بودن تلاش‌های بشر اشاره می‌کند و در نهایت به تلاش‌های ناموفق انسان در درک حقیقت اشاره دارد. شعر به نوعی تفکر عمیق فلسفی و عرفانی را منتقل می‌کند.
هوش مصنوعی: نمی‌توان رنگ تغییر و نو شدن را از آینه‌ای که وجودش ثابت است، برداشت. این آینه انگار که قدمی بر سنگی که نماد پایانی‌ست، گذاشته است.
هوش مصنوعی: امروز در زندگی، دیری است که رنگ و حالتی که به وجود آمده، از ریزش و تغییرات سال‌های گذشته نشأت می‌گیرد و هیچ‌گونه تدبیر جدیدی در این تغییرات وجود ندارد.
هوش مصنوعی: زیبایی و ظرافت دنیا، به شکلی شگفت‌انگیز ما را فریب می‌دهد. همه ما مانند طاووس‌هایی هستیم که در دام خیال و توهم زندگی می‌کنیم و در واقع این دنیای فانی، مجازی و حاصل نیرنگ‌هاست.
هوش مصنوعی: در اینجا به تصویر کشیده شده است که دریا با آرامش امواج و ضربان قلبش، تجسمی از صلح و در عین حال نشانه‌های جنگ و حوادث را نشان می‌دهد. به نوعی تعارض بین آرامش و آشوب در این تصویر نهفته است.
هوش مصنوعی: در دیر صدای ناقوس به گوش می‌رسد و در کعبه به ندای لبیک پاسخ داده می‌شود. این نشانه نشان‌دهنده‌ی درگیری نفس انسان با تغییر و تحولات زندگی است.
هوش مصنوعی: هر نفسی که می‌کشم، شایسته است که به پاهای تو بوسه بزنم، زیرا از جایی که قدمت می‌رسد، نشانه‌ای از وجود تو نمایان است.
هوش مصنوعی: صبح تا شب باید با خود درگیر باشی، اما زمانی برای فرار از مشکلات و تنگی‌های زندگی پیدا نمی‌کنی.
هوش مصنوعی: دو جهان از دل تخیل بیرون آمده‌اند و چه اندازه آینه‌ها از تأثیر این خلاقیت پر شده‌اند.
هوش مصنوعی: برای از بین بردن شرم و ننگ ناشی از ناتوانی‌ام، نیاز به نوشیدنی خاصی دارم تا خجالت نکشم و بتوانم با وضعیتی که دارم کنار بیایم.
هوش مصنوعی: ناپیدا بودن حقیقت و وجود غیبت، گواهی بر وقوع چیزی نیست؛ در این جا، بیدل نمی‌تواند آهنگ و نشانه‌ای از وقوع را با نواختن پا بشنود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.