قریب در ۸ سال و ۵ ماه قبل، چهارشنبه ۴ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۳:۱۰ دربارهٔ انوری » دیوان اشعار » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۸۰ - در مدح صدرالزمان علاء الدین محمود خراسانی:
حقیقتا فوق العاده است
مرحبا بویی که عطارش نباشد در میان
حبذا نقشی که نقاشش نباشد آشکار
ابر اگر عاشق نشد چون من چرا گرید همی
باد اگر شیدا نشد چون من چرا شد بی‌قرار
mohamad در ۸ سال و ۵ ماه قبل، چهارشنبه ۴ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۰:۴۰ دربارهٔ سعدی » گلستان » باب ششم در ضعف و پیری » حکایت شمارهٔ ۱:
کسی معنی 4 بیت اخر را برا من میگه البته لغتاش را پیدا کردم معنی ابیات را میخوام
نوشا در ۸ سال و ۵ ماه قبل، چهارشنبه ۴ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۰:۳۳ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۱۷:
این غزل با صدای ناب شهرام ناظری شنیدنی ست .....
مسعود در ۸ سال و ۵ ماه قبل، چهارشنبه ۴ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۰:۲۲ دربارهٔ باباافضل کاشانی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴:
در بیت اگه اکنون شدم ز خود که مرا
بهتر بود آگه اکنون شدم ز خود که مرا باشد.
مهدی مح در ۸ سال و ۵ ماه قبل، چهارشنبه ۴ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۰:۱۰ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۹۰ - شنیدن آن طوطی حرکت آن طوطیان و مردن آن طوطی در قفص و نوحهٔ خواجه بر وی:
مراد از غم؛اضطرار بی حد و حصر آدمی در طلب گوهر مقصود و همان کیفیت پیوستار جهانه نه ترس از مرگ .بیا که کار زمانه به جستجو گذرذ/حدیث خال سیاهت به بوس و بو گذرذ. مرگ صرفا کانال و مجرایی برای بازتحقیق و واکاوی سرشت ما با تعیناته که انگار در زندگی این جهانی به وحدت باهاشون رسیدیم. حضرت مولوی در مثنوی اشاره به این داره که درین زندان دنیا گرگ و میش وجود در کنار هم می زیند و مرگ این فواصل رو بر ما آشکار میکنه که گوهر یکدانه ی ما چیست و کجاست. عطار در مصیبت نامه به دو قوس وجود اشاره میکنه ک ما در انتهای نیمدایره وجود به حدی از مطالباتمون از جهان می رسیم که صرفا بالقوه س و فقط استعداده؛این بی نهایتمندی خواستنها ما را به این اراده سوق میده که دیگر نخواهیم و ناپایداری رو کاملا مدرک باشیم؛بقول حضرت حافظ معشوق چون نقاب ز رخ در نمیکشد هرکس حکایتی بتصور چرا کند.بهرحال از دید همه عرفا اضطرار همان درماندگی در نشناختن و خواستن معشوق ازلی جهانه. بقول امیلی دیکنسون چونان صبح در خوشترین زمانش و آنگاه که ناقوس های مانا جار زنند ظهر را/ این همان نگاه ناتورالیسم ها هست به یگانه کیفیت جهان که بقول حافظ اینهمه عکس می و رنگ نگارین که نمود یک فروغ از رخ ساقیست که در جام افتاد
حامد در ۸ سال و ۵ ماه قبل، چهارشنبه ۴ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۰۹:۲۰ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۱۱ - حکایت بقال و طوطی و روغن ریختن طوطی در دکان:
غلط؛ جز که صاحب ذوق کی شناسد بیاب
صحیح؛ جز که صاحب ذوق کشناسد (که اشناسد) بیاب
بینوا در ۸ سال و ۵ ماه قبل، چهارشنبه ۴ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۰۸:۳۰ دربارهٔ سیف فرغانی » دیوان اشعار » قصاید و قطعات » شمارهٔ ۲۳:
بیت 16 :این آب ناودان شما نیز بگذرد تصحیح بفرمایید
قیس در ۸ سال و ۵ ماه قبل، چهارشنبه ۴ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۰۷:۴۴ دربارهٔ شیخ محمود شبستری » گلشن راز » بخش ۱۰ - قاعده در تشبیه کتاب آفرینش به کتاب وحی:
پس از عنصر بود جسم سه مولود= برای شرح این مصرع شاید بتوان به این ابیات جناب واحدی کفایت کرد= چرخ از اول که چیره شد در دور ※ چهار عنصر پدید شد بر فور ※ کاتش و باد و آب و خاک تواند ※ هم هلاک تو هم حیات تواند ※ وین عناصر چو دست بر هم داد ※ زان سه مولود نامدار بزاد ※ آن سه مولود چیست؟ نیک بدان ※ معدن و پس نبات و پس حیوان.
