kingh۱۴ در ۸ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۷ مرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۲:۲۲ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶:
سلام این مهر محکمی که می فرمایید دقیقا کجای این شعر هست
محسن در ۸ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۷ مرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۹:۰۰ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱:
به نظر من، معنی مصرع " مرغ هوا را نصیب و ماهی دریا" بایستی بدون مکث و توقف خواند تا معنی اصلی آشکار شود.روانی و وزن ظربف غزل و توانمندی سعدی در استفاده از کلمات مشهود است. اهمچنین اگر دو بیت بعدی خوانده شود مفهوم کاملاً روشن میشود."خداوند بخشنده و روزی ده است و همه موجودات روزی و نصیبی دارند، از مرغ هوا ، در بالای زمین گرفته ، تا ماهی در زیر دربا، از منعم ثروتمند گرفته تا درویش بی چیز، از پشه ضعیف گرفته تا عنقای شکارچی، روفیا و امین به درستی اشاره کرده اند.
۷ در ۸ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۷ مرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۸:۴۶ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۱۶:
تو را که درد نباشد ز درد ما چه تفاوت
تو حال تشنه ندانی که بر کناره جوی
در غزل پیشین:
درازنای شب از چشم دردمندان پرس
تو قدر آب چه دانی که بر لب جویی
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۵۲۱
سل المصانع رکبا تهیم فی الفلوات
تو قدر آب چه دانی که در کنار فراتی
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۳۴۷
تو بر کنار فراتی ندانی این معنی
به راه بادیه دانند قدر آب زلال
این هم سفارش سعدی
کنونم آب حیاتی به حلق تشنه فروکن
نه آنگهی که بمیرم به آب دیده بشویی
کمال در ۸ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ مرداد ۱۳۹۴، ساعت ۲۳:۴۱ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۳۰:
باسلام وشب بخیربه دوستان
فالی دررابطه بااین غزل:
ای صاحب فال،مژده بادشماراکه تصمیم
درستی گرفته ایدوازتجربیات خودو،،،،،،
دیگران استفاده می کنیددرتصمیم خود
مصمم باشیدوبه همت وتلاش خود،،،،،،،،
ادامه دهید،هرچندازجانب بعضی از،،،،،،،،
افراددچارصدمه شوید،درهرحال،،،،،،،،،،،،،
موءفقیت به کامتان بادونگران نباشید.
بدرود
محمد کیوان در ۸ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ مرداد ۱۳۹۴، ساعت ۲۲:۴۹ دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۳ - تو بمان و دگران:
در بیت پنجم مصرع اول، ''را'' جا افتاده، ''دل چون آینه را اهل صفا می شکنند''
مهدی بهلولی در ۸ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ مرداد ۱۳۹۴، ساعت ۲۱:۰۳ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳:
مرغ خوشخوان را بشارت باد کاندر راه عشق ، دوست را با ناله های شب بیداران خوش است
عبادالرحمن (بندگان خاص خدا) :
«والذین یبیّتون لربّهم سجّداً و قیاماً» «کسانی که شبانگاه برای پروردگارشان سجده و قیام میکنند.. آیه 64 سوره فرقان
مهدی بهلولی در ۸ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ مرداد ۱۳۹۴، ساعت ۲۰:۵۴ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳:
ناگشوده گل نقاب آهنگ رحلت ساز کرد ، ناله کن بلبل که گلبانک دل افکاران خوش است
غنیمت دان و می خور در گلستان ، که گل تا هفته دیگر نباشد
اینجا گل ، عارف و سالک راه حق می باشد که اسرار معرفت را فاش نمی کند و مریدان از اینکه دست آنها از این میفروشان کوتاه شده است ناله هایی سر می دهند که بسیار خوش است
مهدی بهلولی در ۸ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ مرداد ۱۳۹۴، ساعت ۲۰:۴۶ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳:
دوستان وقت گل آن به که به عشرت کوشیم ، سخن اهل دل است این و به جان بنیوشیم
سالک در سیر و سلوک و همنشینی با هم کیشان از فیض الهی بهرمند و برایش نشاط آور است و در مراتب عرشی به وصال محبوب و سرمست می گردد
پروین در ۸ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ مرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۷:۴۲ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۷۱:
با صدای سراج فوق العاده است
مانی در ۸ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ مرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۵:۰۱ دربارهٔ سنایی » دیوان اشعار » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۸:
عجیبه! خیلی سالیان دور بیت سر الب ارسلان بینی... را خوانده بودم و از ان خیلی خوشم امده بود. اما کل قصیده را نخوانده بودم. خواندم و کف کردم. بی دلیل نیست که سنایی برای خودش جای قابل توجهی در ادبیات فارسی باز کرده.این غزنه هم در زمانی برای خودش مهد فرهنگ و ادبیات بوده. گاهی زمانه رو به عقب می رود. و دریغا.
