محمد جواد در ۳ سال و ۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۰ اسفند ۱۳۹۹، ساعت ۰۱:۳۸ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۲۵ - مکر دیگر انگیختن وزیر در اضلال قوم:
سلام
جناب کهن عزیز و جناب کاسی گرامی وزن مصرع دوم کاملا صحیح هستش.اشکال حضرتعالی در خواندن مصرع اول این بیت است که احتمالا مکر را مجذوم و ساکن کرده‌اید
محمدرضا اسمعیلی در ۳ سال و ۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۰ اسفند ۱۳۹۹، ساعت ۰۱:۳۴ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۷:
به نظر بنده هم منظور خیام در این رباعی از محدث و قدیم دقیقا قرآن و خدا هستند.خیام چندین بار دیگر این گونه مسائل را بیان می کند:
فارق ز امید بخشش و بیم عذاب
آسوده ز خاک و باد و از آتش و آب
رایان در ۳ سال و ۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۰ اسفند ۱۳۹۹، ساعت ۰۰:۵۳ دربارهٔ خیام » ترانه‌های خیام به انتخاب و روایت صادق هدایت » دم را دریابیم [۱۴۳-۱۰۸] » رباعی ۱۳۸:
به نظرم معنی واضح است. درمصرع نخست چه با "تا" شروع شود چه با"گر"، خیام شرطی را مطرح میکند. در مصرع دوم ، چگونگی بر آورده شدن این شرط را بیان می کند و به ماجرا خاتمه می دهد، به این شکل: تا متحد و دست افشان و شاد نباشیم ، نمی توانیم با پای پر نشاط( پایکوبی و رقص و شادی) به سرکوبی غم ، اراده کنیم . به دیگر سخن:1-کسی نمیتواندبه تنهایی و در عزلت، ،،سرغم را بکوبد.
با خوشحالی و دست افشانی همگانی و پایکوبی و شادی جمعی است که می توان غم را سرکوب نمود.
بیت دوم نیز بر همان سنت خیامی (قدر زمان گذرا را دانستن ،) تاکید دارد که نیازی به توضیح نیست
شاد باشید
پیوند در ۳ سال و ۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۰ اسفند ۱۳۹۹، ساعت ۰۰:۰۹ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۰۳:
علی عزیز
در اون غزل حافظ هم نیست که نیست به معنای نفی به کار نرفته
حافظ داره از معشوقی صحبت میکنه که تمام خوبی ها رو در خودش داره، ولی به حافظ کم توجهی میکنه
شاید مخاطب حافظ شاه شجاع بوده
مهدوی در ۳ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۹ اسفند ۱۳۹۹، ساعت ۲۲:۱۰ دربارهٔ سیف فرغانی » دیوان اشعار » قصاید و قطعات » شمارهٔ ۲۳:
سلام با جستجوی کامل در سه جای دیگر از سروده های همین شاعر واژه خواهم بکار گرفته شده که همین امر شبهه ی خوهم را در بیت آخر این سروده ی نغز برطرف می کند و دلیل واضحی بر صحت واژه ی خواهم است.
عباس در ۳ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۹ اسفند ۱۳۹۹، ساعت ۲۲:۰۳ دربارهٔ پروین اعتصامی » دیوان اشعار » مثنویات، تمثیلات و مقطعات » شمارهٔ ۹۶ - طوطی و شکر:
در بیت یازدهم کلمه ی "نگهبان" باید نوشته شود "نگهبانان"
چرا که وزن شعر را بهم ریخته
بدین صورت:
چون نگهبانان به هرسو کن نظر
مرتضی پیران ق در ۳ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۹ اسفند ۱۳۹۹، ساعت ۲۱:۴۱ دربارهٔ سنایی » دیوان اشعار » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۷ - در مقام اهل توحید:
چو علم آموختی از حرص آنگه ترس کاندر شب
چو دزدی با چراغ آید گزیده تر برد کالا
برای یک غیر ادبیاتی این معانی هم قابل تصور هست:
1- وقتی حرص معلم تو گشت، بترس،چون طمعکار چیز نفیس تری خواهد دزدید.
2- وقتی از روی طمع، علم آموختی، بترس. چون عالم طمعکار چیزهای نفیس تری خواهد دزدید.
3- وقتی علم آموختی، از حرص(صفت شیطانی) بترس، چون شیطان(دزد با چراغ) ایمان عالمان(کالای گزیده) را میبرد.
4- وقتی علم آموختی، از اینکه حریص و طماع هم باشی بترس! چون حریصی که علم هم داشته باشد اژدها می شود.
ایزد در ۳ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۹ اسفند ۱۳۹۹، ساعت ۱۹:۲۰ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳:
بنظر من در اینجا ما یک کنایه خیلی خیلی قوی داریم.بهتر است مدام دائم معنا شود.و منظور خیام از این که ایه ای که در دور جام شراب است اینه که ما اونقدر مشغول شراب خواری و الواطی هستیم که آیه دور جام را دائم میبینیمو آن را میخوانیم اما آیاتی که در قران امده است و ان را کتابی بزرگ میدانند، از خواندن در قرآن خودداری میکنیم.و مفهوم کلی آن الواطی و غرق در دنیا بودن است.
