ناشناس در ۸ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۲۹ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۰۵:۵۸ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر پنجم » بخش ۱۰۳ - مثل آوردن اشتر در بیان آنک در مخبر دولتی فر و اثر آن چون نبینی جای متهم داشتن باشد کی او مقلدست در آن:
هم شما جناب........ و هم کسی که شیفته اویید
نهایت ادب و احترام را نسبت به مادران( زنان) رعایت فرموده اید ، و به یقین کس منکر آن نیست نگران مباشید،
سید حبیب در ۸ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۲۹ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۰۴:۲۳ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر پنجم » بخش ۱۰۳ - مثل آوردن اشتر در بیان آنک در مخبر دولتی فر و اثر آن چون نبینی جای متهم داشتن باشد کی او مقلدست در آن:
با سلام..
در باب آخرین حاشیه در بخش بعد 104
سید حبیب در ۸ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۲۹ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۰۴:۱۹ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر پنجم » بخش ۱۰۴ - فرق میان دعوت شیخ کامل واصل و میان سخن ناقصان فاضل فضل تحصیلی بر بسته:
باسلام..
باز هم ممنونم که توجه کردید.
اول آنکه راستش را بخواهید من سواد درست و حسابی ندارم.
در ثانی ....
شما که این بیت را تفسیر کردید ,
خواهشا چهار پنج بیت قبلش را نیز تفسیر کنید و ربطش را با کل داستان بفرمایید و دیگر اینکه اصلا چرا در این داستان پای زن به میان آمد؟؟؟
و اما..........
شما خود در نوشتارتان , با کلماتی که در پرانتز , در بیان تفسیر بیت آوردید , کار را خرابتر کردید که.
یک,
فرمودید ..
صفات حیوانی , یا نفسانی , بر زن غلبه داره.
آیا الان به زنان بی احترامی نشده؟؟؟؟؟
دوم.
فرمودید..
به همین خاطره که میلش ,,مانند حیوان,,
به رنگ و بو علاقه داره..
خوب , اینجا که دیگر گل کاشتید.
کمال احترام را به زنان گذاشتید.
سوم,,
فرمودید ..
مولانا در بیت بعد بلافاصله این رو گسترش میده ,
و میگه خر..........
حالا هم بحث زن رو به خر و خریت ربط دادید.
چهارم,,
فرمودید...
وصف حیوانی که مولانا میگه چیزی جز احساسات و هیجان نیست,
که خر مغلوب احساسات میشه و نمیتونه تصمیم بگیره....
و در زن احساسات و عواطف بر منطق غلبه میکنه.
خوب اینجا شما زن را با خر یا حیوان یکی کردید .
بعد میگویید مهمترین مظهر تعالی زن همینه!!!!!!!!!!!
اونوقت هیچ کس هم نباید منکر این باشد !!!!!!
.
سعید ابهریان در ۸ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۲۸ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۲۳:۵۳ دربارهٔ فروغی بسطامی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۳:
بیتهایاول و دومدر نسخ ًًًً....
کمال داودوند در ۸ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۲۸ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۲۲:۰۲ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۳۸۱:
بنده این رباعی رابادوستان به اشتراک گذاشتم.
جمع بندی نهایی این رباعی از:5754
کمال داودوند در ۸ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۲۸ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۲۱:۵۴ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۳۸۰:
8076
رضا عظیمی در ۸ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۲۸ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۲۱:۲۴ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۲۳:
با سلام خدمت دوستان گنجور
چنین می نماید که بحث تضاد در آثار مولانا که اشاره به نوعی عامل انگیزاننده درونی دارد و باعث نوعی تحرک و تکامل و پویایی در عرصه معرفت است از گونه های دیگر تضاد اعم از صنعت تضاد در ادبیات و همچنین تضاد منطقی مستثناست.
