ایران نژاد در ۸ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۱۵:۳۶ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۹۳:
جناب ترابی،
باز به هدف زدی! (گاه، المعنا لیس فی بطن شاعر!!)
یا چنانکه دوست میداری :
مانا همواره در نهان سراینده نیست!
جان کلام را گفتی و کس بر نگرفت، چنین است شیوه اندیشگی غالب!
اما در باب نزدیکی با مادر و دیگر محارم در کیش بهی؛
نقل قولی می آورم با یک واسطه از موبد موبدان که میفرماید:
از حضرت زردشت پرسیدند ؛ در شرایطی که امکان انقراض نسل آدمیان در میان باشد و ادامه نسل جز با هم آغوشی با محارم ممکن نباشد، آیا میشود با آنان هم بستر شد؟؟
گمان نمی رود پاسخ هیچ پیامبری منفی بوده باشد.
ٰمتاسفانه برخی از روی غرض ورزی پرسش را پاک کرده ، پاسخ را پیراهن عثمان کرده اند!
( راوی این حدیث مسلمانی معتقد است)
محمد در ۸ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۱۵:۳۴ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳:
باسلام خدمته همه
همینطور که بعضی از دوستانمون هم اشاره کردن منم میخواستم بگم
چه تاکیدی دارید بر پیچیده کردن اشعار و تاکید بر نیت خوانی شاعران
شما یه طوری درباره اشعار صحبت میکنید که من مطمئنم اگر خود شاعر زنده بود یا منتشر نمیکرد یا بعد از نشر پسش میگرفت
نیازی نیست نیت خوانی کنیم
میدونید چرا چون نیات ما بیشتر از خود شاعر روی معنی و مفهوم اشعار اثر میزاره
حالا جالبیش اینه که برای همه اشعار کارشناسان و اساتید وارد میشن و یه طوری پیچیدش میکنن که خود شاعر هم عمرا بفهمه اون موقعی که داشته این شعر رو میگفته اصن منشو.رش چی بوده
دوستان شهر روانه مثه رود
روان در روح و زمان
چیزی نیست که بشه بافرمول و اینجور چیزا تعریفش کرد
شما نمیتونید بگید که وقتی شاعر داشته شعر رو میسروده دقیقا به چی فکر میکرده یا دقیقا چرا این کلمرو به کار برده
و یه چیزه دیگه هم که باید بگم اینه که
خیلی از کلمات و اصطلاحات بعد از شاعر معانی امروز خودشون پیدا کردن که برای ذهن ما شدن مقیاس
وقتی شاعر میگه قرآن که مهین کلام خوانند آن را
گه گاه نه بر دوام خوانند آن را
بر گرد پیاله آیتی هست مقیم
کاندر همه جا مدام خوانند آن را
دقیقا منظورش همینه که چرا ریالرآن با این همه اهمیتش و کتاب آسمانی بودنش گه گاه میخوننش(سر مزار مرده ها)
ولی شراب همه جا هستش توی هر محفلی چه غم چه شادی
و نه تنها قرآن همه امور مهم و اصولی دیگه هم همینطوره
چرا وقتی میگم فلان کار درسته کسی انجام نمیده ولی خلافش رو همه انجام میدن و دوس دارن انجام بدن
مثلا فرض کنید یه پدر به بچش میگه مثلا دشنام نده
احترام بزار
درحالی که این دوتا کار لازمه زندگی خوب در جامعه هست
ولی بچه دقیقا برعکس میشه فحش که میده هیچی احترام هم که نمیزاره هیچی هزار جور کار ناشایست دیگه هم انجام میده
ایراد کار کجاست
نه اینکه باباش نگفته یا به خاطر این شایدم تنبیهش کرده باشه
بخاطر اینه که باباش رعایت نکرده
پس وقتی یکی میگه فلان موضوع خوبه قبل از اینکه بقیرو نصیحت کنه و ارشاد کنه خودش باید انجامش بده
و شعرم منظورش همینه
بابا شما که میگید قرآن خوبه
کتاب آسمانیه
چرا همه جا و همیشه روایت نمیشه؟
ولی شراب که بده حرومه ضرر داره ولی همه جا و همیشه پذیرفتست؟
اینم یکی دیگه از نشونه هاش گر می نخوری طعنه مزن مستانرا
بنیاد مکن تو حیله و دستانرا
تو غره بدان مشو که می مینخوری
صد لقمه خوری که می غلام‌ست آنرا
س ، م در ۸ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۱۵:۳۰ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » داستان خاقان چین » بخش ۱:
کارن تبری گرامی
با اجازه یک راهنمایی کوچک
اینطور بیتهارا در گنجور جستن ممکن است مشکل باشد
در گوگل جستجو کنید زودتر به نتیجه می رسید
با قدر دانی از مقام والای سایت وزین گنجور در زمینه ی شعر و ادبیات .
