رحمان ملک پور عزیزکندی در ۸ سال و ۴ ماه قبل، جمعه ۲ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۲۱:۱۴ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۰۲۱:
دربیت 4 که صحبت کشتن نفس (هوای نفس)شده که ان دیو توست در روایات هست پامبر گفته هر کسی شیطانی داردومن شیطا خود در زنجیر به بند کشیده ام که البته ایشان صحبت کشتن شیطان یا کشتن هوای نفس نکرده است بلکه از بند طرد شیطان صحبت شده ولی مرام صوفیان و مخصوصا مولانا چه در دیوان کبید جه در مثنوی همواره از کشتن نفس صحبت کرده است
هنگامه حیدری در ۸ سال و ۴ ماه قبل، جمعه ۲ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۲۱:۰۹ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۵۱:
مصراع اول بیت اول
مهتاب برآمد کلک از گور برآمد
وز ریگ سیه چرده سقنقور برآمد
بسیار فکرم را مشغول کرد که کلک در اینجا به چه معناست، کلکی که از گور برآمده باشد. ربطی بین کلک به معنای نی عموما و قلم خصوصا با گور نتوانستم پیدا کنم معناهای متعددی برای آن دیدم از جمله کوف، جغد یا بوم. اما دکترمعین یکی از معناهای کلک را قصب آورده اند و قصب همان کتان است و می دانیم که میان ماهتاب و قصب تناسبی وجود دارد. تنها وجه قابل توجیهی که یافتم همین بود. می گویند که ماهتاب کتان را می پوساند.
سقنقور نیز جانوری شبیه سوسمار است.
والله اعلم بالصواب
ن و القلم در ۸ سال و ۴ ماه قبل، جمعه ۲ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۲۰:۴۹ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲:
اتفاقا بعید نیست همان "نماید" درست باشد.اینگونه دو معتی بشدت جالب بر مصرع بار میشود:
1-زینت و رونق نگارستان مانی را میتوان در آن دید.
2-زیبایی و رونق واقعی را به زینت و رونق نگارستان مانی نشان میدهد و مشخص میکند نگارستتن مانی در مقابل او،آش دهان سوزی هم نیست!
یاد استاد سایه زتده که فرمود:
ای مه و مهر و روز و شب،آینه دار حسن تو/حسن،جمال خویش را در تو نگاه میکند
ن و القلم در ۸ سال و ۴ ماه قبل، جمعه ۲ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۲۰:۴۳ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱:
میزان بازی با "درد" در غزلیات عطار انسان را شگفت زده میکند.در این غزل بارها از "درد" استفاده شده که گاهی"Dord" است و گاهی"Dard" و گاهی هر دو میتواند باشد ولله العلم و هو العلیم!
سراج در ۸ سال و ۴ ماه قبل، جمعه ۲ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۱۹:۳۱ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۷۶:
استقبالهای خواجه شیراز از استاد سخن سعدی...
حافظ (بیت پنجم) » غزلیات « غزل شماره 476
خیال تیغ تو با ما حدیث تشنه و آب است
اسیر خویش گرفتی بکش چنان که تو دانی
سعدی « غزلیات » غزل 615 (بیت آخر)
سر از کمند تو سعدی به هیچ روی نتابد
اسیر خویش گرفتی بکش چنان که تو دانی
ن و القلم در ۸ سال و ۴ ماه قبل، جمعه ۲ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۱۸:۵۰ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷:
شگفتی واژه ی "درد" در بیت آخر این است که مشخص نیست دقبقا "درد"(Dard) است یا "درد"(Dord) است.
ن و القلم در ۸ سال و ۴ ماه قبل، جمعه ۲ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۱۸:۴۵ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸:
مصرع دوم بیت نخست:اهل انجمن را از سرزنش کردن من جدایی نیست.(مدام ملامت میشوم!)
مصرع دوم بیت دوم:او(حضرت حق که در مصرع نخست نامش رفته است.)علیه شخص ستمگر کافی است.
مصرع دوم بیت سوم:به آنچه جوهر قلم در صفحه ی تقدیرم جاری کرده راضیم.
....
بیت سوم قرینه ی اشعری گری عطار است.
ن و القلم در ۸ سال و ۴ ماه قبل، جمعه ۲ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۱۸:۲۷ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹:
بیت آخر هم با توجه به شدت حب موجود در آن نسبت به مولاناالامیر(ع) قرینه ای بر شافعی بودن عطار است.ولله العلم و هو العلیم!
