هوش مصنوعی: این شعر به علاقه و اشتیاق شاعر به ارتباط معنوی با خدا اشاره دارد. شاعر از خداوند می‌خواهد که او را از خاک و محدودیت‌های دنیوی آزاد کند و به نزد او ببرد، تا بتواند در humility و احترام تمام وجودش را تسلیم کند. این احساس طلب و نیاز به نزدیکی با خدا نمایانگر عمق اندیشه‌های عرفانی شاعر است.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به علاقه و اشتیاق شاعر به ارتباط معنوی با خدا اشاره دارد. شاعر از خداوند می‌خواهد که او را از خاک و محدودیت‌های دنیوی آزاد کند و به نزد او ببرد، تا بتواند در humility و احترام تمام وجودش را تسلیم کند. این احساس طلب و نیاز به نزدیکی با خدا نمایانگر عمق اندیشه‌های عرفانی شاعر است.
هوش مصنوعی: اگر به کسب دانش و حکمت بپردازی، موفق و سرفراز خواهی شد و اگر به دنبال نام و شهرت باشی، در نهایت به چیزی جز نیاز مادی نخواهی رسید.
هوش مصنوعی: اگر می‌توانی، مرا از زمین بلند کن تا بتوانم پیش پای تو پیشانی‌ام را به زمین بگذارم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هستی که عیان نیست روان در شانی
در شان دگر جلوه کند هر آنی
این نکته بجو ز کل یوم فی شان
گر بایدت از کلام حق برهانی
ای دوست مرا دید همی نتوانی
بیهوده چرا روی ز من گردانی
بی جرم و جنایتی که از من دانی
چون پیر خر از نیش، ز من ترسانی
ای آنکه به روی، قبلهٔ خوبانی
دل را دل و تن را تن و جان را جانی
گفتم به دلت خریدم از نادانی
اکنون که پدید است به جان ارزانی
شوخی صنمی خوشی کشی خندانی
طوطی سخنی و عندلیب الحانی
چون برده دلم به لابه و دستانی
لابد پس دل روم چو سرگردانی
گر دست دهد ز مغز گندم، نانی
وز مِی دو منی ز گوسفندی، رانی
با لاله‌رخی و گوشهٔ بستانی
عیشی بود آن، نه حد هر سلطانی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.