هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف طبیعت و عشق می‌پردازد. او با اشاره به رادی که در ناف آهو قرار دارد و بوی خوشی که از آن به مشام می‌رسد، به احساسات عمیق خود اشاره می‌کند. شاعر از دست معشوق خود یاد می‌کند که مانند دریا وسیع و گشاده است، اما از احساساتی که بر او می‌گذرد، ابراز ناامیدی می‌کند و می‌پرسد چرا معشوق به او محبت نمی‌کند و با او اینگونه بی‌رحمانه رفتار می‌کند. در کل، شعر حالتی عاشقانه و پر از احساسات متناقض است.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف طبیعت و عشق می‌پردازد. او با اشاره به رادی که در ناف آهو قرار دارد و بوی خوشی که از آن به مشام می‌رسد، به احساسات عمیق خود اشاره می‌کند. شاعر از دست معشوق خود یاد می‌کند که مانند دریا وسیع و گشاده است، اما از احساساتی که بر او می‌گذرد، ابراز ناامیدی می‌کند و می‌پرسد چرا معشوق به او محبت نمی‌کند و با او اینگونه بی‌رحمانه رفتار می‌کند. در کل، شعر حالتی عاشقانه و پر از احساسات متناقض است.
هوش مصنوعی: آیا خوشحالی که بوی وجود تو باعث می‌شود که خون از ناف آهو به مانند مشک جاری شود؟
هوش مصنوعی: تو دستی داری که مانند دریاست، پس چرا اینقدر بی‌رحمانه بر من بسته‌ای و اجازه نمی‌دهی که به آن دسترسی داشته باشم؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گرفته در حریرش دایه چون مشک
چو مروارید تر در پنبه خشک
ببین کابلیس را در لعن و در رشک
ز دیده چند باید ریختن اشک
ز گوهرها که بردی حور ازان رشک
به چشمش درنیامد جز در اشک
ز دندانم اگر لؤلؤ برد رشک
ز بالایم اگر گردد خجل بشک
ز گرمی گشت رگها بر تنش خشک
شد او خاکستر و خاکسترش مشک
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.