قیس در ۸ سال و ۵ ماه قبل، چهارشنبه ۴ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۰۷:۳۸ دربارهٔ شیخ محمود شبستری » گلشن راز » بخش ۱۰ - قاعده در تشبیه کتاب آفرینش به کتاب وحی:
سبع المثانی سوره مبارکه ی حمد(فاتحه) است و مراد از سبع' هفت آیه ی سوره ی حمد است و مثانی تکرار سوره ی حمد در رکعت هاست که هیچیک از سوره های قرآن اینچنین خاصیتی را دارا نیستند.
قیس در ۸ سال و ۵ ماه قبل، چهارشنبه ۴ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۰۷:۲۱ دربارهٔ شیخ محمود شبستری » گلشن راز » بخش ۱۵ - جواب:
از کفر تا به توحید راه بسیار است و از توحید تا اتحاد هم راه بسیار و از اتحاد تا وحدت هم راه بسیار و این وحدت است که مقصود مالکان و روندگان است...،، از های هویت در گذشتن به معنای این است که خداوند را فاعل تمام افعال بدانیم(و البته این به معنای جبر مطلق نیست که بحث آن مفصل است) دوم در صحرای هستی درنوشتن به معنای اتحاد با جمله کائنات است و در نهایت رسیدن به وحدت وجود.
قیس در ۸ سال و ۵ ماه قبل، چهارشنبه ۴ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۰۶:۱۳ دربارهٔ شیخ محمود شبستری » گلشن راز » بخش ۱۵ - جواب:
دو خطوه بیش نبود راه سالک اگر چه داری آن چندین مهالک ※ یکی از های هویت در گذشتن دوم صحرای هستی در نوشتن شیخ شبستر و شعرایی بسان عراقی درس آموخته ی مکتب ابن عربی هستند و باید از این منظر به اشعار این بزرگواران نظر انداخت= در این دو بیت شیخ شبستر قصد بیان توحید، اتحاد و در نهایت وحدت وجود را دارند...
منوچهر در ۸ سال و ۵ ماه قبل، چهارشنبه ۴ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۴۱ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۳:
در این مصرع:
دل چنین سخت نباشد که یکی برسرراه
تشنه می میرد و (شخص ) آب زلالی دارد
گمان میرود بجای شخص ( خود ) باید باشد
یعنی تشنه می میرد و خود اب زلالی دارد
افشین در ۸ سال و ۵ ماه قبل، چهارشنبه ۴ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۳۴ دربارهٔ وحشی بافقی » گزیدهٔ اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۲۹۸:
بیت سوم ، " صد " صحیح است
یدابا مصاع در ۸ سال و ۵ ماه قبل، چهارشنبه ۴ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۲۱ دربارهٔ باباطاهر » دوبیتی‌ها » دوبیتی شمارهٔ ۳۴:
مصرع سوم مشکل وزن داره
حسین در ۸ سال و ۵ ماه قبل، چهارشنبه ۴ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۰۲:۲۳ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۳:
اگر چه به حقیقت خداوند کسی پی نبرده ولی گمانه زنیها و جایگزینان بسیاری برای او در طول تاریخ بشر ابداع شده و همه برای شناخت خدا کنجکاو هستند و طالب
هر کسی از ظن خود خدا را میشناسد که البته مهم نیست زیرا که هدف همه انها خداست و عشق به اوست
کفر واسلام در طریقت یکیست
درد عشقی نیست مگر نه درمان در دسترس است
خداوند کمال مطلق است و کمال مطلق چاره ای جز سرریز ندارد و بخشش و دهش و رسایی ذات اوست
خداوند دریغ نمیکند ما چقدر طالبیم
به هر میزان ظرف خود را از پلیدی خالی کنی به همان میزان میتوانی از کمال خداوند بهره برداری
خداوندی در کمال که قانونی(هنجاری) کامل و بدون تغییر بر جهان حاکم کرده به نام اشا
از خداوند حکیم توقع سرکشی در امور تک تک افریدگان نمیرود بلکه باید قانونی جهان شمول و مکانیزمی کامل و ثابت بر پا کند
