ای سپر افکنده ز مردانگی

غول تو بیغولهٔ بیگانگی

غَرّه به مُلکی که وفا‌ییش نیست

زنده به عمری که بقا‌ییش نیست

پی سپر جرعه می‌خوارگان

[...]

پیرزنی را ستمی درگرفت

دست زد و دامن سنجر گرفت

کای ملک آزرم تو کم دیده‌ام

وز تو همه‌ساله ستم دیده‌ام

شحنهٔ مست آمده در کوی من

[...]

روز خوش عمر به شب‌خوش رسید

خاک به باد‌، آب به آتش رسید

صبح برآمد چه شوی مستِ خواب‌؟

کز سر دیوار گذشت آفتاب

بگذر از این پی که جهانگیری است

[...]

در طرف شام یکی پیر بود

چون پری از خلق طرف گیر بود

پیرهن خود ز گیا بافتی

خشت زدی روزی از آن یافتی

تیغ زنان چون سپر انداختند

[...]

لعبت بازی پس این پرده هست

گرنه بر او این همه لعبت که بست‌؟

دیدهٔ دل محرم این پرده ساز

تا چه برون آید از این پرده‌ساز

در پس این پردهٔ زنگار گون

[...]

صیدگری بود عجب تیزبین

بادیه‌پیمای و مراحل‌گزین

شیرسگی داشت که چون پو گرفت

سایه خورشید بر آهو گرفت

سهم زده کرگدن از گردنش

[...]

ای به زمین بر چو فلک نازنین

ناز کِشَت هم فلک و هم زمین

کار تو ز‌آنجا که خبر داشتی

برتر از آن شد که تو پنداشتی

اول از آن دایه که پرورده‌ای

[...]

صبحدمی با دو سه اهل درون

رفت فریدون به تماشا برون

چون به شکار آمد در مرغزار

آهوکی دید فریدون شکار

گردن و گوشی ز خصومت بری

[...]

پیشتر از پیشتران وجود

کآب نخوردند ز دریای جود

در کف این ملک یسار‌ی نبود

در ره این خاک غبار‌ی نبود

وعدهٔ تاریخ به سر نامده

[...]

میوه فروشی که یمن جاش بود

روبهکی خازن کالاش بود

چشم ادب بر سر ره داشتی

کلبهٔ بقال نگه داشتی

کیسه‌بُری چند شگرفی نمود

[...]

ای ز شب وصل گرانمایه‌تر

وز عَلَم صبح سبک سایه‌تر

سایه‌صفت چند نشینی به غم‌؟

خیز که بر پای نکو‌تر علَم

چون مَلِکان عزمِ شد آمد کنند

[...]

مسجدی‌یی بسته آفات شد

معتکف کوی خرابات شد

می به دهن برد و چو می می‌گریست

کای من بیچاره مرا چاره چیست

مرغ هوا (هوی) در دلم آرام کرد

[...]

ای فلک آهسته‌تر این دور چند؟

وی زمی آسوده‌تر این جور چند؟

از پس هر شامگهی چاشتی‌ست

آخرِ برداشت فرو داشتی‌ست

در طبقات زمی افکنده بیم

[...]

پای مسیحا که جهان می‌نَبَشت

بر سر بازارچه‌ای می‌گذشت

گرگ‌سگی بر گذر افتاده دید

یوسفش از چه بدر افتاده دید

بر سر آن جیفه گروهی نظار

[...]

خیز و بساط فلکی درنورد

زانکه وفا نیست درین تخته‌نرد

نقش مراد از در وصلش مجوی

خصلت انصاف ز خصلش مجوی

پای درین بحر نهادن که چه؟

[...]

موبد‌ی از کشور هندوستان

رهگذر‌ی کرد سوی بوستان

مرحله‌ای دید مُنَقَّش رباط

مملکتی یافت مُزَوَّر بساط

غنچه به خون بسته چو گردون کمر

[...]

خیز و وداعی بکن ایام را

از پس‌ِ دامن فکن این دام را

مملکتی بهتر ازین ساز کن

خوشتر ازین حجره دری باز کن

چون دل و چشمت به ره آورد سر

[...]

با دو حکیم از سر هم‌خانگی

شد سخنی چند ز بیگانگی

لاف منی بود و توی برنتافت

ملک یکی بود و دوی برنتافت

حق دو نشاید‌، که یکی بشنوند

[...]

پیری عالم نگر و تنگی‌اش

تا نفریبی به جوان رنگی‌اش

بر کف این پیر که برنا وَشَست

دسته گلی می‌نگری، و آتش‌ست

چشمه سراب است فریبش مخوَر

[...]

کعبه‌روی عزم ِ ره آغاز کرد

قاعدهٔ کعبه‌رو‌ان ساز کرد

زآنچه فزون از غرض‌ِ کار داشت

مبلغ‌ِ یک بدرهٔ دینار داشت

گفت فلان صوفی‌ِ آزاد‌مرد

[...]