گنجور » شیخ بهایی » دیوان اشعار » رباعیات

محسن در ‫۹ سال و ۱۰ ماه قبل، دوشنبه ۹ تیر ۱۳۹۳، ساعت ۱۳:۲۳ نوشته:

البته به نظرم «تراوش» در این رباعی معنایی گسترده و آشکار دارد و نیازی به این همه نکته‌سنجی شیمیایی نیست. اتفاقن اگر نیک بنگریم، هر یک از ما کوزه‌ای هستیم که از ظاهرمان نمی‌توان به باطن‌مان پی برد و باید تراوشی کنیم، یعنی حرفی بزنیم یا رفتاری کنیم که دیگران دریابند ما کوزۀ عسل هستیم یا شوکران.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

زینب در ‫۹ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۲۴ آبان ۱۳۹۳، ساعت ۱۴:۲۴ نوشته:

به نام او
سلام. به قول حاشیه قبل، نیازی به این نکته سنجی شیمیایی نیست:
دانه معنی بگیرد مرد عقل
ننگرد پیمانه را گر گشت نقل
مقصود از این مصرع (از کوزه همان برون تراود که در اوست) که به صوت مثل درآمده، ارتباط مستقیم، طبیعی و ناگزیر میان اثر و صاحب اثر، خالق و مخلوق، سازنده و ساخته شده است.
به عنوان مثال چنانکه مصرع اول بیت نیز می گوید، سخنان فرد خبر از حال درونی اش می دهد؛ همه اعمال دیگر و آثار دیگر ما نیز مصداق این حرفند. مثال دیگر در خوشنویسی است. شنیده اید که می گویند خط هر کس نشان دهنده شخصیت اوست و روانشناسان امروز برای فهم بسیاری از خصوصیات شخصیتی به امضا یا دستخط افراد می نگرند. به قول قدما:
صفای خط از صفای دل است
و بسیار مصادیق دیگر که خبر از همین امر می دهد:
از کوزه همان برون تراود که در اوست

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

اسدالله شفیغ در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۴ مهر ۱۳۹۴، ساعت ۱۶:۴۷ نوشته:

(وان کس که مرا گفت نکو خود نیکوست)
در این مصراع واژه " خود " وزن شعر را شکسته است،بایست " خویش " بیاید تا شعر وزن خود را حفط وشیوایی مصراع حفظ گردد.
وان کس که مرا گفت نکو خویش نکوست.
با درود...

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

علی جلیلی در ‫۳ ماه قبل، جمعه ۲۹ دی ۱۴۰۲، ساعت ۲۰:۳۷ پاسخ داده:

ابدال ، یکی از اختیارات وزنی است که به جای دو هجای کوتاه میتوان یک هجای بلند گذاشت و می‌بینید که همین قانون استفاده شده است و شعر همچنان وزن خود را حفظ کرده و از زیبایی آن کم نشده است.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

علیرصا در ‫۸ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۱۵ آبان ۱۳۹۴، ساعت ۰۲:۱۱ نوشته:

آقای روحی درست می گویند اما از قدیم گفته اگد در مثل مناقشه نیست به مثل ها همانگونه بوید نگرزیست که عموم مروم به آن می نگرند البته عنصر زمان را هم باید در نظر گرفت هر چیز را که از زمان ومکان خودش دور کنی مفهومش از بین می رود. کوزه ای که شاعر مثال آورده است خاص آب بوده بعدها اشکال دیگری از آن برای چیزهای دیگر ساخته اند وشاید امروزه برای بنزین و سنگ خاک و...... ساخته باشند !!! که آن بندگان خدا نیستند که مثل خود را تغییر بدهن!