عجب کنایه ی زیبایی بود
محمود فتوحی رودمعجنی در ۳ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۹ اسفند ۱۳۹۹، ساعت ۱۸:۲۰ دربارهٔ صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۰۵۱:
ابیات غزل به همریخته است.
بیت مطلع در ردیف 4 است
حامد فلاحی راد در ۳ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۹ اسفند ۱۳۹۹، ساعت ۱۷:۴۲ دربارهٔ عنصری » قصاید » شمارهٔ ۷ - در مدح ابوالمظفر نصر بن سبکتگین:
وزن فاعلاتن مفاعلن فعلن هستش
فرهاد شیرازی در ۳ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۹ اسفند ۱۳۹۹، ساعت ۱۷:۲۴ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۸:
با درود فراوان خدمت دوستان عزیز، اهل مباحثه نیستم، اما بنظرم لازم آمد تا یاداوری کنم که شیخ عطار بزرگوار بارها در غزلیات خود از ره بی نشان که گوید نه پنهان و نه نهان است، بالای اینهاست، بالا و پایین هم نیست، بیرون اینهاست! بیرون و درون هم نیست، اینها لفظ و کلام است و این ره در کلام نگنجد!!! آیا این وصف از بی وصفی کفایت نمی‌کند تا مخاطب غزل حاضر را خداوند ندانیم؟؟ اگر کفایت نمی‌کند، به این بیت توجه کنید:
نقاش که بنگاشت رخ او به تعجب
از غایت حسن رخش انگشت گزان است
فکر میکنم این بیت حجت را تمام کند!! خداوند خود نقاش تمام هستی است، لذا قریب به یقین مخاطب این غزل خداوند نیست!!
Polestar در ۳ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۹ اسفند ۱۳۹۹، ساعت ۱۵:۵۹ دربارهٔ امیرخسرو دهلوی » دیوان اشعار » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۱:
شعر بسیار زیبا و حکیمانه
فقط در مصراع دوم بیت سوم حرف واو جا افتاده: جز آب دیده و خون جگر
Polestar در ۳ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۹ اسفند ۱۳۹۹، ساعت ۱۵:۳۳ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۶:
واقعا بی‌نظیره با روح و روانت بازی میکنه
علی در ۳ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۹ اسفند ۱۳۹۹، ساعت ۱۴:۱۹ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۵۴۰:
جواد یساری کلا شعرو جویید
ای نه دله ی ده دله دل یک دله کن
هرچیز که غیر اوست از خود وله کن
یکبار تو به اخلاص عمل بیا بر در دوست
گر کام تو بر نیامد اونوقت گله کن
دامون در ۳ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۹ اسفند ۱۳۹۹، ساعت ۱۳:۵۸ دربارهٔ شاطر عباس صبوحی » غزلیات » شمارهٔ ۴۰ - نقاش تقدیر:
لاغری بین که در اندیشه نقشت نقاش آنقدر ماند که تصویر تو را پیر کشید
نقش مرا و نقشم غلطه
علی حسنی در ۳ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۹ اسفند ۱۳۹۹، ساعت ۱۳:۳۷ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۹۰ - شنیدن آن طوطی حرکت آن طوطیان و مردن آن طوطی در قفص و نوحهٔ خواجه بر وی:
در این داستان مراد مولانا از طوطی، جان آدمی است که قابلیت های فراوان دارد ، می تواند آواز ها و صدای زیبای خودش را بسراید ، یا آنچه توانایی های اوست را بروز دهد، ما آدم ها به اشتباه طوطی جان را حبس کردیم، و به او برنامه و خواست خود را یاد می دهیم، یا او را وادار می کنیم ، که آنچه نفس ما می خواهد، بسراید یا بگوید، طوطی جان از اینکه حبس ماست ،ناراحت است، و بدنبال آزادی است، برای اینکه قابلیت های خودش را بروز دهد،
بازرگان نماد تن است، یا نفس است، که برای همه خواست های خودش پاسخ می گوید، اما خواست طوطی آگاهی است، وقتی بازرگان یا تن یا نفس به آگاهی می رسد، جانش پرواز می کند،
محمدعلی مدیری در ۳ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۹ اسفند ۱۳۹۹، ساعت ۱۳:۲۷ دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۶ - هفت خوان عشق:
و به نظر میرسه این بیت موید این معناست که هرکدام از ده فرمان ها ماه ارزشمندیست که حتی قرص کامل ماه هم به اونا حسادت میکنه
محمدعلی مدیری در ۳ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۹ اسفند ۱۳۹۹، ساعت ۱۲:۵۸ دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۶ - هفت خوان عشق:
به نظر میرسه منظور استاد 10 فرمان معروف باشه
یحیا راستگو در ۳ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۹ اسفند ۱۳۹۹، ساعت ۱۱:۲۸ دربارهٔ سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۷۸:
در مصراع دوم بیت چهارم «ار» (= اگر) صحیح است نه «از»
حدیث در ۳ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۹ اسفند ۱۳۹۹، ساعت ۱۰:۱۱ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » ترجیعات » چهلم:
تمام سعی و تلاش خود را کردم معنی چند بیت آخر را پیدا نکردم