رباعیات

شمارهٔ ۱ - وله ایضاً: ای ذات تو ز اغراض و صفات آمده پاک

شمارهٔ ۲ - وله ایضاً: ای از تو بهر چمن بهر گل بوئی

شمارهٔ ۳ - وله ایضاً: برداشته‌ام دو دست از بهر دعا

شمارهٔ ۴ - وله ایضاً: دلدار چو مغز است و جهان جمله چو پوست

شمارهٔ ۵ - وله ایضاً: ای حاجب ابروی تو هرابروئی

شمارهٔ ۶ - وله ایضاً: مائیم ز قید هر دو عالم رسته

شمارهٔ ۷ - وله ایضاً: مائیم که آئینهٔ روی شاهیم

شمارهٔ ۸ - وله ایضاً: با غیر علی کیم سرو برگ بود

شمارهٔ ۹ - رباعی بلسان الحقیقة المحمدیه: عالم صفت حسن سراپای من است

شمارهٔ ۱۰ - و له ایضاً: لیکن نه سری که غیر پا پنداری

شمارهٔ ۱۱ - و له ایضاً: از فرقت آن سیمتن ماه جبین

شمارهٔ ۱۲ - رباعی فی حقیقة المحمدیه: ای صبح ازل طلعت روح افزایت

شمارهٔ ۱۳ - و له ایضاً: شهروزه شدی و شاه دوران بودی

شمارهٔ ۱۴ - و له ایضاً: یا من هو نورا عین ایقاظ

شمارهٔ ۱۵ - دوبیتی: ز عشقش سوز در هر سینه بینم