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

مجید عبدالحسینی در ‫۷ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۷ بهمن ۱۳۹۵، ساعت ۰۸:۱۲ نوشته:

البته از مصرع دوم می توان اینگونه برداشت کرد و به مساله بِرند سازی اشاره کرد، ادبیات ما از این دست زیاد دارد.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

رستار در ‫۶ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۱۱ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۰۹:۴۷ نوشته:

سلام
کلام تو ، حال تو ، وضعیت مالی تو ، شادی یا افسردگی ، نوع نگاه تو به دیگران و جهان ، ارتباط تو چه با همسر با فرزند با همکار و ...، همه اینها نتیجه درون توست نتیجه افکار و احساس توست
به نظر من همین دوبیت کافی است برای اثبات بزرگی شیخ بهایی

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

محمد در ‫۶ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۹ مهر ۱۳۹۶، ساعت ۰۷:۲۲ نوشته:

بسیار آموزنده و زیباست

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

خسرو حداد در ‫۶ سال و ۵ ماه قبل، چهارشنبه ۱۷ آبان ۱۳۹۶، ساعت ۰۲:۵۶ نوشته:

روحی جان احتمالا از تلامیذ رازی نبودی؟
دوست عزیز شما سر کلاس ادبیات اگه با خودت کاغذ تورنسل، ارلن ؛ پی پت یا چراغ الکلی ببری،به همان اندازه غیر متعارفه که کلام شعری را از دیدگاه علم شیمی ارزیابی و بررسی کنی. این گونه ای؛ از نگاه تک بعدی به مسائل هست، بیان اینکه مکغب تنها یک سطح دارد و همان است که من میبینم.
------------------
آقای شفیغ عزیز:
طبق همون فرمایش خودتون شاعر گفته واین وزن رو نمیشکنه . اگه میگفت گفته شما صدق داشت و ارجحتر به آن بود.
هم که کلا وزن و آهنگ و...همه رو میریزه به هم.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

همایون در ‫۶ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۱۹ آبان ۱۳۹۶، ساعت ۲۱:۴۶ نوشته:

با احترام به ساحت بلند شعر و ادب ایران زمین
تراویدن یا تراوش کردن به معنای رفتن آب به پالا و به نرمی و آهستگی است. منظور همان چکه کردن است. و پالا از مصدر پالاییدن, به معنای صاف شدن آمده است.
در قدیم شراب و گاهن آب را برای نوشیدن می پالاییدند. آب را در کوزه ای می ریختند, در کوزه را با کلاهکی از حصیر یا ابریشم می پوشاندند و کوزه را در ظرفی دیگر قرار میدادند. آب به نرمی و آهستگی از درپوش عبور میکرد و در ظرف دیگر ریخته می شد. در این روش معمولا کوزه و درپوش هر بو و طعمی که داشتند به آب منتقل میکردند. در اینگونه مواقع می گفتند؛ از کوزه همان برون تراود که در اوست.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

ناشناس در ‫۵ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۲۷ مرداد ۱۳۹۷، ساعت ۱۳:۳۱ نوشته:

آقای روحی زحمت کشیدید متن ده خطی نوشتید اما
در مثل مناقشه نیست

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

خشم شب در ‫۳ سال و ۶ ماه قبل، پنجشنبه ۲۰ شهریور ۱۳۹۹، ساعت ۰۵:۲۸ نوشته:

بسیار عالی گعته اند

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

	غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
	راهنمای نوار ابزار
	پیشخان کاربر
	اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
	اعلان‌های کاربر
	ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
	خروج از حساب کاربری گنجور
	لغزش به پایین صفحه
	لغزش به بالای صفحه
	لغزش به بخش اطلاعات شعر
	لغزش به بخش حاشیه‌های شعر
	لغزش به بخش تصاویر نسخه‌های خطی، چاپی و نگاره‌های هنری مرتبط با شعر
	لغزش به بخش ترانه‌ها و قطعات موسیقی مرتبط با شعر
	لغزش به بخش شعرهای هم‌آهنگ
	لغزش به بخش خوانش‌های شعر
	لغزش به بخش شرح‌های صوتی
	فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
	فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
	کپی نشانی شعر جاری در گنجور
	کپی متن شعر جاری در گنجور
	به اشتراک‌گذاری متن شعر جاری در گنجور
	مشابه‌یابی شعر جاری در گنجور بر اساس وزن و قافیه
	مشاهدهٔ شعر مطابق قالب‌بندی کتاب‌های قدیمی (فقط روی مرورگرهای رومیزی یا دستگاه‌های با عرض مناسب)
	نشان کردن شعر جاری
	ویرایش شعر جاری
	ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
	شعر یا بخش قبلی
	شعر یا بخش بعدی

وزن:	مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری:	رباعی
منبع اولیه:	ویکی‌درج

ورود به گنجور

رباعی شمارهٔ ۱۹