احمد در ۷ سال و ۱۱ ماه قبل، دوشنبه ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۵، ساعت ۰۷:۳۴ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۳۱۳:
در مصراع اول بیت ششم با توجه به مضمون بیت پنجم که مولانا فرموده است: برداشت میشود که جان چرا خود را چو قمر کرده به این امید که پس درست مصرع اول بیت ششم میشود:
خود را چو قمر کرده باشد به میان آیی
کمال در ۷ سال و ۱۱ ماه قبل، دوشنبه ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۵، ساعت ۰۰:۱۷ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۱۵۷:
9706
میرفخرایی در ۷ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۵، ساعت ۲۰:۲۹ دربارهٔ نظامی » خمسه » لیلی و مجنون » بخش ۴۱ - غزل خواندن مجنون نزد لیلی:
بیت هفتم احتمالاً "ده رانده" به جای "ده راند" صحیح است. یعنی کسی که او را از روستا بیرون کرده باشند. وزن شعر هم همین قرائت را تأیید می کند.
بردیا در ۷ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۵، ساعت ۲۰:۲۲ دربارهٔ پروین اعتصامی » دیوان اشعار » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۳۱:
ببخشید بیت 25م منظورم بود:گشت ابلیس...
بردیا در ۷ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۵، ساعت ۲۰:۲۱ دربارهٔ پروین اعتصامی » دیوان اشعار » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۳۱:
سلام فکر کنم بیت 15هم مصرع دوم "شبح" به جای "شبه" درست تر باشه.
ماند برجا شبح و رفت در غلتان
علی در ۷ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۵، ساعت ۱۹:۱۵ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳:
سلام. من با نظر مزدک موافقم. ولی اگه مخالفم بودم خیلی راحت مگفتم مخالفم نه اینکه توهین کنم. گر من زمی مغانه مستم...
گمنام در ۷ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۵، ساعت ۱۷:۵۱ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۶۸:
جان نیک حقیر است، ندانم چه فرستم
نیک در این نیم بیت جای قید مقدار " بسیار " را گرفته است.
برای پیشکش خدمت تو ، حتا جان بسیار کوچک می نماید. اغراق شاعرانه است ، چه گمان نمی رود شاعر چیزی گرانبها تر از جان میداشته است. و شاعران البته ازین گونه خالی بندی ها بسیار در چنته داشته و دارند
هاشمی در ۷ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۵، ساعت ۱۷:۳۲ دربارهٔ مهستی گنجوی » رباعیات » رباعی شمارۀ ۱۵۸:
به پندار من "موزون پسری" راست تر آید.
آزاده در ۷ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۵، ساعت ۱۴:۳۲ دربارهٔ نظامی » خمسه » اسکندرنامه - بخش اول: شرف‌نامه » بخش ۱۰ - فرو گفتن داستان به طریق ایجاز:
رشته زدن به معنی مساحت کردن خاک یا پیمودن زمین است.
روفیا در ۷ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۵، ساعت ۱۴:۲۶ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۶۸:
خیر علیرضای گرامی
این نیک پیش از صفت به معنای حسابی است،
جان هدیه ای حسابی حقیر است،
این نیک در حقیقت قید است، قیدی که کیفیت صفت راتعیین می کند، در زبان انگلیسی نیز دقیقا چونان زبان پارسی گاهی واژه pretty که به معنای نیک و خوب و زیباست پیش از صفت به کار میرود،
I'm pretty sure
یا
Pretty good
در زبان انگلیسی هنگامی میخواهیم صفت کسی یا چیزی را توصیف کنیم پیش از آن از قید استفاده میکنیم.
مثلا وقتی میخواهیم بگوییم او به طرز غیرمنتظره ای آراسته بود میگوییم:
She was unexpectedly tidy.
یا میخواهیم بگوییم من به طور کامل با تو موافق هستم میگوییم:
I am fully agree with u.
این مثال ها را آوردم تا بگویم واژه نیک در اینجا دقیقا همین کارکرد را دارد:
کاملا حقیر، به گونه ای غیر قابل انکار حقیر.
علی اکبر در ۷ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۵، ساعت ۱۴:۱۱ دربارهٔ مهستی گنجوی » رباعیات » رباعی شمارۀ ۹۸:
درود و ادب
بدون داشتن نسخه خاص و صرفا از نظر اطلاعات ادبی و شم آن، نظر جناب نبوی مورد تایید و حدس بنده نیز هست.
