اکبر در ۶ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۱۵ مهر ۱۳۹۶، ساعت ۲۳:۴۷ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۱۶۴ - خدو انداختن خصم در روی امیر المؤمنین علی کرم الله وجهه و انداختن امیرالمؤمنین علی شمشیر از دست:
همه ی شعر یک طرف و یک بیت آخر هم به یک طرف
تا ببینی نایدت از غیب بو
غیر بینی هیچ میبینی بگو
فقط باید اتصال بگیری .شاهد باشی و تسلیم
پدرام باستانی پور در ۶ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۱۵ مهر ۱۳۹۶، ساعت ۲۳:۳۰ دربارهٔ سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴:
در پانویس صفحه 927 در دیوان "کلیات سعدی" بر اساس نسخه "محمدعلی فروغی" که صحیح ترین نسخه موجود از "کلیات سعدی" است، نوشته شده:
"در نسخ چاپی (میل از طرفی کند که زر بیشتر است) و غلطی است آشکار.
دلیل نادرستی بودن آن طور نگارش آنست که شاخص میزان یا ترازو همواره به جانب کفه ای متمایل است که در آن جنس سنگین تری گذاشته شده، خواه زر باشد، خواه هر چیز دیگر. بنابراین واژه "آن" که در اینجا بر عملکرد همواره میزان مبتنی است، درست است نه واژه "زر".
محسن محمدیان در ۶ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۱۵ مهر ۱۳۹۶، ساعت ۲۳:۲۶ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۵۴:
با سلام
مسول سایت لطفا تصحیح بفرمایید:
در قسمت های آخر....
به عجب علم نتوان شد ز اسباب طرب محروم
بیا ساقی که جاهل را ( هنیتر) میرسد روزی
( هنیتر) = غلط
(هنی تر) = صحیح است
هنی . [ هََ نی ی ] (ع ص ) خوشگوار و گوارنده .
به عجب علم نتوان شد ز اسباب طرب محروم
بیا ساقی که جاهل را ( هنی تر) میرسد روزی
{ یعنی جاهل را روزی خوشگوار تری میرسد}
خیر پیش
حسین سمالپور بابااحمدی در ۶ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۱۵ مهر ۱۳۹۶، ساعت ۲۰:۱۰ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر پنجم » بخش ۳۱ - در بیان آنک عقل و روح در آب و گل محبوس‌اند هم‌چون هاروت و ماروت در چاه بابل:
بهترین حاشیه ای که میتوان بر این شعر نوشت، از شهید مطهری، انسان کامل صفحه 194،عقده های روانی مخفی
سید محمد حسین در ۶ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۱۵ مهر ۱۳۹۶، ساعت ۱۹:۲۴ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » شوقیات » شمارهٔ ۱۷۰:
این شعر با صدای محمد معتمدی ترکیب فوق‌العاده ای ایجاد میکنه!
امید راهی در ۶ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۱۵ مهر ۱۳۹۶، ساعت ۱۶:۰۰ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر ششم » بخش ۱۸ - استدعاء امیر ترک مخمور مطرب را به وقت صبوح و تفسیر این حدیث کی ان لله تعالی شرابا اعده لاولیائه اذا شربوا سکروا و اذا سکروا طابوا الی آخر الحدیث. می در خم اسرار بدان می‌جوشد؛ تا هر که مجردست از آن می‌نوشد قال الله تعالی ان الابرار یشربون این می که تو می‌خوری حرامست ما می نخوریم جز حلالی «جهد کن تا ز نیست هست شوی وز شراب خدای مست شوی»:
رضایی ارجمند ممنون از شما اشعار عربی این بخش را به فارسی ترجمه کردید. خداوند آجر تان دهد.
امیر فرشیدفر در ۶ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۱۵ مهر ۱۳۹۶، ساعت ۱۵:۴۰ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر سوم » بخش ۵۲ - حکایت:
با سلام و عرض ادب به استحضار میرساند در بیت ماقبل آخر " صاف و جلی " صحیح میباشد.
سجاد در ۶ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۱۵ مهر ۱۳۹۶، ساعت ۱۵:۳۳ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۲:
با درود به دوستان
منظور از ( چشم جهان بین ) در بیت دوم چیه؟
AzZ در ۶ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۱۵ مهر ۱۳۹۶، ساعت ۱۴:۴۰ دربارهٔ فایز » دوبیتی‌ها » دوبیتی شمارهٔ ۱۰۴:
با نوای شروه استاد عبدالرحیم کرمی این شعر رو بشنوید
AzZ در ۶ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۱۵ مهر ۱۳۹۶، ساعت ۱۴:۳۸ دربارهٔ فایز » دوبیتی‌ها » دوبیتی شمارهٔ ۱۰۴:
با نوای شرمه استاد عبالرحی کرمی این شعر رو بشنوید
اهورا در ۶ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۱۵ مهر ۱۳۹۶، ساعت ۱۰:۵۹ دربارهٔ سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۱:
درود
یکی از بی نظیرترین غزلهای سعدی است که در آن آزادگی و عشق و پندهای حکیمانه ی فراوان است.
هر بیتش یه عالمه جای تفکر داره.
بیت ششم اتمام حجت به تمام سالکان راه هست که فریب جاذبه های دنیوی رو نخورن
عاشق که بر مشاهدهٔ دوست دست یافت
در هر چه بعد از آن نگرد اژدهای اوست.