این تضادهای نهفته در دل هستی البته دارای تعین و وجه خارجی نیستند و اسراری بنهفته در دل هستی به شمار می روند که در مقامی خاص بر قلب عارف مکشوف می گردد و عارف نیز مارا به مشاهده آن ها فرامی خواند، البته نباید در اینجا صرفا نقشی برانگیزاننده برای آن قایل شد چراکه تاثیر پذیری های عارف از این تضادها فراخناکی مضاعفی را برای عارف در عرصه زایش هجمه های معرفتی ایجاد می کند از جمله در همین غزل.
شاید بیان ساده تعرف الاشیا باضدادها در اینجا برای تفهیم یکی از کارکردهای تضاد مفید باشد، همچنین مطالعه ماتریالیسم دیالکتیک مارکس نیز می تواند سرنخ هایی از حیث آشنایی با کارکردهای تضاد به دست دوستان بسپارد البته با لحاظ این نکته مهم که بستر تضاد در اندیشه مارکس مادی است در حالی که عارف در بستر معنا طی مسیر می کند لذا این مطالعه صرفا از جهت آشنایی با مفهوم تضاد توصیه می شود.
Azathoth در ۸ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۲۸ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۲۰:۴۰ دربارهٔ پروین اعتصامی » دیوان اشعار » مثنویات، تمثیلات و مقطعات » شمارهٔ ۸۸ - شکایت پیرزن:
در بیت سیزدهم مصراع دوم من اینگونه هم دیدم :
مردم سیاهروز سیهکاری تواند
گمان مبر که برای تو روز سیاه نیست
مسعود در ۸ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۲۸ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۲۰:۳۵ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۷۱:
خطاب به دوستان طلوع و طاهر:
آستاد لطفی این غزل رو در آلبوم همیشه در میان خونده. همراه با تاری که خودش میزنه. خیلی هم زیبا خونده همونطور که طلوع اشاره کردند. اگر که لطفی جزو خواننگان نیستند، اما مهارت کامل در تمام دستگاه ها و ردیف های آوازی داشتند. این رو شجریان هم تایید کرده در ضمن یک خاطره که میگه در یکی از کنسرت ها برای لحظه ای از اون گوشه ای که باید شعر رو میخونده خارج میشه، در همون لحظه که لطفی واقف به گوشه ها و ردیفهای آوازی هستش نگاه سختی به شجریان میندازه و شجریان اونطور که خودش میگه در عرض یک ثانیه متوجه اشتباهش میشه و تصمیم میگیره از کدوم گوشه به کدوم گوشه بره و برگرده اونجایی که باید باشه....
پوریا پیکرزاده در ۸ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۲۸ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۱۸:۰۰ دربارهٔ شاه نعمت‌الله ولی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۱۱:
بنده با دوستانی که شعر حافظ را مقدم میشمارند موافقت دارم و اضافه مینمایم که هیچگاه حضرات را در قیاس نبرده، تصوف و عرفان را جدا از هم ندانسته بلکه زیر مجموعه و مسیر راه بدانند، و افتراق میان اهل حکمت و قائلین به وحدت وجود جایز ندانند
یا حق
121
صحرا در ۸ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۲۸ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۱۷:۴۹ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » ترجیعات » سی‌ام:
با مقایسه ی اشعار مولوی میتوان تا حدی به مخاطب اشعار رسید،به نظر من،مخاطب این شعر پیامبر اسلام هستند به این دلایل که میگوید عحب جسمی،عجب عقلی و به قول دکتر سروش در فلسفه ی ای سینا معراج پیامبر یک سفر عقلی بود که جسم را با خودش برد،وقتی میگوید عجب میر شکاری تو،از قول دکتر سروش مولانا در چندجا می گوید من شکار پیامبر شده ام،در آنجایی که می گوید منم افسل،تویی معلی،صفت بلندمرتبگی پیامبر را نه تنها در این مصرع بلکه در دیگر ابیاتش در وصف پیامبر نیز مطرح کرده،اشاره به کوه احد که رسول خدا فرمود کوه احد ما را دوست دارد و ما نیزآن را،گهی رنجور را پرسی انگور افشاری اشاره به سفر پیامبر به طائف و غلام(عداس) و انگوری که برای پیامبر آورد.(برای تفسیر اشعار مولانا نوشته های دکتر عبدالکریم سروش را بخوانید)
اذان ابتدای آهنگ چاووشی اشاره به نغمه ای که پیامبر برای ما به ارمغان آورد،دارد
پوریا پیکرزاده در ۸ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۲۸ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۱۷:۳۶ دربارهٔ شاه نعمت‌الله ولی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۱۱:
دوستان عزیز و گرانقدر
مطالب همه شما عزیزان را خواندم
چرا جدل میکنید؟
یه نگاه به تاریخ زیست و وفات حضرت حافظ و حضرت شاه نعمت الله بنمایید تا معلومتان شود.
