امیر معزی » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۲ ای کرده همه جهان ز ناپاکان پاک هرگز نبود تو را ز ناپاکان باک ای خسرو پاک پیکر ازگوهر خاک ای‌گوهر پاک احسن الله جزاک
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به تمجید از خداوند و پاکی او می‌پردازد. شاعر به این نکته اشاره می‌کند که خداوند با قدرت خود، تمام جهان را از ناپاکی پاک کرده و هیچ‌گاه از ناپاکان هراسی ندارد. او همچنین به زیبایی و پاکی خداوند اشاره کرده و از او سپاسگزاری می‌کند.
هوش مصنوعی: ای کسی که همه جهان را از افراد ناپاک پاک کرده‌ای، هرگز نباید نگران ناپاکان باشی.
هوش مصنوعی: ای شاه نیکوخلق که از خاک آفریده شده‌ای، ای گوهر پاک؛ خداوند تو را جزای خیر دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
خلقان همه بر درگهت ای خالق پاک
هستند پی قطرهٔ آبی غمناک
سقای سحاب را بفرما از لطف
تا آب زند بر سر این مشتی خاک
ای چرخ مدور خسیس بی باک
صد پیرهن وفای من کردی چاک
آزاده هر آنچه بود کردی تو هلاک
از گردش تو کنون چه ترسست و چه باک
کردی تو پریر آب وصل از رخ پاک
تا دی شدم از آتش هجر تو هلاک
امروز شدی ز باد سردم بی‌باک
فردا کنم از دست تو بر تارک خاک
گویند مرا که خویشتن کرد هلاک
عاشق ز هلاک خویش کی دارد باک
چون گل چه کنی ز عشق پیراهن چاک؟
مانند سمن سیم درانداز بخاک
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.