واقعا حظ میکنم از این غزل
س ش در ۶ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۱۵ مهر ۱۳۹۶، ساعت ۰۸:۵۰ دربارهٔ مهستی گنجوی » رباعیات » رباعی شمارۀ ۹:
مصرع چهارم از لحاظ وزن دچار سکته است! با نظر براتعلی موافقم..! شاید آنرا به این شکل می باید ترمیم کرد:
زنهار مباد تا که گزندی رسدت
حسین در ۶ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۱۵ مهر ۱۳۹۶، ساعت ۰۷:۱۱ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۹:
ببخشید
بدون لبخند دوست ، شادی بی معناست
دکتر محمد ادیب نیا در ۶ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۱۵ مهر ۱۳۹۶، ساعت ۰۳:۴۳ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر سوم » بخش ۱۴۴ - نومید شدن انبیا از قبول و پذیرای منکران قوله حتی اذا استیاس الرسل:
آری چنین به نظر می رسد که در این بیت مذکور معنی اصلی این ضرب المثل آن است که ماهی از سمت سر خود رشد می کند و بزرگ می شود ( گُنده می شود ) و بعد دُم آن به تبعیت از سر به رشد و حرکت خود ادامه می دهد. و جناب مولانا این ضرب المثل را بدانجهت زده است که حکما معتقدند که نفس اول به تبعیت از عقل اول جنبه فاعلیت داشته و نقش محرّک و هدایت کنندگی دارد و نفس دوم به تبعیت از عقل دوم جنبه قابلیت داشته و متحرک بوده و به رشد و حرکت و نمو و حیات خود ادامه می دهد. بنابراین نفس اول به مثابه سر ماهی جنیه فاعلیت در حرکت دارد و نفس دوم به مثابه دُم ماهی است که جنبه قابلیت در پذیرش حرکت داشته و بدین ترتیب سر و دُم ماهی (نفس اول و نفس دوم ) به رشد و بالندگی خود می رسند. و ماهی نیز در نظر مولانا وجود انسان کاملی است که از آب حیات در بحر کبریای وجود برخوردار است. هست قرآن حال های انبیا *** ماهیان بحر پاک کبریا. والله اعلم بالصواب ....
مهدی ملک زاده در ۶ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۱۵ مهر ۱۳۹۶، ساعت ۰۱:۵۰ دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶ - مرغ زخمی:
کاش مردم ما بفهمند که ویکی پدیا منبع محسوب نمیشه
همونطوری که حاشیه نویسی های گنجور منبع قابل اعتمادی برای ارجاع دادن نیست
حسین،۱ در ۶ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۱۵ مهر ۱۳۹۶، ساعت ۰۱:۳۳ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۹:
الهام گرامی
بر خودم گریه همی آید و بر خنده تو
تا تبسم چه کنی بی خبر از مبسم دوست
می فرماید : به حال خود و خنده ی تو هر دو می گریم
که تا تبسم دوست نباشد چگونه می خندی
یعنی تا دوست نخندد و شاد نباشد ، شادی به معناست.
سهیل قاسمی در ۶ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۱۵ مهر ۱۳۹۶، ساعت ۰۱:۲۰ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸:
با تمام احترام به دوستان عزیز. صحبت از ضعف تالیف در باره ی «کس نمی بینم ز خاص و عام را» بود که دوستان به درستی اشاره کردند که مرجع ِ «را» به «کَس» بر می گردد. نه به خاص و عام.
کس را (ز خاص و عام) محرم ِ راز ِ دل ِ شیدا ی خود نمی بینم.
اما این که این ضعف تالیف و از این دست را آقای حسین آهی در برنامه ای رادیویی که من فایل های صوتی آن را گوش داده ام مطرح کرد. که به نظر می رسد و خود ایشان هم در چند برنامه اشاره کردند که گاهی مطلب ها را از بیشتر از سینه و شفاهی و نه از روی یادداشت های منقّح بیان کرده اند.
که ای کاش رادیو و تلویزیون ما اندک ابهتی می داشت تا کسانی که جلوی دوربین یا پشت میکروفون می روند اندکی آماده تر...
آقای آهی جایی هم استنادشان بر این بوده که این ضعف تالیف بر اساس مقایسه ی دستور یا واژگان غزل با زبان فارسی خراسانی (از نوع آن چه در شاهنامه یا ...) آمده است استنتاج شده.
در صورتی که کسی که به فارسی می سراید و اهل فارس (شیراز) است، چه الزامی دارد که فارسی را به شیوه ی خراسانی بسراید؟ و چه ضرورتی است که امروز غزل فارسی را به مقراض خراسانی ببرند؟
باز تکرار می کنم با عرض احترام به همه عزیزان.
حسین در ۶ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۱۵ مهر ۱۳۹۶، ساعت ۰۱:۱۷ دربارهٔ هاتف اصفهانی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۶:
pooya, پویای خارجی جان
اینجا حاشیه ای از سمانه نمی بینم ، این اسم را از کجا آورده ای
اگر هم همان لیام باشد
از نوشتارشان پیداست فرهیخته اند
ولی شما،،،،چگونه خود را معرفی کرده ای ؟
شهلا در ۶ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۱۵ مهر ۱۳۹۶، ساعت ۰۰:۵۵ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۰۵۵:
برای رعایت وزن و زیبایی شعر از طرف شاعری چیره دست
rezasafari در ۶ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۱۴ مهر ۱۳۹۶، ساعت ۲۲:۲۶ دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۷۰:
بیدل! اکنون با خودم غیر از ندامت هیچ نیست
صحیح است