در مستی اگر کسی نکویا نه نکوست
از می نبود نیک و بد از عادت و خوست
می آتش محض است و چون آتش افروخت
در هر چه فتد همان دهد بو که دروست
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
در مستی اگر کسی نکویا نه نکوست
از می نبود نیک و بد از عادت و خوست
می آتش محض است و چون آتش افروخت
در هر چه فتد همان دهد بو که دروست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که در حالت مستی، اگر کسی رفتار خوبی داشته باشد، این ناشی از خود اوست نه از می نوشیدنی. می تنها به خودی خود خوب یا بد نیست، بلکه وابسته به عادات و ویژگی‌های شخصی است. می مانند آتش است که وقتی روشن می‌شود، بویی از خود می‌دهد که به اندازه خود ماده‌ای که در آن است، منعکس می‌کند. به عبارتی، تأثیر می بر روی انسان‌ها به ویژگی‌های درونی آنها بستگی دارد.
هوش مصنوعی: اگر کسی در حال مستی رفتار خوبی داشته باشد، این بدان معنا نیست که او ذاتاً خوب است. خوبی و بدی افراد به عادت‌ها و ویژگی‌های درونی‌شان بستگی دارد، نه به تأثیرات موقتی مانند نوشیدن می.
هوش مصنوعی: این جمله اشاره دارد به اینکه چیزی که مانند آتش است، زمانی که شعله‌ور می‌شود، هر چیزی را که به آن نزدیک شود، اثر خود را بر آن می‌گذارد و بوی خود را به آن منتقل می‌کند. به عبارت دیگر، آتش تنها یک منبع گرما نیست، بلکه تأثیر عمیقی بر محیط خود دارد و می‌تواند ویژگی‌ها و خصوصیات آنچه را که به آن نزدیک می‌شود، تغییر دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بشکفته گلیست بر رخ فرخ دوست
نی نی گل نیست آن رخ فرخ اوست
همچون گل سرخ پوست آن برگ نکوست
هرگز دیدی که سرخ گل دارد پوست
ایزد که جهان به قبضهٔ قدرت اوست
دادست ترا دو چیز کان هر دو نکوست
هم سیرت آنکه دوست داری کس را
هم صورت آنکه کس ترا دارد دوست
گر درد دهد به ما و گر راحت دوست
ا ز دوست هر آن چیز که آید نیکوست
ما را نبود نظر به خوبی و بدی
مقصود رضای او و خشنودی اوست
آن کس که ز بهر او مرا غم نیکوست
با دشمن من همی زید در یک پوست
گر دشمن بنده را همی دارد دوست
بدبختی بنده دان ، نه بد عهدی دوست
تا کی باشم صبور در محنت دوست
کارام دل و جان من از دیدن اوست
گر زین دوستی ترا بدراند پوست
از دوست همیشه دور بودن نه نکوست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.