هرکجا عبرت به درس وعظ رهبر می‌شود
صورت پست و بلند دهر منبر می‌شود
چشم حرص افزود مقدار جهان مختصر
همچو اعداد اقل کز صفر اکثر می‌شود
غیر آغوش فنا سرمنزل آرام نیست
کشتی ما را همان‌گرداب، لنگر می شود
در محبت بیش از این ناکام نتوان زیستن
ازگداز آرزوها زندگی تر می‌شود
از سلامت اینقدر آواره‌گرد خفتیم
گرد ماگر بشکند سد سکندر می‌شود
آه عالم‌سوز دارد رشتهٔ پرواز ما
شعلهٔ آتش پر و بال سمندر می‌شود
آخرکار من و مای جهان بیرنگی‌ست
می‌گدازد این‌عرض چندان‌که جوهر می‌شود
راحت جاویدم از پهلوی عجز آماده است
سایه در هر جا برای خویش بستر می‌شود
ناتوان رنگم ، سراغ شعله‌ام از دود پرس
نیست جز آه حزین، چو ناله لاغر می‌شود
قامت خم خجلت عمر تلف گردیده است
هرقدر مینا تهی شد سرنگونتر می‌شود
بسکه بیدل زین چمن پا در رکاب وحشتم
بر سپند شبنم من غنچه مجمر می‌شود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان عمیق احساسات و تجربیات انسانی می‌پردازد. شاعر از عبرت‌آموزی در زندگی و تأثیرات آن بر انسان سخن می‌گوید. او به محدودیت‌های دنیا اشاره می‌کند و اینکه چشم‌داشت به دنیا تنها منجر به ناکامی و آوارگی می‌شود. همچنین، حس تنهایی و ضعف انسانی را توصیف می‌کند و بر این نکته تأکید دارد که در نهایت آرامش و راحتی در جهان، تنها در عدم وابستگی به دنیا یافت می‌شود. شعر به زیبایی تضادهای زندگی را نشان می‌دهد و به قضاوت انسان درباره‌ی آرامش و آسایش در میان struggleهای زندگی اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: هر جایی که از تجربه‌ها و نصایح رهبران استفاده شود، دنیا به یک منبر تبدیل می‌شود که درس‌های مهم و عبرت‌آموزی را به ما می‌آموزد. در این جا، حالات متفاوت زمان به شکل آموزشی و عبرت‌آموز در می‌آید.
هوش مصنوعی: چشم طمع، اندازه‌ی دنیا را بیشتر می‌کند، مانند اعدادی که از صفر بیشتر می‌شوند.
هوش مصنوعی: تنها جایی که می‌توانیم آرامش پیدا کنیم غیر از آغوش مرگ نیست و کشتی ما در همان گرداب غرق می‌شود و فقط در آنجا توقیف می‌شود.
هوش مصنوعی: نمی‌توان بیش از این در عشق دلسردی را تحمل کرد؛ آرزوها باعث می‌شوند زندگی رنگ و بویی تازه بگیرد.
هوش مصنوعی: به خاطر سلامتی و امنیت‌مان، اینقدر در معرض خطرات و مشکلات قرار گرفته‌ایم که اگر سد و مانع مشکلات بشکند، به شکلی سراسیمه و ناامید خواهیم شد.
هوش مصنوعی: دردی عمیق و جانسوز وجود دارد که بر سر راه آرزوها و پرواز ما قرار گرفته است، به گونه‌ای که این شعله مانند آتش، بال و پر ما را می‌سوزاند و آسیب می‌زند.
هوش مصنوعی: در نهایت، من و ما در این جهان بی‌روح و رنگ به سر می‌بریم، و این احساس به‌قدری قوی است که مانند آتش، وجود و ظاهرم را به درون مایه‌ای واقعی تبدیل می‌کند.
هوش مصنوعی: من در دنیای آرامش دائمی خود، از کنار ناتوانی دور هستم و در هر مکان، سایه‌ام برای راحتی‌ام جا می‌شود.
هوش مصنوعی: رنگ و حالتم ضعیف است، برای یافتن شعله‌ام می‌توانی از دود بپرسی. جز افسوسی عمیق، هیچ چیزی نمانده و وقتی که ناله و ناله‌ام ضعیف می‌شود، تنها حسرتی در دل دارم.
هوش مصنوعی: به خاطر خمیدگی قامت و شرمساری، عمر انسان بی‌ثمر سپری شده است. هرچقدر که مینا (خمار) خالی‌تر می‌شود، اوضاع به هم ریخته‌تر و نابسامان‌تر می‌گردد.
هوش مصنوعی: به خاطر شدت احساسات و مشکلات درونی‌ام، همچنان در این دنیای پرآشوب و ناامنی، دلم نمی‌تواند از غم و اندوه رهایی یابد و مانند غنچه‌ای در برابر سختی‌ها می‌شکفد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هر زمانم جان و دل نزدیک دلبر می‌شود
و از جمال حسن رویش هر دو کافر می‌شود
پس میان جان و دلبر قالبم زحمت شده است
بی تن و قالب مرادم خود میسر می‌شود
روی یارم ز آفتاب اکنون نکوتر می‌شود
تا به گرد ماه از مشک چنبر می‌شود
مرکز شمشاد او از لعل و یاقوت آمدست
پر او ز دیبای او از مشک و عنبر می‌شود
خانه دل از رخ خوبش شود روشن همی
[...]
آن که نقشی دیگرش جایی مصور می‌شود
نقش او در چشم ما هر روز خوشتر می‌شود
عشق دانی چیست سلطانی که هر جا خیمه زد
بی خلاف آن مملکت بر وی مقرر می‌شود
دیگران را تلخ می‌آید شراب جور عشق
[...]
بعد عمری گر وصال او میسر می‌شود
شرم پیش چشم من سد سکندر می‌شود
تیره‌بختی کار خود را می‌کند هرجا که هست
نامه من پرده چشم کبوتر می‌شود
کیمیای عشق هرکس را که سازد بی‌نیاز
[...]
دلبر کیمخت گر ماه فسونگر می شود
هر که پا در کوچه او می نهد خر می شود
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.