شش‌جوانی در ۸ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۱۴:۵۶ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴:
دومین یغما در بیت
نگفتمت که به یغما رود دلت سعدی
چو دل به عشق دهی دلبران یغما را
شهری است در ترکستان ظاهراً هم‌جوار خلخ، که زنان‌اش به حسن جمال معروف بودند.
بیتی از خاقانی است در وصف برآمدن خورشید:
چو خاتون یغما به خلخال زر
زخرگاه خلخ برآورد سر
پویا در ۸ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۱۴:۵۳ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۵۶:
قمرالملوک وزیری این غزل را به همراه تار مرتضی نی داوود در ماهور اجرا کرده. بسی دلنشین است.
ساسان در ۸ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۱۴:۵۰ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۶:
به پسر 5ساله‌ام میگم «ما را همه شب نمی‌برد خواب» یعنی چه؟ میگه: یعنی ما جغدیم! :)))
کارن تبری در ۸ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۱۱:۲۷ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » داستان خاقان چین » بخش ۱:
یکسره نوشتن به در ترکیب «سربه سر» که به صورت «سربسر» نوشته شده و «به کشتن» که به صورت «بکشتن» نوشته شده است، جدای از نادرست بودن، جست و جو را نیز مشکل کرده است چنان که پیدا کردن این بیت، پس از بارها ناکامی،امروز چند ساعت زمان برد.
در گنجور از این دست خطاها فراوان است.
بی نام در ۸ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۱۱:۱۲ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۹۳:
ندا جان
مرسده نگفته عطار همبستری با مادر را تائید کرده
او بر گفته ی ناباور صحه گزارده که گفته بود : ” زنا کردن نه به اصطلاح کنونی مسلمانان که به معنای ادامه ی باروری و پایداری آیین آشو زردشت است“
اگر یکبار دیگر با دقت بخوانی متوجه میشوی
شاد باشی
بی نام در ۸ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۱۰:۰۹ دربارهٔ سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱:
دوستی می گفت انسان هرچه صفات خوب دارد به خداوند نسبت داده ، بعد نشسته ، زار میزند که خدایا من ِگدا را دریاب .
من ماندم و جواب ِ در دهان ماسیده
ترابی در ۸ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۰۷:۵۶ دربارهٔ سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱:
«اللهم صل علی محمد وعلی آل محمد کما صلیت علی إبراهیم وعلی آل إبراهیم انک حمید مجید اللهم بارک علی محمد وعلی آل محمد کما بارکت علی إبراهیم و علی آل إبراهیم انک حمید مجید.»
Bahar در ۸ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۳۲ دربارهٔ وحشی بافقی » گزیدهٔ اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۲۹۵:
من یکم تناقض می بینم بین شعر اصلی که هم در دیوانی که از بافقی دارم و هم اینجا که گنجور زحمت کشیدن و قرار دادن و بین شعری که آقای چاووشی خوانده اند اگر کسی اطلاع داره دوست دارم بدونم این غزل رو برای تبدیل به ترانه روش کار شده یا غزل کامل رو خوندن؟ که در کتاب یا اینجا فقط گزیده ای از ابیات هست که البته بعید می دونم چون حداقل دیوانی که من دارم از جمله کاملترین دیوان بافقی هستش و واقعا برام جای سوال هستش که بجز بیت اول که مال بافقی هست باقی ابیات رو کی سروده؟
ندا در ۸ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۰۲ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۹۳:
merce
اگر عطار گبر است، بقیه ی شعرهایش که مثل عقیده ی مسلمانان است یعنی از او نیست؟
به نظرم عطار بزرگ تر از این حرف هاست که یک عقیده ی غیر انسانی مثل همبستری با مادر و خواهر را تایید کند.
