عاقل مدار کار به تدبیر مینهد
عارف زمام امر به تقدیر مینهد
هرجا که از کمان قضا میجهد خدنگ
عاشق دو دیده را به دم تیر مینهد
اهل نظر به کعبه معنی برد نماز
صورتپرست روی به تصویر مینهد
هر دل که شد خراب در او جای دلبر است
ویرانه رو به حلیه تعمیر مینهد
دانی که چیست تکیه چشمت بر ابروان
مستست و سر به قبضه شمشیر مینهد
رند خراب بر در میخانه در سماع
زاهد ز سبحه دام به تزویر مینهد
از آن بیاثر دو جهان تیره شد به چشم
در آه و ناله کیست که تأثیر مینهد
باشد مؤثری که تغیرپذیر نیست
هردم قرار کار به بتغییر مینهد
زافتاده کمند محبت مکن سؤال
چونست آن که پا به دم شیر مینهد
آشفته گفتمت که به زلفش مپیچ گفت
دیوانه پا به حلقه زنجیر مینهد
در این میانه کیست که محکوم او قضاست
حیدر که پشت پای به تقدیر مینهد
ما میرویم در پی خمار در کنشت
آری مرید رو به در پیر مینهد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی دو رویکرد مختلف در زندگی و امور میپردازد: عقل و تدبیر در برابر عشق و تقدیر. شاعر به این نکته اشاره میکند که عاقلان کارها را با تدبیر پیش میبرند، در حالی که عارفان بر تقدیر و سرنوشت تکیه میکنند. او به تصویر کشیدن عشق و حالاتی که انسانها در مسیر عشق و تلاش برای رسیدن به محبوب خود تجربه میکنند، میپردازد. در جاهای مختلف، شاعر به اشاره به عشق و انحراف از عقل، زهد و تزویر، تأثیر فانی دنیا، و سرنوشت انسانی میپردازد. همچنین، او تشبیهاتی زیبا از زهد و عشق ارائه میدهد و در نهایت به اهمیت انتخاب مسیر درست در میان دوگانگیهای زندگی اشاره میکند.
هوش مصنوعی: انسانهای عاقل با تدبیر و فکر خود به مدیریت امور میپردازند، در حالی که انسانهای عارف و آگاه به دست تقدیر و سرنوشت امور را میسپارند.
هوش مصنوعی: هر کجا که تقدیر مقرر میشود، عشق و محبت همچون تیری بر دلهای عاشقان نشانه میگیرد و آنها را تحت تاثیر قرار میدهد.
هوش مصنوعی: اهل دانش و بینش به معنای واقعی عبادت توجه میکنند و در حالی که افرادی فقط ظاهر و شکل عبادی را دنبال میکنند، آنها به عمق و مفهوم آن مینگرند.
هوش مصنوعی: هر دلی که خراب و ویران شده باشد، در آن جا مکانی برای دلبر وجود دارد و این ویرانه به سمت زیبایی و بازسازی حرکت میکند.
هوش مصنوعی: میدانی چه حالتی دارد وقتی که چشمانت به ابروهای معشوقهات تکیه میکند و سر به قدرت شمشیر میسپارد؟
هوش مصنوعی: یک آدم آزاد و بیپروا در درهای میخانه مشغول شادی و لطف و صفاست، در حالی که فرد زاهد و پرهیزکار با ظاهری عبوس و در دست داشتن دانههای تسبیح، میخواهد با فریب یا تزویر به او انتقادی کند.
هوش مصنوعی: از آنچه که بیاثر است، دو جهان در چشم تاریک شدند. در ناله و گریه، چه کسی است که بتواند تأثیر بگذارد؟
هوش مصنوعی: شاید وجودی مؤثر باشد که دائماً تغییر نمیکند و هر لحظه قرار و ثبات کار به تغییر میآورد.
هوش مصنوعی: همانطور که در کمند عشق گرفتار شدهای، نباید بپرسی که چه بر سر دیگران میآید، زیرا کسی که پا در گودال خطر میگذارد، خود را با خطر مواجه کرده است.
هوش مصنوعی: به طور سردرگم به تو گفتم که به موهایش پیچ نخور، اما او گفت که دیوانهها خودشان را به زنجیر میزنند.
هوش مصنوعی: در این میان، چه کسی میتواند بگوید که سرنوشت او از پیش تعیین شده است، حیدر (علی) است که به تصمیمات و تقدیرات خود پشت پا میزند و آنها را نادیده میگیرد.
هوش مصنوعی: ما به دنبال نشئه و مستی هستیم و مرید دربارهٔ دلخوشیها به پیش پیر میرود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.