گنجور » ملک‌الشعرا بهار » قصاید » شمارهٔ ۲۵۸

ملک‌الشعرا بهار » قصاید »

شمارهٔ ۲۵۸ - در هجو سید احمد کسروی

کسروی تا راند درکشور سمند پارسی

گشت مشکل فکرت مشکل‌پسند پارسی

هفت اختر را ستارهٔ هفت گردان نام داد

زان که‌خود بیگانه‌بود از چون‌وچند پارسی

فکرت کوتاه و ذوق ناقصش راکی سزد

وسعت میدان و آهنگ بلند پارسی

یافت مضمون از منجم‌باشی ترک و سپس

چند دفتر زد به قالب در روند پارسی

پارسی گویان تبریز ار به ما بخشند عمر

باشد این تبریزی نادان گزند پارسی

گر ازبن بنای ناشی طرز معماری خرند

خشت زیبایی درافتد از خرند پارسی

ترکتازی‌ها کند اکنون سوی پازند و زند

وای بر مظلومی پازند و زند پارسی

لفظ و معنی را خناق افتد کجا این ترک خام

افکند برگردن معنی کمند پارسی

طوطی شکرشکن بربست لب کز ناگهان

تاختند این خرمگس‌ها سوی قند پارسی

اعجمی‌ ترکان به‌ جای قاف چون گفتندگاف

گشت قند پارسی یک‌باره گند پارسی

خوی گرفت از شرمساری چهر قطران و همام

تا که گشت این ننگ تبریز آزمند پارسی

خطهٔ تبریز راگویندگان بودست و هست

هر یکی گوینده لعل نوشخند پارسی

پس چه شد کاین احمدک زان خطهٔ مینونشان

احمداگو شد به گفتار چرند پارسی

حاشیه‌ها جمع شود / باز شود منو

تا به حال ۹ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...

امین کیخا در ‫۸ سال و ۴ ماه قبل، دو شنبه ۱۶ دی ۱۳۹۲، ساعت ۰۲:۱۱ نوشته:

البته احمد کسروی هم کتابی دارد که در آن ملک شعرا را نادان و سبک سر برخوانده است و داستان نامه نگاری و پهلوی ندانستن بهار از نگاه کسروی بر همگان آشکار است .

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه appsمنو

یک ایرانی در ‫۸ سال و ۴ ماه قبل، دو شنبه ۱۶ دی ۱۳۹۲، ساعت ۲۰:۱۰ نوشته:

شادروان احمد کسروی گفته: «آزاده زبان بدشنام نیالاید». در آیین آزادگان دشنام دادن نسزاست و آنچه من نوشته ام و واژگانی که بکار برده ام، دشنام نبوده بلکه معنی ریشه ای آنها را خواسته ام.
آری کسی که بدآموزیهای مادیگری او را از جا کنده که به هیچ چیز پایبندی ندارد و هیچ چیز ندارد نه غیرت نه خرد نه میهن پرستی نه آزرم نه شرم، چنین کسی را در زبان فارسی «بی همه چیز» میگویند. سخن بیهوده و نه بهنگام نیاز گفتن نیز، یاوه گویی است و چنین کسی را «یاوه گو» خوانند.
پیداست که شما معنی دشنام را نیز نمیدانید و میان هجو و دشنام با توصیف رفتار و کردار دیگران جدایی نمیگزارید.
کتابهایی را که نام برده اید را نیز خوانده ام. ولی در آن کتابها چیزی که بهانه «هجو گفتن» آن بزرگمرد باشد نیست. بلکه آن کتابها و سراسر نوشته های کسروی نمودار آزادگی، دانش، غیرت و خرد روشن آن شادروان است. از این رو کسی که اندک بهره از این خویهای ستوده دارد، سزا نمیبیند که چنین شعرهایی را درباره چنان مردی پراکنده گرداند.

lyam در ‫۷ سال و ۳ ماه قبل، جمعه ۸ اسفند ۱۳۹۳، ساعت ۲۳:۲۴ نوشته:

باور نمیکردم از بزرگمردی چون بهار چنین سخنانی در هجو و بیمقدارنمودن کسی . یا برای تأئید اشعارش با توهین به تبریزی ها ی عزیز متوسل به نارواگویی شود هم بهار و هم کسروی بزرگمردانی درین خطه ی بزرگ پرورند و کاش با اغماض از خطای یکدیگر میگذشتنند ، یا لااقل بدبینی خود را علنی نمی کردند.
میبینم بعضی حاشیه نویسان نیز آتش بیار معرکه اند و این تأسف آورست . کمی به خود آییم که کجا ایستاده ایم . عجب و خود خواهی بد صفتی ست

مرد در ‫۶ سال و ۱۱ ماه قبل، چهار شنبه ۱۳ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۱:۳۰ نوشته:

درود بر شرف ملک شعرای ایران زمین. واقعا آثار کسروی واپسگرا فاقد استدلالات علمی تقلیل گرا ضعیف بدون پشتوانه تاریخی است

اویم در ‫۶ سال و ۷ ماه قبل، یک شنبه ۳ آبان ۱۳۹۴، ساعت ۱۵:۳۲ نوشته:

دو پیوند زیر که به این شعر مربوط می شود به حقیقت پزوهان تقدیم می شود. بخوانند و خویشتن داوری کنند :
التنبیه علی حروف التصحیف
پیوند به وبگاه بیرونی
انتقاد لفظی بهار ـ شیر و خورشید
پیوند به وبگاه بیرونی

