که هم مسجدی دیدم آنجا بدیع
فضایش وسیع و بنایش رفیع
رواقش، چو بیت المقدس بلند
مقیمش، همه قدسی ارجمند
چو طرح بنا ریخته بانیش
نهاده لقب کعبه ی ثانیش
فرشته در آن، چون حمام حرم؛
ز آواز پر، دیو را داده رم!
شب و روز آدینه روح و ملک
پی اعتکاف آمدیش از فلک
مگر دست قدرت گلش چون سرشت
هم از قالب آدمش ریخت خشت
که شد سجده گاه ملایک همه
در آن انبیا را ارائک همه
جهان گرد وسواس از آنجا سترد
که بر خاکش ابلیس هم سجده برد
معلق بهر طاق چون شمع نور
شب افروز قندیلهای بلور
چو تسنیم، جوییش هر سو عیان
چو کوثر، یکی حوضش اندر میان
هر آنکو بآنجا در آمد نخست
سراپای خود را در آن آب شست
از آن پس خرامید تا سجده گاه
شدش سجده گاه شهان خاک راه
ز استبرق جنت افگنده فرش
خروسش بتکبیر از بام عرش
مؤذن در آن پنج نوبت زنان
جهان را صلای صلوه افگنان
کشیده صف از هر طرف معشری
تو گویی بپاخاسته محشری
شده جمع زهاد نیکو نهاد
گرفتند با نفس هر کس جهاد
بمحراب بر پا خطیبی فصیح
ز خطبه رجز خوان نقیبی صلیح
چو حر با، بسوی خور از چار سوی
بمحراب آورده عباد روی
ز محراب آن با مقام جلیل
توانست رفت اعمی یی بیدلیل
به بطحا از آن هر که کردی نظر
گذشتیش تیر نگاه از حجر
ز هر صف یکی رفته پیش از مهان
بزهد و ورع پیشوای جهان
همه کرده تن، زیر دلق درشت
بخلاق روی و بمخلوق پشت
همه روز و شب، خاصه در پنج گاه؛
بسر برده با مردم نیک خواه
به تسبیح و تهلیل رب ودود
قیام و قعود و رکوع و سجود
امامان، ز سندس رداشان بدوش
زبان بسته مأموم و بگشاده گوش
بمیدان دین، چو علم سربلند
شده بر هم آورد فیروزمند
در آن منزل امن وجای شرف
برافراشته منبری هر طرف
زیشب و ز مرمر ز صندل ز عود
بر آن واعظان را یکایک صعود
از ایشان شنیدندی آن قوم پند
از آن پند گشته همه بهره مند
بهر عقده آمد درش فتح باب
دعای که و مه در آن مستجاب
درش مستجار صغیر و کبیر
در آن ایمن از هر بلا مستجیر
به هر بابی آنجا چو باب السلام
سروشی نشسته چو مصری غلام
همی گفت پنهان باصحاب دین
هنا جنه فادخلوا خالدین
فگندش مگر خواجه یی بوریا
از آن بوریا خاست بوی ریا
فرود آمدش طاق و منبر شکست
در افتاددیوارش و در شکست
بخود در کشیده زبان، بسته گوش
نصیحت گذار و نصیحت نیوش
شد آن بیت معمور ویران تمام
نه مأموم ماند اندر آن، نه امام
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر وصف مساجد و فضائل آنها را به تصویر می‌کشد. مسجدی با فضایی وسیع و بنایی بلند، که رواقش به بیت المقدس می‌ماند و در آن فرشتگان حضور دارند. این مکان مقدس جاذبه‌ای دارد که حتی ابلیس هم در آن سجده کرده است. در اینجا تجمعی از زهاد و عبادت‌گزاران به نماز و عبادت مشغول‌اند و مؤذنان ندای اذان را در پنج نوبت به گوش می‌رسانند. خطیبی فصیح در محراب صحبت می‌کند و روحانیت و دین در این مکان به اوج خود می‌رسد. اما با گذر زمان، این مکان مقدس ویران می‌شود و هیچ کس در آن باقی نمی‌ماند، که نشان‌دهنده فانی بودن دنیا و ارزش‌های آن است.
هوش مصنوعی: در آن مکان، مسجدی را مشاهده کردم که فضایی زیبا و وسیع داشت و ساختمانش بلند و باشکوه بود.
هوش مصنوعی: این بیت به توصیف grandeur و عظمت مکانی پرداخته است که با فضیلت و قداست همراه است. آنجا چون بیت المقدس، مقام بزرگی دارد و ساکنان و فضایی که در آن وجود دارد، از فضیلت و ارزش بالایی برخوردارند. به عبارت دیگر، این مکان به قدری عالی و مقدس است که می‌توان آن را با بیت المقدس مقایسه کرد.
هوش مصنوعی: زمانی که طرح بنای جدیدی ریخته شد، لقب "کعبه" به آن نسبت داده شد.
هوش مصنوعی: در آن مکان، فرشته مانند پرنده‌ای در حرم امن و مقدس است؛ صدای پرواز او طوری است که دیو را به خوف و ترس می‌اندازد و فراری می‌کند.
هوش مصنوعی: شب و روز یک جمعه، روح و ملک به خاطر اعتکاف به زمین آمده‌اند و این حضور از آسمان است.
هوش مصنوعی: آیا ممکن است قدرت خالق، گل را به شکلی بیافریند که هم به آدمی شباهت داشته باشد و هم از شکل آن خارج شود؟
هوش مصنوعی: سجده‌گاه ملائکه و مکانی که همه انبیا در آنجا شایسته ارادت و احترام هستند، به اشاره به عظمت و جایگاه ویژه‌ای است که دارند.