م میرزاخانی در ۸ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ مرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۳:۴۹ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۲:
سلام خدمت ادب دوستان گرامی ' بنظر حقیر درمورد بحثی که در مورد بیت اول شد (ننوشتیم) درست تر می آید مصرع دوم همان بیت می تواند قرینه مناسبی برای این ادعا باشد چون عاشق می خواهد از حال خودش و ومیزان عشق و علاقه ی خود به معشوق خبر دهد و با افسوس بیان می دارد فرصت گذشت و نه از چگونگی حال خود و درد هجران و عشق به یار حسب حالی نوشتیم که یار بداند در غم عشق و دوری از او چه ها بر ما رفت و نه محر می هست که از این حال من برای یار خبری ببرد.
رهگذر در ۸ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ مرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۳:۴۵ دربارهٔ اقبال لاهوری » جاویدنامه » بخش ۴۱ - نوای طاهره:
محسن نامجو این شعر رو به زیبایی تمام اجرا کرده.
محمد ادیب در ۸ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ مرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۲:۵۵ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۹۳:
بیت زیر چرا در شعر نیست؟
کنون به میکده خواهیم تافت زین مجلس
که وعظ بی عملان واجب است نشنیدن
هادی در ۸ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ مرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۲:۵۴ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۵۹:
حافظ که خودش میگه
استاد سخن سعدیست پیش همه کس اما
دارد سخن حافظ طرز سخن خواجو
سید در ۸ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ مرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۱:۲۰ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۶۶:
سلام، به دوستان توصیه می کنم آهنگ دفتر بی معنی از سرکار خانم سپیده رئیس سادات را گوش کنند! خیلی زیباست
پروین در ۸ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ مرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۱:۰۷ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۲۳:
با اواز سراج گوش کنید لذت ببرید
علیرضا خطیب زاده در ۸ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ مرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۰:۵۷ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۷۱ - پرسیدن شیر از سبب پای واپس کشیدن خرگوش:
قعر چه بگزید هر که عاقلست
زانک در خلوت صفاهای دلست
ظلمت چه به که ظلمتهای خلق
سر نبرد آنکس که گیرد پای خلق
قعرِ چَه بگزیدن، تنها یی گرفتن از مردمی است که انسان را از خودِ خقیقی اش دور می سازند و راهزنِ او می گردند.
انتخابِ تنهایی جهتِ رویارویی با خود و "خود"، معرفت گونه ترینِ تنهایی است. این گونه انسان، نه دچارِ خود کوچک بینی و نه دچارِ خود برتر بینی است. چنین انتخابی بر میزانِ توازون و تعادلِ روانی، معرفتی و روحی است که صورت می پذیرد.
در این مقام، انسان از پسِ مطالعه، تجربه و دیدن و معاشرت با گونه های متفاوتِ افرادِ جامعه و دریافت و درک انسان ها با خواستگاه های همسان و گاه متفاوت و حتّی متضاد، و همراهی با خود و شناختِ بی پیرایه از خود و دریافتِ نقاطِ ضعف و قوّتِ خود، در نهایت برای درک و شناختِ بیشترِ خود و دیدنِ خودِ عریانش به تصمیمِ حضور در تنهایی و همدم و همراه شدن با خویشتنِ خود می رسد.
