خوش آنکه بودمه من زباده مست شده
فکنده دست ز دوش من و ز دست شده
چو کام از آن لب میگون دلم مست یافت
چنان خوشست بمستی که می پرست شده
اگر چه دین و دلم شد شراب و شاهد و ساقی
چرا ملول نشینم چو هر چه هست شده
مگر غبار مرا سر بلند سازد باد
چنین که در ره یارم چو خاک پست شده
خمیده شد چو کمان قد اهلی از غم یار
کشاکش اجلس در پی شکست شده
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره عشق و جراحت‌های ناشی از آن است. شاعر بیان می‌کند که عشق و وابستگی به معشوق، با وجود درد و زخم‌هایی که دارد، همچنان لذت‌بخش و دلنشین است. او همچنین به بلبل اشاره می‌کند که برای رسیدن به گل، نیاز به شانس و بخت خوب دارد و نه فقط عقل و گفتار زیبا. شاعر به زیبایی معشوق نیز اشاره می‌کند و اینکه او نه تنها در زیبایی ظاهری بلکه در ویژگی‌های روحی و معنوی هم برتر است. در آخر، شاعر از رقیبان و حسادت‌های آنها سخن می‌گوید که می‌تواند به آسیب‌دیدن عاطفی منجر شود. به طور کلی، این شعر احساسات پیچیده مرتبط با عشق، زیبایی و رنج را منتقل می‌کند.
هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که از شراب مست شده و بار زندگی را از دوش خود برداشته و از سختی‌های آن رها شده است.
هوش مصنوعی: وقتی از لبان زیبا و دل‌انگیز عشق خود کام دل را به دست آوردم، احساس می‌کنم که این شادی و سرخوشی به اندازه‌ای است که به مانند حالتی از مستی در من جاری است.
هوش مصنوعی: اگرچه ایمان و دل من تبدیل به شراب و معشوق و پیشخدمتی شده، چرا باید غمگین باشم وقتی که همه چیز در حال تغییر و زیبا شدن است؟
هوش مصنوعی: آیا باد می‌تواند مرا از غبار و فروتنی‌ام بیرون بیاورد، به گونه‌ای که مانند خاکی که در راه محبوب است، به سمت او بلند شوم؟
هوش مصنوعی: به خاطر غم یار، قامت مانند کمان خم شده است و در پی شکست، درگیر کشمکش و تلاش است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.