چو دولت درش بر خسان واشود
پر آرد برون مور و عنقا شود
بپرهیز از اقبال دون فطرتان
تنک‌روست سنگی که مینا شود
سبک‌مغز شایان اسرار نیست
خس از دوری شعله رسوا شود
چو گردد اقبال علم و عمل
ورق چیست، خط هم چلیپا شود
بر ارباب همت دنائت مبند
فلک خاک گردد که سرپا شود
معمای آفاق نتوان شکافت
مگر اسم عنقا مسما شود
ز اسباب نتوان به دل زد گره
بروبید تا خانه صحرا شود
نگین می‌تراشد معمای سنگ
که شاید به نام کسی واشود
به صد خامشی بازدارد سخن
اگریک دمش در دلی جا شود
بناگوش دلدارم آمد به یاد
کنم ناله تا صبح گویا شود
زکیفیت نسبت آن دهن
عدم تا بگویم من وما شود
در ین دشت و در گردی از غیر نیست
ترا گر نجویم که پیدا شود
به هرجا تو باشی زبانها یکیست
نه امروز دی شد نه فردا شود
جهان چشم نگشاید از خواب ناز
اگر بیدل افسانه انشا شود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به وضعیت اجتماعی و سیاسی اشاره می‌کند و انتقاداتی به روحیه پایین و رفتار انسان‌ها دارد. او به اهمیت علم و عمل تاکید می‌کند و می‌گوید که در پرتو این دو، شخصیت و منزلت انسان‌ها رشد می‌کند. همچنین به این نکته اشاره می‌کند که انسان‌های با همت و اراده، می‌توانند بر مشکلات غلبه کنند و به سمت اهداف بزرگ حرکت کنند. شاعر به تلاش برای درک معماهای زندگی و شناخت خود و دیگران توجه دارد و می‌گوید که ارتباط انسانی در معنای عمیق و حقیقی، فراتر از زمان و مکان است. در نهایت، او از بیداری و آگاهی به عنوان پیش‌نیاز تغییر و تحول در دنیای بیرونی یاد می‌کند.
هوش مصنوعی: وقتی که خوشبختی و موفقیت بر افرادی نالایق و بی‌کفایت باز شود، موجودات ریز و بی‌ارزش به حدی می‌رسند که مانند پرندگان افسانه‌ای در می‌آیند.
هوش مصنوعی: از افراد کم‌مایه و بی‌خود دوری کن، زیرا آنها مانند سنگی هستند که نمی‌توانند به زیبایی مینا تبدیل شوند.
هوش مصنوعی: کسانی که عمق فکر و تأمل را ندارند، نمی‌توانند اسرار را درک کنند، و از دوری شعله، مشکلی برای خودشان ایجاد می‌کنند و خود را رسوا می‌سازند.
هوش مصنوعی: وقتی که روزگار به نفع علم و عمل بیفتد، ارزش و اهمیت این دو بیش از پیش نمایان می‌شود و هر چیزی در این راستا به خوبی رقم می‌خورد.
هوش مصنوعی: به کسانی که به دنبال اهداف بزرگ و والا هستند، توهین نکنید، زیرا اگر به آنها بی‌احترامی کنید، ارزش‌های انسانی فرود آمده و دنیای ما به سطحی نازل می‌رسد.
هوش مصنوعی: رازهای جهان را نمی‌توان فهمید مگر اینکه نام پرنده‌ای افسانه‌ای همچون عنقا بر آن گذاشته شود.
هوش مصنوعی: برای اینکه دل انسان آرام گیرد، نباید دل‌مشغولی‌ها را به آن وارد کرد. بهتر است از عوامل مزاحم دوری کنیم تا فضا و محیط زندگی‌مان مانند دشت و آزاد باشد.
هوش مصنوعی: نگین بر روی سنگ به گونه‌ای تراشیده می‌شود که شاید نام فردی بر آن فاش شود.
هوش مصنوعی: اگر صدایی از کسی خاموش بماند، اما یک کلامش در دل کسی جا بگیرد و اثرگذار باشد، موجب می‌شود که آن دل نتواند از حرفش صرف‌نظر کند.
هوش مصنوعی: به یاد محبوبم، تا صبح به ناله می‌پردازم تا گویای عشق و دلتنگی‌ام باشد.
هوش مصنوعی: برای بیان اینکه چگونه کیفیت نسبت میان یک چیز و عدم آن است، تا بتوانم بگویم این چیز من است و این چیز دیگر متعلق به دیگری است، لازم است.
هوش مصنوعی: در این دشت و در میان این دور و بر، تو در میان دیگران نیستی. اگر به جستجوی تو بپردازم، آیا پیدا خواهی شد؟
هوش مصنوعی: هر جا که تو حضور داشته باشی، ارتباطات و زبانها مشترک و یکسان است و نه دیروز بود و نه فردا خواهد شد.
هوش مصنوعی: اگر کسی به خواب عمیق و آرامش ادامه دهد، دنیا از خواب بیدار نخواهد شد، حتی اگر داستانی جذاب و خیال‌انگیز روایت شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گرین راز در هند پیدا شود
ز خون خاک ایران چو دریا شود
چو اندر گیاخوار پیدا شود
معلق سرش سوی پهنا شود
به پیش آورد ناشکیبا شود
به نزد خردمند،رسوا شود
خرد از هنر نیز پیدا شود
خردمند را هنر جا شود
چو سیر خیال آشکارا شود
بعالم قیامت هویدا شود
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.