گنجور

 
انوری
انوری » دیوان اشعار » مقطعات »

شمارهٔ ۳۲۲ - قسم بر بی‌گناهی

مرگ از آن به که مرا از تو خجل باید بود

نه کتابی و نه حرفی و نه قیلی و نه قال

سخن بنده همینست و بر این نفزاید

که نیفزاید از این بیهده الا که ملال

تا که امید کمالست پس از هر نقصان

بیم نقصانت مباد از فلک ای کل کمال

به چنین جرم و تجنی که مرا افکندند

ای خداوند خدایت مفکن در اقوال