خودسر ز عافیت به تکلف برید و بس
آهی که قد کشید به دل خط کشید و بس
راه تلاش دیر و حرم طی نمیشود
باید به طوف آبلهٔ پا رسید و بس
جمعی که در بهشت فراغ آرمیدهاند
طی کردهاند جادهٔ دشت امید و بس
دل با همه شهود ز تحقیق پی نبرد
آیینه آنچه دید همین عکس دید و بس
ناز سجود قبلهٔ توفیق میکشیم
زین گردنی که تا سر زانو خمید و بس
محملکشان عجز، فلکتاز قدرتند
تا آفتاب سایه به پهلو دوید و بس
عیش بهار عشق ز پهلوی عجز نیست
در باغ نیز، شمع گل از خویش چید و بس
ما را درین ستمکده تدبیر عافیت
ارشاد بسمل است که باید تپید و بس
هیهات راه مقصد ما وانمودهاند
بر جادهای که هیچ نگردد پدید و بس
خواندیم بیتمیز رقمهای خیر و شر
از نامهای که بود سراسر سفید و بس
رفع تظلم دم پیری چه ممکن است
هرجا رسید صبح گریبان درید و بس
بیدل پیام وصل به حرمان رساندنیاست
موسی برون پرده ندیدن شنید و بس
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان حقایق پیچیده زندگی و تلاش انسانی برای رسیدن به هدفها و آرزوها میپردازد. شاعر تأکید میکند که برای رسیدن به عافیت و خوشبختی، باید از سختیها و تلاشهای زیاد عبور کرد. او اشاره میکند که بسیاری از مردم به بهشت آرامش رسیدهاند، اما این بهشت حاصل تلاش و امید است. همچنین، اشاره به این دارد که دل انسانها معمولاً به حقایق دست نمییابد و صرفاً تصورات و تصاویر را میبیند. در نهایت، بیان میکند که در زندگی پُر از مشکلات، باید به تلاش و حرکت ادامه داد، چرا که راه رسیدن به هدفها هرگز آسان نیست و بسیاری از واقعیتها باید به صورت عمیق و هوشیارانه درک شوند.
هوش مصنوعی: بیدغدغه و بدون محدودیت به دنبال راحتی رفت و فقط به دل خود که در حال گریه بود، اشاره کرد و از آن گذشت.
هوش مصنوعی: برای رسیدن به هدف و مکانهای مقدس، تنها با تلاش و کوشش زیاد میتوان پیش رفت و نمیتوان به راحتی و زود به مقصد رسید؛ باید در مسیری سخت و پرچالش گام برداشت تا به هدف مورد نظر دست یافت.
هوش مصنوعی: گروهی که در بهشت آرامش یافتهاند، راهی را طی کردهاند که پر از امید و انتظار بوده است.
هوش مصنوعی: دل، با تمام درکش، نتوانست به حقیقت برسد. آیینه فقط همان چیزی را که میبیند، یعنی تصویرش را نشان میدهد و بس.
هوش مصنوعی: ما با افتخار و تواضع در برابر قبلهٔ توفیق سجده میکنیم، بهخاطر این پیوند عمیق که تا سر زانو ما را خم کرده است.
هوش مصنوعی: کاروانداران ناتوان، در مقابل قدرت و تواناییها قرار دارند. زمانی که خورشید به کناره جا به جا میشود، این ناتوانی بیشتر خودش را نشان میدهد و همهچیز به همین خلاصه میشود.
هوش مصنوعی: لذت و شادی بهار عشق ناشی از ناتوانی نیست. حتی در باغ، شمع گل زیبایی را از خود گل چید و بس.
هوش مصنوعی: در این جهان پر از ظلم و ستم، تدبیر برای آرامش و بهبود وضعیتمان تنها به درد میخورد و باید با شجاعت و سرسختی به جلو پیش برویم.
هوش مصنوعی: راهی که بر آن پیش میرویم، به مقصد ما نخواهد رسید، زیرا تنها نمایشی است از جادهای که هیچگاه به مقصد نمیرسد و همیشه بینتیجه باقی میماند.
هوش مصنوعی: ما از نوشتهای که تماماً سفید و بدون هیچ علامت یا نشانهای بود، نتوانستیم بین خوبیها و بدیها تمایز قائل شویم.
هوش مصنوعی: در سن پیری، از بین بردن ظلم و ستم کار سختی است. هر جا که صبح به وجود میآید، فقط سرزنش و انتقاد وجود دارد و بس.
هوش مصنوعی: بیدل در این بیت به بیان این نکته میپردازد که پیام عشق و وصالی که از جانب معشوق ارسال میشود، در واقع به نوعی موجب حسرت و ناامیدی میشود. در اینجا، موسی که نماد روحانیّت و شهود است، از پشت پرده غیب صدای عشق را میشنود، اما نمیتواند آن را بهطور کامل درک کند و تنها به شنیدن بسنده میکند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.