گر از موج گهر نشنیده‌ای رمز خروش او
بیا شور تبسم بشنو از لعل خموش او
حیا ساقی‌ست چندانی که حسنش رنگ گرداند
ز شبنم می‌زند ساغر بهار گلفروش او
چمن جام طرب در جلوهٔ شاخ گلی دارد
که خم گردید از بار سبوی غنچه دوش او
ندانم بوالهوس از گردش ساغر چه پیماید
که شد پا در رکاب از صورت پیمانه هوش او
خروشی می‌کند توفان چه از دانا چه از نادان
جهان خمخانه‌ای دارد که این رنگ است جوش او
نباید بودن از پشت و رخ کار جهان غافل
چو زنبور عسل نیشی است در دنبال نوش او
غرور خود سری را چارهٔ دیگر نمی‌باشد
مگر گردد خیال خاک گشتن عیب پوش او
نوای صور هم مشکل گشاید گوش استغنا
چه نازم بر دل افسرده و ساز خروش او
زبان بو‌ی گل جز غنچه بیدل کس نمی‌فهمد
فغان نازکی دارم اگر افتد به گوش او
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و پیچیدگی احساسات انسانی و عشق می‌پردازد. شاعر به توصیف حالتی از شور و شوق می‌پردازد که از درک عمیق جمال و زیبایی ناشی می‌شود. او به تأثیرات زیبایی و هنر بر رنج و شادابی انسان اشاره می‌کند و حسّ عاشقانه را به عنوان نیرویی سرشار و خروش‌آور توصیف می‌کند. همچنین، او به نکته‌ای اشاره دارد که عشق و زیبایی همواره نیاز به فهم و شناخت عمیق دارند و اینکه تجربیات انسانی می‌توانند سرمنشأ درد و لذت باشند. در نهایت، شاعر بر این باور است که درک واقعی عشق و زیبایی نیازمند دل‌سوزی و توجه عمیق است.
هوش مصنوعی: اگر از صدا و تلاطم دریا چیزی نشنیده‌ای، بیایید زیبایی و شادی را از لبخند خاموش این گوهر بشنوید.
هوش مصنوعی: شرم و حیا همچون ساقی‌ای است که آن‌قدر زیباست که زیبایی‌اش رنگ شگفتی به صورت می‌دهد و همانگونه که بهار گل‌ها را می‌فروشد، او نیز ساغر را پر از شراب می‌کند.
هوش مصنوعی: چمن، ظرف شادی و نشاطی است که جلوه‌ای زیبا از شاخ گلی را به نمایش می‌گذارد. این گل به خاطر سنگینی بار غنچه‌ای که در دیشب داشت، خم شده است.
هوش مصنوعی: نمی‌دانم که بوالهوس (شخصی که به خوشگذرانی و لذت‌جویی مشغول است) با نوشیدن از ساغر (جام) چه تجربه‌ای خواهد کرد، اما می‌دانم که از نشانه‌های زیبایی و جذابیتش دیوانه شده و به سوی آن جذب شده است.
هوش مصنوعی: توفان به هیاهویی می‌افتد که هم از دانایان و هم از نادانان برمی‌خیزد. این دنیا مانند یک خمخانه است که رنگ و جوش زندگی در آن جریان دارد.
هوش مصنوعی: انسان نباید از پشت‌کار و حرکت‌های دنیا غافل باشد، زیرا مانند زنبور عسل است که در پی شهد می‌گردد، در حالی که نیش او در تعقیب آن است.
هوش مصنوعی: غرور و خودرایی راهی برای حل مشکلاتش ندارد، مگر اینکه به فکر افتد که در نهایت به خاک می‌رود و این واقعیت می‌تواند به او کمک کند عیب‌هایش را بپوشاند.
هوش مصنوعی: صدای ساز و سازها می‌تواند مشکلات را حل کند، اما گوش شنوا و دل آرام می‌تواند به خوبی از آن لذت ببرد. البته نمی‌توانم به دل شاداب‌ام به خاطر غم و غصه‌ام دل خوش کنم.
هوش مصنوعی: فقط غنچه‌ی بیدل می‌تواند عطر زبان گل را درک کند. من فریادی نرم و ملایم دارم که اگر به گوش او برسد، شاید متوجه شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.