امیر معزی » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۲

ای کرده همه جهان ز ناپاکان پاک

هرگز نبود تو را ز ناپاکان باک

ای خسرو پاک پیکر ازگوهر خاک

ای‌گوهر پاک احسن الله جزاک‌