آزاده در ۷ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۵، ساعت ۱۲:۴۶ دربارهٔ نظامی » خمسه » اسکندرنامه - بخش اول: شرف‌نامه » بخش ۷ - در شرف این نامه بر دیگر نامه‌ها:
بدان تا نخسبم جرس می زنم: پاسبانان شاهان قدیم، جرس جنبان داشته اند که نگذارد به خواب بروند.
ماهور در ۷ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۵، ساعت ۱۰:۵۳ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۱:
دوست گرامی جناب آقای اسی
بی شک حضرت حافظ و حضرت مولانا هر دو مردانی آسمانی هستند و مقایسه ی دو انسان آن هم دو مرد آسمانی از عهده ی ما خارج است و مقام معنوی انسانها جز بر حضرت حق بر همگان پوشیده است.
مسعود شیش گران در ۷ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۵، ساعت ۰۸:۵۵ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۱۴:
.
مسعود در ۷ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۵، ساعت ۰۸:۵۱ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۱۴:
اولین بار با اجرای محسن نامجو با این غزل آشنا شدم برایم خیلی دلنشین است و باهاش حظی میبرم. و حال می بینم که اجرای دیگرانی چون استاد شجریان و مرحوم بسطامی و استاد دردشتی هم دارد که باید بسیار شنیدنی باشد.
حمیدرضا در ۷ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۵، ساعت ۰۶:۵۴ دربارهٔ رهی معیری » غزلها - جلد چهارم » حاصل عمر:
همایون شجریان عزیز این غزل بسیار بسیار زیبا را با زیبایی فراوان در آلبوم نسیما اجرا کرده است که به زیبایی صد چندان آن افزوده است. علاقه مندان این موسیقی ناب را از دست ندهند
گمنام در ۷ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۵، ساعت ۰۱:۰۴ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر سوم » بخش ۱۶ - رفتن خواجه و قومش به سوی ده:
رضای گرامی،
بیدق معرب پیاده است در شترنج، که چون تا به آنسوی میدان پیشروی کند، فرزین( فرزان، وزیر ) میشود.
گمنام در ۷ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۵، ساعت ۰۰:۵۸ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۸:
فرهاد گرامی،
بیرونی در آثار الباقیه این اقدام را به حضرت رسول نسبت میدهد و نه به مولای متقیان .
و جایی خواندم که حضرت همچنین یکبار با وجود مخالفت سلمان فارسی، مانع گرده افشانی خرمابنان مدینه شده بودند( به بهانه دخالت در کار خدا ) و پس از آنکه آن سال خرمای کافی برداشت نکردند، به ناچار فرمودند به شیوه پدرانتان عمل کنید.
sara در ۷ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۵، ساعت ۰۰:۱۵ دربارهٔ انوری » دیوان اشعار » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۳۷ - در وصف ربیع و مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی:
می بخور گرچه مه شعبانست...(با تصرف در مصرع انوری)
سلام، طاعاتتان قبول، و فرا رسیدن ماه پر نور شعبان مبارک باد.
ان شاء الله روزی آمدن این ماه را در زمان ظهور امام عصر، به همدیگر تبریگ بگوییم.
یا مهدی.
گمنام در ۷ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۵، ساعت ۰۰:۰۵ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۱۱:
آ سید ممد گرامی،
دوش می آمد و رخساره بر افروخته بود،
" رخساره برافروخته " آمدن دلدار را توصیف میکند و همانگونه که فرمودید قید حالت است از برای فعل آمدن
و بر افروخته صفت رخسار یار.
ا ما اینکه خود، چهره بر افروخته بوده است یا از سوختن دل غمزده عاشق، از روی خشم چهره گلگون کرده بوده است ، یا از شادی خشنودی چنانکه رسم عاشق کشان است، وجان آنان سپند رخ خویش میکند، خویش و خداوند آگاهتر است
بیت بعدی سردر گمی می آورد ، چه گویا نهانی نظری با عاشق دلسوخته داشته است!
ومصداق غزل استاد سخن:
عیبی نباشد از تو که بر ما جفا رود
مجنون ، از آستانه لیلا ، کجا رود
........
ای آشنای کوی محبت ! صبور باش !
بیداد نیکوان ، همه بر آشنا رود
باری ، سخن به درازا کشید ، اندک تفاوت مانایی در کار سپند سوزان آتش چهره است و آنجا که رهزن دل و دین به کار شب روی، مشعلی فروزان از چهره
شاد و تندرست بادی.