کسرا در ‫۵ سال و ۱۱ ماه قبل، سه شنبه ۴ خرداد ۱۳۹۵، ساعت ۱۴:۵۴ نوشته:

با خواندن این شعر از مردی پرآوازه همچون ملک الشعرای بهار، دی من به ایشان به سختی دگرگون شد. چراکه من نوشته های شادروان کسروی در بارۀ ملک الشعرا را خوانده ام. ایشان بی آنکه از او نامی ببرد، با دلسوزی و فداکاری بی همتایی ( که امروزه بسیار کمیاب است)، نسبت به ایران و ایرانی زبان به نکوهش و خرده گیری از کارهای فرهنگی عوام فریبانه باز کرده بود و اگر نبود پاورقی گردآورندۀ نوشتارهای شادروان کسروی، به سختی می شد شخص مورد نظر آن پاکمرد را حدس زد. من اگر شعر این شاعر را امروز نمی خواندم ، ممکن بود در دلم تردیدی برای گفته های کسروی در بارۀ این شاعر می داشتم ولی با خواندن این شعر سراپا فحاشی و تحقیر دیگر از این دودلی درآمدم و فهمیدم که حق با شادروان کسروی بود. کسی نیست به این اقای شاعر که به خودش لقب ملک الشعرای بهار داده بگوید آخر شما که خود را شاه شاعران نامیده اید، آیا سزاوار است نام شادروان کسروی را آورده و بی دلیل به آرمانهای نیکخواهانۀ او تاخته و آناگاه چون وی مردی تبریزی بوده، و چون با زبان دلیل و منطق نمی توانستید به او پاسخ دهید، همۀ هم میهنان آذری را نشانه رفته و دل آنها را هم به درد آورید؟ خرمگس شما بودی آقای ملک الشعرای بهار که نتوانستید فرقی میان درگیریهای شخصی خود با شادروان کسروی و به میان کشیدن آذری زبان بودن او و تاختن و تحقیر کردن هم میهنان آذریمان قائل شود. شما برای کوبیدن شادروان کسروی، به لهجۀ زیبای آذری زبانانمان تاخته اید و از این رهگذر دل آنها را به درد آورده اید. شما با اینکار بهانه به دست بهانه جویان بیگانه پرست و تجزیه طلب داده اید تا آنها شعر شما را سندی برای تجزیه طلب بودن خود قرار دهند. کار شما قابل بخشش نیست آقای ملک الشعرای بهار.

ژوزف در ‫۳ سال و ۱ ماه قبل، یک شنبه ۱۱ فروردین ۱۳۹۸، ساعت ۰۳:۰۶ نوشته:

با تشکر از اویم عزیز، ص 109 تا 117 کتاب کاروند کسروی از یحیی ذکاء هم دیگر متون مربوط به این دعوای کسروی و بهار را آورده.
پیوند به وبگاه بیرونی
کسروی و بهار دوستی با هم داشته‌اند (و کسروی به نوبهار هم مطلب داده) که به دلایلی که کسروی گفته به هم می‌خورد. نه جواب کسروی تعجبی دارد نه فحاشی‌های بهار. بهار کلاً در همین سطح از خرد و استدلال بوده و این ترهاتش هم چیز نویی نیست. جوابش را کسروی نباید می‌داده -که نداده. میرزاده باید جواب می‌گفته -که ظاهراً هم گفته.

ح ارسنجانی در ‫۷ ماه قبل، شنبه ۲۴ مهر ۱۴۰۰، ساعت ۱۳:۵۶ نوشته:

دوستان به نظر بنده، اول از چرایی سرودن این شعر مرحوم بهار جویا شدن شاید بهتر باشد. نه مرحوم بهار بی عیب بود نه کسروی. متاسفانه با اینکه از کسروی بعید هست، مراسم کتابسوزان این مرد به راه انداختند که مایه شگفتی هست، تاخت و تاز کسروی بر شعر حافظ و سعدی و عدم استفاده آنها در کتب درسی به علت اینکه اشعار این دو بزرگ نه ایران بلکه ادبیات جهان، محتوای همجنسگرایانه دارد باعث آزردگی بزرگان ادب ایران شد.

ملیکا رضایی در ‫۷ ماه قبل، شنبه ۲۴ مهر ۱۴۰۰، ساعت ۱۴:۴۰ نوشته:

توهین ها را بس کنیم ...نه به شاعر و نه به کسروی توهین نکنیم ...

نظری ندارم جز اینکه اگر آثار کسروی را خوانده باشید مشروطه و کتاب های سیاسی وی و آثاری که از حافظ و دیگر شاعران گفته بسیار بسیار خواندنی و زیبا هست...

سخنانی که از هر شاعری گفته چندان دور از حقیقت نیست ...بارها گفته ام و میگویم که همه شاعران هرچند بزرگ هستند حقیقتا ، اما کاملا راست نخواهند گفت ...

مشکل این است که ما همه را کامل میبینیم ...

خود کسروی هم چندان راست نمی‌گوید ...

...

ولی راستی از نظر من در شعر نباید خصومت های خود با دیگری را آورد و مخصوصا شعر ها چون که تا اسم شعر میآید یاد لطافت و زیبایی می‌افتیم ...هم کسروی و هم بهار هر دو بزرگ هستند هرچند همه عقاید شان درست نیست...

خب ...در هر صورت ح ارسنجانی عزیز ، به نظرم درست گفته اند :)

برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور ثبت نام کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.

شمارهٔ ۲۵۸ - در هجو سید احمد کسروی

ورود به گنجور