اگر هم این گونه باشد نباید او را از افتخارات ایران بدانیم.
مادر مقامش بالاتر از این است که مردهای خانواده با او همبستر شوند.
بعضی اوقات چه تاریخ بدی داشته ایم ما...
این بدتر از جهاد نکاح عربستانی هاست.
ندا در ۸ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۰۲:۵۲ دربارهٔ فخرالدین اسعد گرگانی » ویس و رامین » بخش ۵۹ - بیمار شدن ویس از فراق رامین:
شعرش خیلی جذاب و خوندنیه. به خصوص برای کسایی که دوست دختر یا دوست پسرشون رو تازه از دست دادن.
تارا در ۸ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۰۲:۳۵ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۹۳:
از آن مادر که من زادم، دگر باره شدم جفتش ... از آنم گبر می خوانند که با مادر زنا کردم
این بیت به معنی زنا کردن نیست بلکه تمثیلی است برای رسیدن به درجه ای از شهود که در آن شریعت دیگر کاربردی ندارد. یعنی اتصال مستقیم به منبع هستی، بنابراین حتی به بدیهی ترین دستورات شریعت و عرف رفتارهای انسانهای معمولی جامعه نیازی ندارم.
آن چه استاد ازل گفت بگو می‌گویم (حافظ)
مادر در مصرع اول منبع هستی است و مادر و زنا در مصرع دوم، شریعت و رفتارهای کلیشه ای و تقلیدی و عرف مردم معمولی است.
ناشناس در ۸ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۰۲:۳۲ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۳:
«فوق العاده
است»
ناشناس در ۸ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۰۲:۲۶ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۵۹:
لطفا بیت اول
"اه" را به "وه" تصحیح بفرمایید
نظر امید کاملا صحیح است
پارسا در ۸ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۰۲:۱۷ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۰۲:
در جواب دکتر ترابی و محمد بگم که به نظر من به همین صورت که هست معنی کاملتر وزیباتری داره و نباید جابجا شه
محمد در ۸ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۰۱:۳۷ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر پنجم » بخش ۵۹ - داستان آن کنیزک کی با خر خاتون شهوت می‌راند و او را چون بز و خرس آموخته بود شهوت راندن آدمیانه و کدویی در قضیب خر می‌کرد تا از اندازه نگذرد خاتون بر آن وقوف یافت لکن دقیقهٔ کدو را ندید کنیزک را به بهانه به راه کرد جای دور و با خر جمع شد بی‌کدو و هلاک شد به فضیحت کنیزک بیگاه باز آمد و نوحه کرد که ای جانم و ای چشم روشنم کیر دیدی کدو ندیدی ذکر دیدی آن دگر ندیدی کل ناقص ملعون یعنی کل نظر و فهم ناقص ملعون و اگر نه ناقصان ظاهر جسم مرحوم‌اند ملعون نه‌اند بر خوان لیس علی الاعمی حرج نفی حرج کرد و نفی لعنت و نفی عتاب و غضب:
با سلام خدمت دوستان.
لطفا اشتباه های املایی مرا ببخشید.
یکی امتحان بود که بنده امتهان نوشته بودم.و دیگری این جمله که : بهتر است به خودت برسی یا : بهتر است به خودمان برسیم.
ممنون
مهدی در ۸ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۰۱:۰۱ دربارهٔ خیام » ترانه‌های خیام به انتخاب و روایت صادق هدایت » درد زندگی [۲۵-۱۶] » رباعی ۱۸:
خیام می گوید که امدن و و رفتن ما هیچ سودی ندارد.