چنان که در گاتها امده جواب نیکی، نیکی و جواب بدی، بدی
راه در جهان یکیست و ان راه راستی
خداوندی در کمال که انسان را مختار افرید و نه برده
و او را به حال خود رها نکرد
به او وجدان عطا کرد و الگویی الهی بنام فروهر تا وجدان بتواند نیک را از بد تشخیص دهد و با هنجار اشا هماهنگ شود و رستگار شود
از بی نظمی نظم حاصل نمیشود و این نظریه اشوب خود پرستان مادی گرای غربی که هنوز هم اثبات نشده چیزی جز گمراهی بهمراه ندارد
جهان ناظمی دارد درکمال که امور در ید حکمت اوست
اگر این چنین نبود حافظ این همه فریاد سر نمیداد
خرد بزرگ افریننده -اهورا مزدا و شش امشاسپند(ویژگی اهورا مزدا)
امیدوارم چنانچه نیاکان ما بعد از ورود اعراب سعی کردند حکمت باستانی خود و این مفاهیم و تعابیر لطیف را به انحا مختلف حفظ کنند، ما هم از میراث خود نگهداری کنیم و مغلوب نظریات گمراه کننده غربی همچون تئوری اشوب و ... نشویم
در بندهش امده خداوند به ایرانیان فره ازادگی عطا فرمود
این بینش و این ارزشها، حق طلبی و ...از ما ملتی ساخته که از لابلای هزاران سال تاریخ با عافیت گذر کردیم و هنوز حرف برای گفتن داریم
بنامیزد
پاینده سرزمین مقدس ایران
حمیدرضا در ۸ سال و ۵ ماه قبل، چهارشنبه ۴ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۰۱:۰۸ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۱۹۵:
این غزل زیبا رو میتونید در آپارات ببینید و بشنوید .
Www.aparat.com/v/zohr3
محمد در ۸ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۳ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۲۲:۴۹ دربارهٔ حافظ » ساقی نامه:
به نظر من در ابیاتی که آمده است کلمه«بیا» درست است زیرا میتوانیم به طور مثال دوبیت اول را این گونه معنا کنیم : «ساقی بیا وآن می را که حال می آورد و کرامت می افزاید و کمال می آورد را بهمن بده که بس بیدل شده ام و نیز حالی و کمالی نیز به دست نیاورده ام.»
ناشناس در ۸ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۳ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۲۲:۱۸ دربارهٔ خیام » ترانه‌های خیام به انتخاب و روایت صادق هدایت » دم را دریابیم [۱۴۳-۱۰۸] » رباعی ۱۳۰:
آقای بهرام مشهور خیلی به خود مطمئن هستید.دست کم بگویید بنده در نسخه ای این طور دیدم.
ناشناس در ۸ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۳ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۲۲:۰۳ دربارهٔ خیام » ترانه‌های خیام به انتخاب و روایت صادق هدایت » هرچه باداباد [۱۰۰-۷۴] » رباعی ۸۶:
می شود گفت اغلب ابیات حافظ که در نهی ریاکاری است از این رباعی الهام گرفته شده.
حسین در ۸ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۳ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۲۲:۰۰ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۵:
درود
بنظر منظور از مدعی انسانیست که به عقل بسیار اعتماد و تکیه دارد و اهل دین خشک و نامنعطف
سهرورد میفرماید انسانی که حتی به حقیقت خود نمیتواند پی ببرد چگونه میتواند ادعا کند و تنها علم حصولی را برای اگاهی کافی بداند
مدعی عاقل خود پرست که دلایل و عوامل و حوادث دنیوی چون حجاب اجازه نمیدهد ببیند که همه چیز در ید حکمت حق است و همه چیز از او اعتبار میابد
بگذار در جهل خو بماند