یا حق
121
بگذار ناشناس بمانم در ۸ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۲۸ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۱۶:۵۲ دربارهٔ پروین اعتصامی » دیوان اشعار » مثنویات، تمثیلات و مقطعات » شمارهٔ ۴:
با سلام
من یک کتاب با نام "دیوان قصائد و مثنویات و تمثیلات مقطعات خانم پروین اعتصامی" دارم البته خیلی قدیمی هست (چاپ 1397 هجری قمری - نشر ابول اعتصامی)
ولی بیت سوم رو این گونه نوشته:
کشتی صبر اندر این دریا درافکندن چو نوح
ج م در ۸ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۲۸ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۱۶:۳۲ دربارهٔ انوری » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹:
سرخ فام
ج م در ۸ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۲۸ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۱۶:۳۱ دربارهٔ انوری » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹:
بیجاده لب: لب سخفام
عنبرین خطی و بیجاده لب و نرگس چشم
حبشی می و حجازی سخن و رومی دیم .
فرخی
سجاد در ۸ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۲۸ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۱۵:۳۶ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۷:
من این ابیات رو هم شنیدم آخرش
خواند مرا، خواند مرا، گفت بیا، گفت بیا
میروم ای وای بمن، گر ندهد بار مرا
شمس شکر ریز تویی، مفخر تبریز تویی
لخّلخّه آمیز تویی، خواجه عطار مر
رضا در ۸ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۲۸ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۱۵:۰۰ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر ششم » بخش ۱۳۳ - متوفی شدن بزرگین از شه‌زادگان و آمدن برادر میانین به جنازهٔ برادر کی آن کوچکین صاحب‌فراش بود از رنجوری و نواختن پادشاه میانین را تا او هم لنگ احسان شد ماند پیش پادشاه صد هزار از غنایم غیبی و غنی بدو رسید از دولت و نظر آن شاه مع تقریر بعضه:
یا همان شکم گرسنه
رضا در ۸ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۲۸ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۱۴:۵۹ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر ششم » بخش ۱۳۳ - متوفی شدن بزرگین از شه‌زادگان و آمدن برادر میانین به جنازهٔ برادر کی آن کوچکین صاحب‌فراش بود از رنجوری و نواختن پادشاه میانین را تا او هم لنگ احسان شد ماند پیش پادشاه صد هزار از غنایم غیبی و غنی بدو رسید از دولت و نظر آن شاه مع تقریر بعضه:
اشکم تی منظور اشکم تهی است
رضا در ۸ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۲۸ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۱۴:۵۷ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر ششم » بخش ۱۳۳ - متوفی شدن بزرگین از شه‌زادگان و آمدن برادر میانین به جنازهٔ برادر کی آن کوچکین صاحب‌فراش بود از رنجوری و نواختن پادشاه میانین را تا او هم لنگ احسان شد ماند پیش پادشاه صد هزار از غنایم غیبی و غنی بدو رسید از دولت و نظر آن شاه مع تقریر بعضه:
ضحاک به معنای خندان است
آرش در ۸ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۲۹ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۰۷:۰۸ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۲: