س. ص. در ۱۶ سال و ۹ ماه قبل، جمعه ۱۰ اسفند ۱۳۸۶، ساعت ۰۷:۰۷ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۱۰۳ - بقیهٔ قصهٔ پیر چنگی و بیان مخلص آن:
غلط املائی در بیت 4 مصرع 2 :
"پار دم" ، نه "پا لد م"
با تشکر
س. ص. در ۱۶ سال و ۹ ماه قبل، جمعه ۱۰ اسفند ۱۳۸۶، ساعت ۰۶:۵۷ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۱۰۷ - بقیهٔ قصهٔ مطرب و پیغام رسانیدن امیرالمؤمنین عُمَر -رضی الله عنه- به او آنچه هاتف آواز داد:
بیت سی و پنج، مصرع دوم :
داد خواهم "نی" زکس زین داد خواه
بیت سی و شش، مصرع دوم :
زانکه هست از من بمن نزدیکتر
با تشکر
س. ص. در ۱۶ سال و ۹ ماه قبل، جمعه ۱۰ اسفند ۱۳۸۶، ساعت ۰۶:۴۶ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۱۰۷ - بقیهٔ قصهٔ مطرب و پیغام رسانیدن امیرالمؤمنین عُمَر -رضی الله عنه- به او آنچه هاتف آواز داد:
بیت بیست و چهار:
پیر این بشنید و بر خود می طپید --- دست میخایید و جامه میدرید
با تشکر
esfandiar-bodaghi در ۱۶ سال و ۱۰ ماه قبل، پنجشنبه ۹ اسفند ۱۳۸۶، ساعت ۲۲:۲۳ دربارهٔ ملک‌الشعرا بهار » غزلیات » شمارهٔ ۳۴:
شعر مانند دیکر آثار استاد نشان دهنده شور،پاکی و واقع بینی اوست. برای من مهم اینستکه با وجود در حدود نیم سده گذشت زمان بهبودی در چهره این مردمان نمی یابم: همچنان دانش و حقیقت در پرده و ماسک علم و انسانیت بر چهره بیشتر داعیان استوارست!بیشتر از همیشه بی ارزش بودن دانش و ارجمند بودن دوروئی وآنجه متاسفانه به اشتباه و نا درستی"زرنگی" خوانده میشود جامعه را در بر گرفته است.به پرو پاگاند های شبه دانشمند و فریبنده اعتماد نمیتوان کرد. آماری از دست اندر کاران کشور و حتا پیشینه بسیاری از "استادان" شاهدی بر این تشخیص است. البته این خود به درستی انجام پذیر ممکنست نباشد. با سپاس از کوشش و هدیه گنجور!اسفندیار بداغی.
س. ص. در ۱۶ سال و ۱۰ ماه قبل، پنجشنبه ۹ اسفند ۱۳۸۶، ساعت ۲۱:۲۲ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۱۴:
بیت چهارم ، مصرع اول : کلمه "ننشینی" بجای "بنشینی" در بعضی نسخ آمده است. لیک نکته بسیار جالب (بنظر بنده) اینست که معنای اصلی (به سرو ماندن بالای مخاطب) در هر دو حال دقیقاً یکیست.
با تشکر.
س. ص. در ۱۶ سال و ۱۰ ماه قبل، پنجشنبه ۹ اسفند ۱۳۸۶، ساعت ۲۱:۰۷ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۹۴:
من شخصاً در یک نسخه خطی قدیمی، بجای "حریفان" در بیت دوم، کلمه "ظریفان" را دیده ام و معنای این بیت با "ظریفان" درست تر بنظر میرسد؛ چرا که در فارسی قدیم و حتی در زبان کردی امروز (کردستان ایران) کلمه "ظریف" بمعنای "زیبا و خوبروی" بکار برده میشود.
نکته دیگر اینکه مصرع دوم بیت آخر در بعضی نسخ باین صورت است: "نه بخاکپایت ای جان . . ."
با تشکر.
س. ص. در ۱۶ سال و ۱۰ ماه قبل، پنجشنبه ۹ اسفند ۱۳۸۶، ساعت ۱۰:۰۵ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۱۳:
بیت هفتم : بجای "هوش" کلمه باید "خواب" باشد؛
خواب می آمد و می رفت و . . .
با تشکر.
س. ص. در ۱۶ سال و ۱۰ ماه قبل، پنجشنبه ۹ اسفند ۱۳۸۶، ساعت ۰۹:۵۶ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۱۳:
بیت اول، مصرع دوم در بعضی نسخ:
وآبم از دیده همی رفت و زمین تر می شد
با تشکر.
س. ص. در ۱۶ سال و ۱۰ ماه قبل، پنجشنبه ۹ اسفند ۱۳۸۶، ساعت ۰۹:۲۳ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۷۰:
نکته آقای منطقیان کاملاً "منطقی" میباشد. نه فقط بخاطر زیبائی شعر، بلکه بدلیل اینکه در تقریباً تمامی نسخ معروف کلمه "طوفان" است نه "دریا"
با تشکر.
س. ص. در ۱۶ سال و ۱۰ ماه قبل، پنجشنبه ۹ اسفند ۱۳۸۶، ساعت ۰۸:۳۱ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۴:
غزل در بسیاری از نسخه ها شامل این بیت نیز میباشد : (گرچه نظر شخصی بنده مخالف آنست)
دوای درد عاشق را کسی کو سهل پندارد زفکر آنان که در تدبیر درمانند در مانند
با تشکر.
