... ندارم باده تا بال صدایی ترکند جامم

جنون ساز نقط کردم فغانها صرف خط کردم

ولی از سستی طالع کسی نشنید پیغامم ...

... غیر از دل سنگین تو در دامن این کوه

یک سنگ ندیدم که ننالد ز فغانم

هستی نه متاعی ست که ارزد به تکلف ...

... بر قمری و بلبل ز نشاطم مسرایید

من بوی گلم ناله رنگین فغانم

دیدار طلب زهره گفتار ندارد ...

... شوخی رقص سپند آماده خاکستر است

سرمه سایی بود اگر ذوق فغانی داشتیم

جرات پرواز هرجا نیست بیدل ور نه ما ...

... از تأمل چند باید آبروی شوق ریخت

خامشی تا کی گره در رشته ساز فغان

زحمت بسیار دارد از عدم گل کردنت ...

... جز تحیر از جنون ما سیه بختان مپرس

حلقه زنجیر گیسو بر نمی دارد فغان

عاشق از اهل هوس در صبر دارد امتیاز ...

در شکوه صافدل ندهد رخصت زبان

زنجیری حیاست به موج گهر فغان

سنبل اسیر زلف ترا دام وحشت است ...

... تیشه فرهاد من مضراب ساز درد کیست

کز رگ هر سنگ همچون تار می جوشد فغان

حرفی از چشم ترم گفتند در گوش محیط ...

... چون سپندم محمل شوق آنقدر وامانده نیست

جاده می گردد به هر جا زین جرس بالد فغان

موج گوهر نیست در جوی دم شمشیر او ...

... گوش کس قابل نوای درد نتوان یافتن

عندلیب ماکنون در بوی گل گیرد فغان

با کج آهنگان همان ساز کجی زیبنده است ...

... از درد عشق شکوه اهل هوس بجاست

بیدل ز شعله هیزم تر نیست بی فغان

... سر بریده قمری که دوخت با گردن

فغان که حق حضوری بجا نیاوردیم

چو شمع سر به هوا رفت زیر پا گردن ...

... دستگاه ناتوانان جز تظلم هیچ نیست

چون نفس بر خویش اگر بالم فغان خواهم شدن

بیدماغ فرصتم سودایی اقبال کیست ...

... درکاروان شوقم دل بر دل جرس سوخت

این اشک بی فغان نیست از درد ناچکیدن

ای کاش قطع گردد سر رشته تعلق ...

... بیدل دلی ز آهن باید در این بیابان

تا یک جرس توانم بار فغان کشیدن

... زبان بو ی گل جز غنچه بیدل کس نمی فهمد

فغان نازکی دارم اگر افتد به گوش او

... در بساطی کز هجوم بی دماغیهای ناز

یکصدا صد کوه در پای فغان انداخته

چون سحر خلقی جنون کرده ست و از خود می رو د ...

... ز دیرستان حیرت تشنه دیدار می آیم

به بار هر نم اشکی فغان گم کرده ناقوسی

کباب لذت خاموشی ام از گفتگو بس کن ...

... تو همان همای نشیمن منزلی سر خود ته بال مگس نکشی

ز گذشتن عمر گسسته عنان دل بی حس مرده نزد به فغان

ستم است که قافله بگذرد تو ندامت بانگ جرس نکشی ...

... رفت شباب و این زمان قد دوتاست زندگی

دل به زبان نمی رسد لب به فغان نمی رسد

کس به نشان نمی رسد تیر خطاست زندگی ...

... ز مو خط کشیدم به شهرت نوایی

فغان داغ دل شد ز بی دست و پایی

فسرد آتشم ای تپیدن کجایی ...

... کباب وصالم خرابست حالم

ز غم چون ننالم فغان از جدایی

نشد آخر از خون صید ضعیفم ...