به زخم هستی اگر شرم بخیه پردازی‌ست
عرق‌کن ای شررکاغذ آنچه غمازی‌ست
به‌فرصت نفسی چندصحبت است اینجا
تأملی‌که درین بزم باکه دمسازی‌ست
نه دی‌گذشت و نه فردا به پیش می‌آید
تجدد من و ما تا قیامت آغازی‌ست
به غیر ساختگی نیست نقش عالم رنگ
شکست نیز در این‌کارخانه پردازی‌ست
چوشمع غیرت تسلیم هم جنون دارد
تلاش ما همه تا نقش پا سراندازی‌ست
ز وضع چرخ اقامت نمی‌توان فهمید
دماغ بیضهٔ عنقا همیشه پروازی‌ست
به حکم عجز سراز سجده برشکن بیدل
که‌گرد اگر دمد از خاک‌گردن‌افرازی‌ست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به بررسی فلسفی زندگی و وجود می‌پردازد. او به زخم‌های هستی اشاره می‌کند و از تعبیر 'شرم بخیه' برای بیان این زخم‌ها استفاده می‌کند. در این بزم و فضای زندگی، لحظه‌ها گذرا هستند و تأمل در آنها اهمیت دارد. شاعر به این نکته اشاره می‌کند که نه دی گذشته و نه فردا می‌آید، یعنی زمان در حال حاضر محدود است. او درباره نقش‌های عالم و چگونگی ساخت آنها صحبت می‌کند و می‌گوید که هیچ چیزی به‌جز ساختگی وجود ندارد. همچنین به تلاش‌های انسانی و غیرت نیز اشاره می‌کند و در نهایت با تأکید بر عجز انسان در مقابل عظمت وجود، به سجده و خاکساری دعوت می‌کند. این شعر به طور کلی تفکر عمیق درباره وجود و موقعیت انسان در جهان را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: اگر در زندگی زخم‌هایی وجود دارد که باید به آنها رسیدگی کرد، پس باید به جدیت و شجاعت به مشکلات و دردها پرداخته شود و از بیان آنها هراسی نداشته باشیم.
هوش مصنوعی: در اینجا لحظاتی برای گفت‌وگو و اندیشیدن وجود دارد. باید در این جمع دوستانه توجه کنیم و با یکدیگر هم‌نوا شویم.
هوش مصنوعی: نه گذشته‌ای وجود دارد و نه آینده‌ای در پیش است؛ بلکه تغییر و تحول من و شما همچنان ادامه دارد و تا قیامت این روندی بی‌پایان است.
هوش مصنوعی: هیچ چیزی در این دنیای عمل و واقعیت بدون ساخت و پرداخت نیست، حتی رنگ‌های شکسته و نقش‌های دنیایی هم نتیجه‌ی همین فرآیندهای هنری و خلق و خوی انسانی است.
هوش مصنوعی: غیرت مانند شمعی است که در برابر تسلیم شدن، دیوانه‌وار می‌سوزد و تلاش ما فقط برای آن است که ردپایی از خود به جا بگذاریم.
هوش مصنوعی: از وضعیت و تغییرات این دنیا نمی‌توان به وضعیت واقعی و درونی افرادی مانند عنقا پی برد، زیرا همیشه دارای حالت پرواز و آزادگی هستند.
هوش مصنوعی: به خاطر ناتوانی‌ات، سر را از سجده برمیدار، بیدل، زیرا اگر از خاک برخیزی، به بزرگی و بلندآوانی می‌پردازی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.