... پس از عمری که یابم راه حرف و رخصت دیدن

فغان راه تکلم اشک پیش چشم تر گیرد

بامیدی که شاید سازد از مرگم خبر دارش ...

... حدیث روز وصلش در شب هجران خوشست اما

فغان کآنشب دراز و این حکایت مختصر باشد

فزون تر باد یا رب دشمنانرا دوستی با او ...

عنان او چو گرفتم دل از فغان افتاد

کنون که وقت فغان بود از زبان افتاد

ز باده روی کس اینگونه لاله گون نشود ...

... کیست آن کس که علاج دل صد پاره کند

نیست اندیشه ز اغیار که این دل به فغان

همه کس را ز سر کوی آواره کند ...

... تا به هر ساعت هزاران عشوه در کارت کند

گاهگاهی گوش بر افغان بیداران کنی

گر فغان دل شبی از خواب بیدارت کند

عاقبت پاداش آن جوری که کردی با سحاب ...

... سنگ را زآتش آبگینه نگر

که چون من با فغان و ناله قرین

دل آن ماه بی قرینه نگر ...

مردیم و دل ز دست غمش در فغان هنوز

جان رفته و نرفته غم او زجان هنوز ...

... عادت نگر که محفل وصل است و بزم عیش

جانم به ناله است و دلم در فغان هنوز

شد عمر و شکوه ات به لب اما نگفته ام ...

... سنگ جفا تو را به کف پاسبان هنوز

دل در فغان ز دست ستم پیشه ای چو خود

هر لحظه خلقی از ستمت در فغان هنوز

آن دشمنی که با تو تواند نمی کند ...

گر زآن که فغانی ز دل زار برآرم

کام دل زار از تو دل آزار برآرم ...

... فریاد که در دل تو فریاد

تاثیر نمی کند فغان هم

شاه از تو حذر کند گدا هم ...

به خاک پاکم کنید چندی فغان و غوغا پس از هلاکم

که شاید آن شوخ که یک ره آرد پی تماشا گذر به خاکم ...

... چو یافتم که کند بیشتر جفای تو را

فغان خود ز جفای تو بیشتر کردم

به قصد دل زکمان ناوکش نجسته هنوز ...

... نه حسنی کامل و نه بی غم عشقش شکیبایی

فغان از دست این مشکل پسندی ها که من دارم

علاج درد هجر امشب به آه صبحدم خواهم ...

... هم دل به جان زدست دل بیوفای تو

خلق خدای بر تو ز دست فغان من

در شکوه و زدست تو من بر خدای تو ...

... ناید از شرم من به محفل او

چون جرس دل فغان کند گویی

بر شتر بسته اند محمل او ...

... به گوش او ندارد هیچ با بانگ جرس فرقی

فغان خسته ای کاندر قفای کاروان مانده

برد گلچین گل ای بلبل چه از باد خزان نالی ...

... چو خال عارض خود روز من سیاه کنی

فغان که داد دل خود نخواهد از تو کسی

گهی که گوش به فریاد دادخواه کنی ...

... نظر به روی شهیدان بی گناه کنی

فغان که صبح ندارد شب فراق ای دل

که چاره ی غمش ازآه صبگاه کنی ...

... تو را باشد از ناله ی ناتوانان

فغان و مرا ناله از ناتوانی

گرفتم به دل نیست میل سحابت ...

... که سوی من کند اما نکرد چشم سیاهی

زبیم آنکه ندانند کیست قاتلم افغان

که جانب تو نکردم به حشر نیز نگاهی ...

... به غیر دل که مجال سخن بر تو ندارد

ز من فغان که ندارد کسی بکوی تو راهی

مبر گمان که زجور فلک کسی بود ایمن ...

... همین نه سنگ بنالد ز ناله ام شاید

اگر به پیش تو نالم تو در فغان آیی

به عاشقان بت ناسازگار ما سازد ...