سود برای که؟ یعنی برای چه کسی سود ندارد؟
باید گفت برای همه.
یعنی این امدن و شدن نه برای خود شخص سودی دارد،نه برای دیگران و نه حتی برای دنیا!
اولا شاید شخص به ظاهر اثری از خود به جای بگذارد اما این اثر بعد از مردن او هیچ سودی برایش نخواهد داشت،هیچ سودی. مثلا اعمال خودش را می بیند که بهد از مردن سودی به حالش نخوهند داشت به فرض مثال همین تقویم جلالی،ایا بعد از مرگ حاصلی برای خیام خواهد داشت؟ ایا این اندازه گیری دقیق فصول و ماهها نفعی به حال او خواهد داشت؟گیرم که رسیدن بهار را به دقیق ترین شکل محاسبه کرده باشد،ایا با رسیدن بهار خیام نیز چون سبزه دوباره از خاک سرد خواهد رست؟ ایا این همه تعریف و تمجید از خیام سودی به حال او دارد و هوشیاری اش را دوباره به او اعطا خواهد کرد تا دوباره زنده و ذیشعور شود؟
نه!
هیچ سودی برای او نخواهد داشت و خیام به فراست دریافته است که دیگر امید امدنش نیست و چو رفتی رفتی.
ثانیا این میراث به جای مانده نه تنها برای خود شخص،بلکه برای دنیا نیز هیچ سودی ندارد.زیرا تمامی این افکار علمی و فلسفی در بستر هیچ بوجود امده است.مانند اینکه صفر را بر صفر اضافه کنی،که نتیجه باز هم همان صفر خواهد بود.
مهدی در ۸ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۰۰:۴۱ دربارهٔ خیام » ترانه‌های خیام به انتخاب و روایت صادق هدایت » درد زندگی [۲۵-۱۶] » رباعی ۱۷:
شاعر این ابیات از بودن خود و از زندگانی اش کلافه است. زیرا می بینید که زندگی حتی با تمام خوشی های گاه گاهش نیز ارزش زیستن را ندارد.
اما به ظاهر بین مصرع اول و دوم تضادی وجود دارد. در مصرع اول می گوید که اگر اختیار امدن با من بود نمی امدم و زندگی کردن ارزش تحمل این همه رنج و سختی را ندارد. اما در مصرع دوم می گوید که اگر رفتن و مردن به اختیار من بود از این دنیا رخت بر نمی بستم. راز این تضاد و دوگانه گویی در چیست؟
مصرع اول مربوط به دوره ای است که انسان هنوز به ناز در کتم عدم خوابیده بوده و هیچ رغبتی برای بیداری و امدن به جهانی پر از نیاز،حرکت،و جهانی که نیش و نوش به هم است؛ نداشته است.
اما مصرع دوم به زمان بعد از افرینش مربوط است. زیرا گرچه انسان در جهانی پر از سختی و بلایا زیست می کند اما همواره با وحشتی بزرگتر نیز دست به گریبان است و ان رفتن و مردن و نیست شدن است. زیرا انسان به احساس و هوشیاری جدید خود در این دنیای تازه خو گرفته است و این فکر که روزی فراخواهد رسید که هوشیاری و شعور خود را از دست بدهد برای او دهشتناک است و از این روی در بین بد و بدتر همین جهان پر از احتیاجات و حوایج را به نیستی و از دست دادن شعور و هوشیاری ترجیح می دهد.
و انسان همواره در بین این دو بدی و انتخاب یکی از ان دو در تردید است و زندگانی خود را با تلخکامی سپری می کند.
و بیت پایانی بیانگر ارزوی چنین انسان مرددی است که بیان می دارد ای کاش اصلا بوجود نمی امده تا مجبور به زندگی کردن و انتخاب باشد؛زیرا راحتترین و بهترین راه همان بوده است که از همان ابتدا نه بوجود می امده نه شعوری می داشته و نه مجبور به رفتن و از دست دادن هوشیاری خود بوده باشد.