هوش مصنوعی: جهان از وسواس و نگرانی‌ها به خاطر این نکته پاک شد که ابلیس هم در برابر خاک آدم سجده کرد.
هوش مصنوعی: چراغی که مانند شمع در طاق آویزان است، روشنایی شب را با نور خود می‌افزاید و همانند قندیلهای بلورین می‌درخشد.
هوش مصنوعی: مانند آب خوشگوار تسنیم که در هر سو قابل مشاهده است، مانند کوثر که در وسطش یک حوض وجود دارد.
هوش مصنوعی: هر کسی که به آنجا وارد می‌شود، ابتدا تمام وجود خود را در آن آب می‌شوید.
هوش مصنوعی: او پس از آن با ناز و زیبایی راه رفت، به طوری که محل سجده‌ی پادشاهان تبدیل به خاکی شد که زیر پای او قرار گرفت.
هوش مصنوعی: فرش زرین بهشتی بر زمین افتاده است و خروس از بالای عرش با صدای تکبیر بانگ برآورده است.
هوش مصنوعی: مؤذن در پنج نوبت، بانگ نماز را به گوش زنان جهان می‌رساند.
هوش مصنوعی: از هر سمت صفی بلند و مرتب تشکیل شده است، انگار که روز قیامت برپا شده و همه به پا خاسته‌اند.
هوش مصنوعی: زاهدان صالح و نیکوکار جمع شده‌اند و با نفس خود، یعنی با درونیات و تمایلات خود، تلاش و مبارزه می‌کنند.
هوش مصنوعی: در مکان نماز، گوینده‌ای خوش‌بیان و توانا به ایراد خطبه‌ای می‌پردازد که شجاعت و رزمندگی را ستایش می‌کند.
هوش مصنوعی: مثل حر که به سمت خورشید می‌رود، عبادت او از چهار سمت، به سوی محراب آورده شده است.
هوش مصنوعی: یک نابینا بدون دلیل توانسته به مقامی بلند از محراب برسد.
هوش مصنوعی: هر کسی که به بطحا (محل و زندگی پیامبر) نگاهی بیندازد، با یک نگاه نافذ و عمیق می‌بیند که چگونه گذشته او از بدترین شرایط به بهترین‌ها تبدیل شده است.
هوش مصنوعی: هر کدام از این افراد، که از مهمانان هستند، پیش از دیگران به خاطر خودداری و تقوا، به جلو رفته‌اند و رهبری را به دست گرفته‌اند.
هوش مصنوعی: همه چیزهایی که بر تن دارم، زیر این لباس بزرگ و گرانبها، زیبایی و خلق و خوی من و همچنین پشت من به حس وجود است.
هوش مصنوعی: در هر روز و شب، به ویژه در پنج زمان خاص، باید با افراد نیکو و خیرخواه همراه باشی و وقت خود را با آنها بگذرانید.
هوش مصنوعی: به ذکر و ستایش خداوند مهربان، در حال ایستادن، نشستن، خم شدن و به سجده رفتن مشغول هستم.
هوش مصنوعی: امامان، با لباس‌های فاخر و برجسته خود، برای پیروانشان در حال سخن گفتن هستند. پیروان، با دقت گوش می‌دهند و آماده دریافت کلام آنان هستند.
هوش مصنوعی: در میدان دین، وقتی علم به اوج می‌رسد، پیروزی و موفقیت حاصل می‌شود.
هوش مصنوعی: در آن مکان امن و محترم، منبری در هر سمت برپا شده است.
هوش مصنوعی: دیشب، در میان مرمر و عود، واعظان یکی یکی به اوج رسیدند.
هوش مصنوعی: آن قوم از ایشان پندهایی را شنیدند و به واسطه همین پندها بهره‌مند شدند.
هوش مصنوعی: به خاطر راهی که به درون این در باز شده، دعایی که در آن به حقیقت مستجاب می‌شود، به وقوع پیوسته است.
هوش مصنوعی: در آن مکان، افراد بزرگ و کوچک به کمک و پناهانده‌ای امن و آرامش‌بخش دسترسی دارند و از هرگونه آسیب و مشکل دور هستند.
هوش مصنوعی: در هر دروازه‌ای که به سلامت و آرامش ختم می‌شود، صدا و نغمه‌ای به گوش می‌رسد که مانند غلامی مصری در آنجا نشسته و به استقبال می‌آید.
هوش مصنوعی: او به طور پنهانی با دوستان دینش گفت: "اینجا بهشت است، پس وارد شوید و در آن جاودانه بمانید."
هوش مصنوعی: بگذارید اگر کسی مانند خواجه‌ای از میان آن بستر بوریا برمی‌خیزد، بوی ریا به مشام برسد.
هوش مصنوعی: او به زمین افتاد و تکیه‌گاهش خراب شد، دیوارش نیز فروریخت و به همان صورت در رفت.
هوش مصنوعی: به خود مشغول شده و در گفتار به حدی غرق است که گوشش به نصیحت شنوندگان نمی‌رسد و از پذیرش آن ناتوان است.
هوش مصنوعی: این بیت به وضعیتی اشاره دارد که یک مکان یا حقیقت معنوی از رونق و آبادانی به نابودی و ویرانی رسیده است. هیچ‌کس، نه پیرو و نه رهبر، در آنجا باقی نمانده و همه چیز متروک شده است. به عبارت دیگر، حالتی از بی‌احساسی و بی‌فغانی در آنجا حکم‌فرماست که نشان‌دهنده‌ی فقدان هدف و معنای مشترک است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.