حضورکلبهٔ فقر از تکلفات بری‌ست
چراغ ما زسر شام تا سحرسحری‌ست
سر امید اقامت در این بساط کراست
چوشمع مرکزرنگیم ورنگها سفری‌ست
صدای تست کزین‌کوه باز می‌گردد
به ناله رنج مکش در مزاج سنگ‌کری‌ست
زمان فتنهٔ آفاق انتظاری نیست
بهوش باش‌که هر ماه دورها قمری‌ست
به عجزخلق مشو غافل ازشکوه ظهور
شکست شیشهٔ امکان‌کلاه نازپری‌ست
تبسم‌که در این باغ بی‌نقابی‌کرد
که رنگ صبحی اگرگرد می‌کند شکری‌ست
گرفتم آینه‌ات نیست محرم اشیا
به خوابش نیز نکردی نظر چه بی‌بصری‌ست
به هر نفس دلی ایجاد می‌کنی نگهی
که زندگی چقدرکارگاه شیشه‌گری‌ست
به لنگی نفست اعتماد جهد خطاست
بجا نشین و قدم‌زن‌که مرکبت‌کمری‌ست
درین بساط که نرد خیال می‌بازیم
به مرگ دادن جان هم دلیل مفت‌بری‌ست
ز ننگ دعوی‌گردنکشی حذر بیدل
که داغ شمع ته پاگل دماغ سری‌ست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف وضعیت فقر و سختی زندگی می‌پردازد. شاعر به انتقاد از شرایط اقتصادی و اجتماعی موجود می‌پردازد و از ناکامی‌ها و چالش‌های زندگی انسانی می‌گوید. او با استفاده از تشبیهات و نمادهای مختلف، درک عمیق‌تری از رنج و زحمت انسان‌ها را ارائه میدهد و به‌ویژه به موضوع امید و تنهایی در این شرایط اشاره می‌کند. همچنین، شاعر به زیبایی‌های زندگی و لحظات شیرین آن نیز پرداخته و نشان میدهد که با وجود مشکلات، زندگی همچنان زیبا و پرمعناست. این شعر بر لزوم هوشیاری و تلاش در برابر دشواری‌ها تأکید دارد.
هوش مصنوعی: حضور کلبهٔ فقر نیازی به زرق و برق ندارد. روشنایی ما از غروب تا سپیده دم به ما زندگی می‌بخشد.
هوش مصنوعی: در این جا سوالی مطرح می‌شود که چه کسی می‌تواند امید به ماندن در این دنیا را داشته باشد، چرا که زندگی همچون شعله‌ای در مرکز رنگ‌هاست و سفر ما در این دنیا مانند تغییر رنگ‌هاست.
هوش مصنوعی: صدای آزمایش از کوه کزین به گوش می‌رسد و به ناله‌ای شبیه به درد تبدیل می‌شود که در طبیعت سخت وجود دارد.
هوش مصنوعی: در دوران بحران‌ها و فتنه‌ها، نباید توقع داشته باشی که اوضاع به آرامی پیش برود. باید هوشیار باشی، چون هر ماه می‌تواند تغییرات بزرگی را به همراه داشته باشد.
هوش مصنوعی: از ناتوانی دیگران غافل نشو، زیرا شکوه و زیبایی درخشش وجود و شکستن مرزهای ممکنیت، مانند یک کلاه نازک و لطیف است.
هوش مصنوعی: درختان باغ با لبخند خود زیبایی و صفای خاصی دارند، همان‌طور که صبحگاه با شفافیت و روشنی‌اش، زیبایی را به ارمغان می‌آورد. این لبخند و زیبایی‌ها، مانند شکر خوشمزه و دلپذیر هستند که به زندگی طعمی دلنواز می‌بخشند.
هوش مصنوعی: من آینه‌ات را گرفتم، اما هیچ‌کس جز خودم نمی‌تواند به آن نگاه کند. حتی وقتی خوابیده‌ای، باز هم توجهی به آن نداری. چه نادیده‌انگاری عجیبی!
هوش مصنوعی: هر لحظه با نگاهی که به زندگی می‌کنی، قلوب جدیدی شکل می‌دهی؛ انگار زندگی یک کارگاه شیشه‌گری است که در آن احساسات و تجربیات جدید ساخته می‌شوند.
هوش مصنوعی: به اعتماد به نفس کمزور خود تکیه نکن و به جای این کار، درست حرکت کن و قدم بزن، زیرا وسیله‌ی تو برای پیشرفت، به شکل مناسبی آماده است.
هوش مصنوعی: در این دنیا که ما در آن در بازی افکار و خیال‌های خود به سر می‌بریم، حتی از دادن جان نیز به‌عنوان یک نشانه‌ای برای بی‌ارزشی و بی‌مقداری استفاده می‌شود.
هوش مصنوعی: از ننگ و عیب خود بزرگ‌بینی و خودستایی پرهیز کن، چون رد پای خودخواهی همانند داغی است که بر پیشانی می‌ماند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دو چشم او که ندانم فرشته یا که پریست
بخواب رفت و مرا در بدن تب سهریست
ستاره کس به ندیدست و آفتاب بهم
بر آفتاب رخش لب ستاره سحریست
اگر ستاره نبیند که گونه مه من
[...]
به لاله نرگس مخمور گفت وقت سحر
که هر که در صفِ باغ است صاحب هنریست
بنفشه مژدهٔ نوروز میدهد ما را
شکوفه را ز خزان و، ز مهرگان خبریست
بجز رُخ تو که زیب و فرش ز خونِ دل است
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.