سر خط درس‌کمالت منتخب دانی بس است
ازکتاب ما و من سطر عدم‌خوانی بس است
چند باید چیدن ای غافل بساط اعتبار
از متاع‌کار و بارت آنچه نتوانی بس است
تا درین محفل چراغ عافیت روشن کنی
پردهٔ فانوس رازت چشم قربانی بس است
ناتوان از خجلت اظهار هستی آب شد
از لباس نیستی یک اشک عریانی بس است
رفته‌ای از خود اقامت آرزوییهات چند
نقش‌پایی‌گر درین وبرانه بنشانی بس است
عجز بنیادت گر از انصاف دارد پایه‌ای
از رعونت‌اینکه‌خود راخاک‌می‌دانی‌بس‌است
نیست از خود رفتن ما قابل بازآمدن
گر عناتها برنگردد رنگ‌گردانی بس است
در محیط انقلاب اعتبارات فنا
کشتی درویش ما گر نیست توفانی، بس است
امتیاز محو او برآب وگل موقوف نیست
عنصر کیفیت آیینه حیرانی بس است
ای‌حباب اجزای موجی، سازت‌از خود رفتن است
یک تامل‌وار اگر با خود فرو مانی بس است
بر خط تسلیم رو بیدل که مانند هلال
پای سیر آسمانت نقش پیشانی بس است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شعر به نکاتی درباره کمال و خودشناسی می‌پردازد. شاعر به ما یادآوری می‌کند که در جستجوی کمال نیازی به تکرار مکررات و درس‌های بی‌نتیجه نیست و باید به اصل خود بپردازیم. او اشاره می‌کند که برای درک عافیت و روشنایی، نیازی به فضایل ظاهری نیست و خود را باید از قید خجلت و عدم دور کنیم. همچنین به اهمیت نداشتن وابستگی به اعتبارهای دنیوی و تحول درونی اشاره می‌کند. در نهایت، شاعر به پذیرش تسلیم و واقع بودن در لحظه تأکید می‌کند و اهمیت خودآگاهی و رهایی از قید و بندهای دنیوی را یادآور می‌شود.
هوش مصنوعی: اثر قابل توجهی که از کتاب ما می‌توان برداشت کرد، این است که نیازی به خواندن جملات اضافی و تکراری نیست. فقط نکات اصلی و ضروری برای درک کمال کافی است.
هوش مصنوعی: چند وقت باید در پی جلب و کسب اعتبار باشی؟ به یاد داشته باش که آنچه که نمی‌توانی به دست آوری، همان اندازه که هست، کافی است.
هوش مصنوعی: برای اینکه در این جمع، نور آرامش را به وجود آوری، تنها چشمان قربانی تو برای پرده‌برداری از رازهای پنهانت کافی است.
هوش مصنوعی: این بیت به احساس خجالت و ناتوانی اشاره دارد. شاعر بیان می‌کند که گاهی اوقات انسان از ابراز وجود خود ناتوان می‌شود و تنها یک اشک می‌تواند نمایانگر عمق احساسات و بی‌حالی او باشد. این اشک، نشانه‌ای از vulnerability و عریانی در برابر احساسات است که نشان می‌دهد در شرایطی، حتی وجود یک قطره اشک می‌تواند گویای بسیاری از درونیات فرد باشد.
هوش مصنوعی: تو از خود دور شده‌ای و در بطن آرزوهایت ساکن گشته‌ای. اگر به این فضا کمی از نشانه‌های تو را بر جای بگذاری، کافی است.
هوش مصنوعی: اگر تو از انصاف عاجز هستی، پس این نشان‌دهنده‌ی ریشه‌ای از غرور در وجودت است و دانستن این که خود را خاکی می‌دانی، کافی است.
هوش مصنوعی: نگرانی ما از دوری از خود، قابل جبران نیست. اگر مشکلات و ناپایداری‌ها برنگردند، همین که تغییر رنگ بدهیم کافی است.
هوش مصنوعی: در فضای پر تغییر و تحول انقلاب، ارزش‌ها و منابع از بین می‌روند. اگر درویش ما در برابر طوفان‌ها مقاومت نکند، همین که دچار تلاطم نشود، کافی است.
هوش مصنوعی: برتری و وجود او به آب و گل وابسته نیست. کیفیت و ویژگی‌های وجود او آن‌قدر شگفت‌انگیز است که نیازی به عنصر مادی ندارد.
هوش مصنوعی: ای حباب‌هایی که از امواج تشکیل شده‌اید، بدانید که هدف و مقصود شما ناپدید شدن است. اگر کمی در خودتان تامل کنید و با خودتان بیندیشید، متوجه خواهید شد که به همین بسنده کردن کافی است.
هوش مصنوعی: به کلامی ساده، بیدل می‌گوید که در برابر سرنوشت و تقدیر تسلیم باش و مانند هلال ماه که در آسمان می‌درخشد، نشان نیکویی بر پیشانی‌ات کافی است. زندگی را بپذیر و بر تلاشت تمرکز کن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
مشابه‌یابی بر اساس وزن و قافیه
مزد دست و تیغ قاتل چشم قربانی بس است
عذرخواه نقش از نقاش حیرانی بس است
غوطه زن در بحر و فارغ شو ز گیر و دار موج
چون حباب شوخ چشم این کاسه گردانی بس است
اینقدر تمهید بهر دفع ما در کار نیست
[...]
چند روزی در جهان ای عمر مهمانی بس است
از حصول مدعا آه پشیمانی بس است
آرزوی جاه داری گر ز نقش اعتبار
یاد تعمیر خیالت خانه ویرانی بس است
گشتی از درس کمال امروز غافل مر تو را
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.