این انتخاب نه از برای دور شدن از دیگران و یا خار انگاشتنِ غیرِ خود و نه به این دلیل که از دیگران برتر است و دانشی بیش از دیگران دارد، صورت گرفته، بلکه ازین رو به این گزینه رسیده که خود نیاز آن را احساس کرده و راهی برای آشنایی و آشتی با خود در آن می بیند.
زندگیِ معرفت اندیش و در تداومِ آن تجربت اندیش، به ناچار از برای تداومِ این خصلت و حرکتِ رو به جلو ودرک و دریافت تازه و نو از هستی و حیات، انسان را به تنهایی می کشاند و در این تنهایی است که انسان می تواند رابطه ای منطقی و عارفانه با خود، خدا، هستی و دیگران برقرار کند.
علیرضا خطیب زاده در ۸ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ مرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۰:۴۳ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۴ - از خداوند ولی‌التوفیق در خواستن توفیق رعایت ادب در همه حالها و بیان کردن وخامت ضررهای بی‌ادبی:
حافظا، این جا به ادب باش که سلطانی و مُلک / همه از بندگیِ حضرتِ درویشان است (غزل 50)
ادب، تنها یک مقوله ی اخلاقیِ صرف نیست بلکه یک اصل در طریقِ زندگی و سلوکِ عرفانی است که بی آن هیچ معرفتی فراچنگ نیاید و هیچ حرکت و روندگیی به سر منزلِ مقصود نرسد. ادب در این مقال تنها رعایتِ آدابِ ظاهری و احترام گذاشتن و رسم و رسومات را رعایت کردن نیست که امری فراتر و بالا تر این امورِ معمول است. اگر چه در نزدِ عوام چنین اموری ادب تلقی می گردد و مایه ی خوش آمدِ اطرافیان است؛ امّا آن ادبی که در این مقال از آن یاد می گردد ادبِ به باطن است. به سخنِ روشن آن رفتاری مَدِّ نظر است که فرد به ذات در این آداب در آمده باشد و اصلِ ادب بر این نیست که موأدب، برای خوش آمدِ دیگران چنین است بلکه ازین رو چنین است که نمی تواند غیر از این باشد و برای او هر آنچه جامه ی وجود به تن دارد موردِ احترام و دارای کرامت است. یعنی کرامتِ ذاتیِ وجود و هستی را در نظر دارد و از ذرّه تا کهکشان و از جماد تاحیوان برای او محترم است؛ تا چه رسد به آن که روی و نظر بر حقیقت دارد و شمائلِ معشوق را به یاد می آورد. چنانکه پیامبر که نمادِ مقامِ انسان کامل است نیز در جایگاهِ معراج به همین ادب به مقامِ قابِ قوسین رسید:
به ادب نافه گشایی کن از آن زلفِ سیاه / جای دل های عزیز است به هم بر مزنش (غزل 275)
«مَا زَاغَ البَصَرُ وَ مَا طَغَی» (نجم، آیه 17) «دیده اش کژتابی و سر پیچی نکرد.»
ادب و شَرم تو را خُسرو مَه رویان کرد / آفرین بر تو که شایسته ی صد چندینی (غزل 475)
لاله در ۸ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ مرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۰:۱۳ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۰۷:
من استاد اندیشه اسلامی هستم و هر ترم اشعار زیبای مولانا را در وصف خداوند و پیامبر (ص)برای دانشجویانم می خوانم.مولوی خوانی در کلاس درس بسیار شورانگیز و لذت بخش است.خدایش بیامرزد.
مهدی در ۸ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ مرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۹:۵۱ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۵۵:
قابل توجه محمد عزیز
آستین بر سر داشتن به معنای بر سر زدن نیست. اینکه در مصراع دوم از بیت دهم "دست شوق بر سر" دیده می شود به کلمه "مگس" در مصراع اول اشاره دارد. اگر دقت کرده باشید مگس وقتی به چیز شیرین می رسد دائما دست بر سر می کشد.