س. ص. در ۱۶ سال و ۱۰ ماه قبل، پنجشنبه ۹ اسفند ۱۳۸۶، ساعت ۰۸:۱۸ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر پنجم » بخش ۵۹ - داستان آن کنیزک کی با خر خاتون شهوت می‌راند و او را چون بز و خرس آموخته بود شهوت راندن آدمیانه و کدویی در قضیب خر می‌کرد تا از اندازه نگذرد خاتون بر آن وقوف یافت لکن دقیقهٔ کدو را ندید کنیزک را به بهانه به راه کرد جای دور و با خر جمع شد بی‌کدو و هلاک شد به فضیحت کنیزک بیگاه باز آمد و نوحه کرد که ای جانم و ای چشم روشنم کیر دیدی کدو ندیدی ذکر دیدی آن دگر ندیدی کل ناقص ملعون یعنی کل نظر و فهم ناقص ملعون و اگر نه ناقصان ظاهر جسم مرحوم‌اند ملعون نه‌اند بر خوان لیس علی الاعمی حرج نفی حرج کرد و نفی لعنت و نفی عتاب و غضب:
غلط املائی در بیت چهارده مصرع دوم: بجای نم باید من باشد. با تشکر.
---
پاسخ: با تشکر تصحیح به این ترتیب انجام شد که در مصرع مذکور «پس نم اولیتر که خر ملک منست» تغییر یافت به «پس من اولیتر که خر ملک منست»
توری مستوفی در ۱۶ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۸ اسفند ۱۳۸۶، ساعت ۲۲:۰۹ دربارهٔ ملک‌الشعرا بهار » تصنیفها » مرغ سحر (در دستگاه ماهور):
سروران گرامی! متاسفانه در شعر مرغ سحر شادروان بهار یک اشتباه بزرگ شده است و آن در آنجائی است که عوض خاک تیره به غلط توده نوشته شده و این مسایل سیاسی را تداعی میکند با توجه به اینکه این عمل غیر ار دستبردجیز دیگر نیست. با ارج به زحمات شما
ناشناس در ۱۶ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۸ اسفند ۱۳۸۶، ساعت ۰۵:۳۵ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۴:
دوای درد عاشق را کسی کو سهل پندارد
ز فکر آنان که در تد بیر درمانند درمانند
آرمان در ۱۶ سال و ۱۰ ماه قبل، دوشنبه ۶ اسفند ۱۳۸۶، ساعت ۱۶:۱۱ دربارهٔ پروین اعتصامی » دیوان اشعار » مثنویات، تمثیلات و مقطعات » شمارهٔ ۹۸ - عمر گل:
واقعا "بهستی خوش بود دامن فشاندن - گلی زیبا شدن یک لحظه ماندن" کار هر کسی نیست. آدم باید خیلی آزاده باشه. ولی چه زیبا و سبک است آدمی اینچنین.
ناشناس در ۱۶ سال و ۱۰ ماه قبل، یکشنبه ۵ اسفند ۱۳۸۶، ساعت ۱۷:۳۱ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۶:
شعر توپی است!
مهرداد منطقیان در ۱۶ سال و ۱۰ ماه قبل، شنبه ۴ اسفند ۱۳۸۶، ساعت ۱۳:۰۴ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۷۰:
گریه حافظ چه سنجد پیش استغنای عشق
کاندر این طوفان نماید هفت دریا شبنمی
---
پاسخ: به نظر من هم روایت مورد نظر شما زیباتر و معنی‌دارتر است (اگر اشتباه نکنم در یکی از قطعه‌های آواز استاد شجریان این بیت با این روایت خوانده میشود)، اما با نسخه‌ی قزوینی-غنی مقابله کردم و بیت به همین صورت ثبت شده (... کاندر این «دریا» نماید هفت دریا شبنمی) و پاورقی یا روایت دیگری از آن نیامده. لذا ویرایش نشد.
حسین جلالی در ۱۶ سال و ۱۰ ماه قبل، شنبه ۴ اسفند ۱۳۸۶، ساعت ۱۲:۰۸ دربارهٔ صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۳۶۹:
با تشکر از کار ارزشمندتان، مصراع دوم بیت چهارم غلط املایی دارد. باید باشد: دست تا بر دست سودم...
---
پاسخ: کلمه «ابر» در مصرع مورد اشاره به «بر» تغییر یافت. ممنون.
حمیدرضا در ۱۶ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۳ اسفند ۱۳۸۶، ساعت ۱۰:۵۶ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » ترجیع بند:
این موارد را نسبت به نسخه‌ی منبع دستکاری کرده‌ام (کلمات جایگزین حدسی هستند و از این لحاظ مطمئن نیستند):
در مصرع «مخرام بدین صفت مبادا» کلمه‌ی مخرام به صورت «محرام» ثبت شده بود.
در مصرع «در وصف شمایل تو اخرس» کلمه‌ی اخرس به صورت «آخرس» ثبت شده بود.
در مصرع «چون قد خوش تو یک شجر نی» کلمه‌ی شجر به صورت «سجر» ثبت شده بود.