رباعیات
شمارهٔ ۱ - وله ایضاً: ای ذات تو ز اغراض و صفات آمده پاک
شمارهٔ ۲ - وله ایضاً: ای از تو بهر چمن بهر گل بوئی
شمارهٔ ۳ - وله ایضاً: برداشتهام دو دست از بهر دعا
شمارهٔ ۴ - وله ایضاً: دلدار چو مغز است و جهان جمله چو پوست
شمارهٔ ۵ - وله ایضاً: ای حاجب ابروی تو هرابروئی
شمارهٔ ۶ - وله ایضاً: مائیم ز قید هر دو عالم رسته
شمارهٔ ۷ - وله ایضاً: مائیم که آئینهٔ روی شاهیم
شمارهٔ ۸ - وله ایضاً: با غیر علی کیم سرو برگ بود
شمارهٔ ۹ - رباعی بلسان الحقیقة المحمدیه: عالم صفت حسن سراپای من است
شمارهٔ ۱۰ - و له ایضاً: لیکن نه سری که غیر پا پنداری
شمارهٔ ۱۱ - و له ایضاً: از فرقت آن سیمتن ماه جبین
شمارهٔ ۱۲ - رباعی فی حقیقة المحمدیه: ای صبح ازل طلعت روح افزایت
شمارهٔ ۱۳ - و له ایضاً: شهروزه شدی و شاه دوران بودی
شمارهٔ ۱۴ - و له ایضاً: یا من هو نورا عین ایقاظ
شمارهٔ ۱۵ - دوبیتی: ز عشقش سوز در هر سینه بینم