حبیب الله الله یار در ۸ سال و ۴ ماه قبل، جمعه ۲ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۱۸:۲۴ دربارهٔ اقبال لاهوری » پیام مشرق » بخش ۱۵۱ - قبای زندگانی چاک تا کی:
با سلام و تشکر از شما دوستان عزیز و خدمت گذاران زبان فارسی:
این شعر را من چندین جا چنین دیده و مطالعه و نوشته ام
قبای زندگانی چاک تاکی - چو موران زیستن در خاک تاکی
ممنون
ن و القلم در ۸ سال و ۴ ماه قبل، جمعه ۲ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۱۸:۲۴ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹:
از مصرع اول بیت چهارم مشخص میشود که قطعا عطار نیشابوری از اهل سنت مالکی نبود چراکه استحاله ی سگ را موجب پاک شدنش میداند درحالی که مالکیه اصولا سگ دا نحس نمیدانند.ولله العلم و هو العلیم!
ن و القلم در ۸ سال و ۴ ماه قبل، جمعه ۲ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۱۸:۱۶ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۲:
بشدت با این سازهای فرنگی زبر آواز ایرانی مخالفم.درود بر موسیقی سنتی واقعی که تلفیقی نیست.
سیاوش در ۸ سال و ۴ ماه قبل، جمعه ۲ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۱۶:۴۸ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۴:
آن مسیح عشق که آخرین امید باورمندان است رفته و در گوشه ای از چشم خلایق خود را قایم کرده که شاید روزی درآید و قیامی بکند از اینسو شیاطین انس صدایشان از همه بلند تر است و دنیا به کامشان
فریاد از روزگاری چنین که اهریمنان لباس فرشته میپوشند
شگفتا
قاموس۲ در ۸ سال و ۴ ماه قبل، جمعه ۲ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۱۵:۴۳ دربارهٔ شیخ بهایی » نان و حلوا » بخش ۷ - «فی ذم العلماء المشبهین بالامراء المترفعین عن سیرة الفقرا»:
تَرَفَّعَ عَنْ أَصْدِقَائِهِ : تَعَلَّی ، شَعَرَ بِالغُرُورِ
ترفع بمعنی خودبرتربینی و مغرور بودن و بنابراین "المترفعین" صحیح است.
sara در ۸ سال و ۴ ماه قبل، جمعه ۲ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۱۴:۲۶ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۰۱:
معمولا عطار نام خود را در آخر غزل میاورد اما در این غزل گفته شده فرید!!
علی در ۸ سال و ۴ ماه قبل، جمعه ۲ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۱۳:۳۷ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۳:
سلام
من این رباعی را در دیوان شمس تصحیح استاد فروزانفر نیافتم
لطف کنید منبعی مکتوب برای انتساب آن به مولوی ذکر کنید
سودابه مهیجی در ۸ سال و ۴ ماه قبل، جمعه ۲ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۱۳:۲۲ دربارهٔ ناصرخسرو » دیوان اشعار » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۲۵۵:
در ابیات 1 تا 11 شاعر در وصف خروس سخن می گوید
روفیا در ۸ سال و ۴ ماه قبل، جمعه ۲ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۱۰:۲۰ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۵۲:
درود یاران جانی
ازل گویند که همان " اسر " است و الف نخست آن ریشه لاتین دارد یعنی همان مفهوم نفی را دارد یعنی بدون سر!
و ابد همان " اپد " است یعنی بدون پا!
خلاصه کلام:
سر و ته ندارد!!
مولانا می گوید:
سر ندارد کز ازل بوده است پیش
پا ندارد کز ابد بوده است بیش
البته گمان نمی کنم واژگان ازل و ابد درباره مفهوم مکان یا هر چیزی که مکان را اشغال میکند( مثل سر و ته) باشند!
بلکه در باره مفهوم زمان هستند که به نظر پدیده ای جاری و بدون آغاز و آنجام می آید.
در انگلیسی eternity و infinity را داریم که من اغلب فراموش میکنم کدامشان بی آغاز و بی انجام در گستره زمان است و کدام در گستره مکان.
شفیق شرق در ۸ سال و ۴ ماه قبل، جمعه ۲ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۰۹:۵۱ دربارهٔ حافظ » مثنوی (الا ای آهوی وحشی):
در متن گنجور آمده که :" مگر وقت وفا پروردن آمد/که فالم لاتذرنی فردا آمد".
در مصراع دوم، فردا باید به "فرد" تغییر داداه شود. یعنی اینطور:" که فالم لاتذرنی فرد آمد"
روفیا در ۸ سال و ۴ ماه قبل، جمعه ۲ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۰۸:۲۹ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴۹:
پندار گرامی
اگر ممکن است این مقام بلند رندی را توصیف کنید تا من دست کم نزد خود دریابم واقعا این مقام بلند تر است یا مقام جویا و پویای حقیقت بودن.
سودابه مهیجی در ۸ سال و ۴ ماه قبل، جمعه ۲ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۰۲:۰۰ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر سوم » بخش ۲۰۰ - عذر گفتن کدبانو با نخود و حکمت در جوش داشتن کدبانو نخود را:
زانکه از قرآن بسی گمره شدند : یضل به کثیرا و یهدی به کثیرا و ما یضل به الا الفاسقین. ایه 26 بقره