تو دانی که بی صبر و بی طاقتم

توده سیدی زین بلا راحتم

به جود باطل کردی سخاوت حاتم

به تیغ باطل کردی شجاعت رستم

محبان مرا باشد بهشتم

خوارج را به دوزخ می‌فرستم

اسب را در راه احمد تاختم

جان خود در راه احمد یافتم

جدائی نیست من آدم بُدستم

حقیقت آدمم و دَم شدستتم

مرد مجنون گفت کو یک دولتم

کو نداد این جامه بی صد محنتم

کل و جزوم جزو و کل دریافتم

تا که ذاتت بی صفت بشناختم

من چو بچۀ مهر تو بشکستم

وز دست غم تو بی وفا جستم

فارغ شدم و زبان بد گویان

بر خود چو در وصال تو بستم

از آمدنت طمع چو ببریدم

[...]

ورنه منتان کور گردانم ستم

گفتم از گردن برون انداختم

ور بود شهوت امیر شهوتم

نه اسیر شهوت روی بتم

گفت پیرا گر چه من در محنتم

حیرت اندر حیرت اندر حیرتم

که حَسن باشد مرید و امتم

درس گیرد هر صباح از تربتم

شمع او گوید که چون من سوختم

کی ترا برهانم از سوز و ستم

بر کریمی کرده‌ای ظلم و ستم

نه ز دست او رسیدت نعمتم

بازآی ساقیا که هواخواهِ خدمتم

مشتاقِ بندگیّ و دعاگویِ دولتم

زان جا که فیضِ جامِ سعادت فروغِ توست

بیرون شدی نُمای ز ظلماتِ حیرتم

هرچند غرقِ بحرِ گناهم ز صد جهت

[...]

من شاهباز زاده شاه شریعتم

از بهر صید طایر قدس حقیقتم

طاووس باغ انسم و سیمرغ باغ قدس

عنقای برج عزت و شاه شریعتم

لاهوتیم که هم بر ناسوت گشته‌ام

[...]

که از باد شد جنبش خلقتم

بآتش گهی گرم شد الفتم

ز دل رفت اندیشه طاعتم

درید از هوا پرده عصمتم

صبرم نماند و نیست دگر تاب فرقتم

خوش بر سر بهانه نشسته‌ست طاقتم

من مرد حملهٔ سپه هجر نیستم

گیرم که استوار بود پای جرأتم

زندان بی در است کدورتسرای هجر

[...]

باز از جرم شکایت ناامید از رحمتم

گفته ام کفری و اکنون بدترین امتم

ناز من دارد ملالی سایه ام خصم من است

در دل خود خوارم و در چشم خود بی عزتم

گرچه در ظاهر دلم اظهار طاقت می کند

[...]