حاشیه‌ها
واژه تون در کردی نیز معنای مرد اشاره را دارد
سینا در تاریخ ۱۷ اسفند ۱۳۹۲ ساعت ۲۱:۳۲ دربارهٔ رباعی شمارۀ ۲
ﻭاﻗﻌﺎ زﻳﺒﺎ ﺑﻮﺩ
ﺭاﺳﺘﻴﻦ در تاریخ ۱۷ اسفند ۱۳۹۲ ساعت ۱۶:۴۴ دربارهٔ حکایت شمارهٔ ۱
با سلام
گویند کسان بهشت با حور خوش است
گویم بتو من که آب انگور خوش است
این نقد بگیر و دست از آن نسیه بدار
کآواز دهل شنیدن از دور خوش استبا خواندن وتوحه باشعار یک شاعر مشکل تا به یقین قضاوت نمود که سخن دل و نظر شخصی وی چه بوده است بلکه هر خواننده ای بمیزان ذوق وسلیقه خویش آنرا معنی مینماید و بشاعر نسبت میدهد این امر در مورد ابوعلی سینای ثانی حکیم عمر خیام مردی فاضل و اندیشمند که پس از مطالعات بسیار در علوم مختلف همواره بدنبال چگونگی آفرینش و مجهولات آن بود و اوقات فراغت را بسرودن رباعیاتی که حاکی از افکار او و زبان دلش بود می سپرد نیزصادق میباشد معدودی وی را مادی گرا ویا ماتریالیسم وعده ای دیگر نیز عارف وصوفی میدانند لکن با اندکی مطالعه در سوابق وی حقیقت مطلب تا حدودی روشن میگردد که شعرایی همانند خیام و سعدی وحافظ و امثالهم در عصر خویش بدلیل مواعظ فراوان توسط مبلغین مذهب بمقابله با آنان می پرداختند و اشعاری می سرودند و گفتار آنان را نقض مینمودند لکن مفهوم این نبود که به آفریدگار اعتقاد نداشتند بلکه غرض بر این بود که برای رسیدن به معشوق عاشق نیازی به حوریان و بهشت ندارد ومعبود همواره در دلٍ مطهر میباشد واگر تن آدمی مزین به جان آدمیت باشد کافیست نقداً در دنیای مادی به اعمال نیکو مبادرت نموده ودست از شعار دادن و وعده های نسیه بردارد که دلباخته واقعی نیازی بدان ندارد ولذا فارغ از هرگونه وعده اجمالاَ اعتقاد خیام رابحضرت حق میتوان در این رباعی بسنده نمود
هرچند که رنگ وبوی زیباست مرا
چون لاله رخ و چو سرو بالاست مرا
معلوم نشد که در طربخانه خاک
نقاش ازل بهر چه آراست مرا
والسلام
با احترام
نازگلنازگل در تاریخ ۱۷ اسفند ۱۳۹۲ ساعت ۱۶:۲۴ دربارهٔ رباعی شمارهٔ ۴۱
سلام. من معنی بیت هفتم رو متوجه نشدم. ممکنه توضیح بدین؟
حووا در تاریخ ۱۷ اسفند ۱۳۹۲ ساعت ۱۴:۰۴ دربارهٔ غزل ۳۶۳
با سلام و احترام؛
ظاهرا بیت چهارم این غزل که از زیباترین ابیات آن نیز هست، از قلم افتاده است:
“چون به جز خون شفق در ساغر افلاک نیست؛
من چــرا نالم اگـــر خـــــالی بود پیمـــــــانه‌ام”ن.حیدری در تاریخ ۱۷ اسفند ۱۳۹۲ ساعت ۱۱:۵۶ دربارهٔ خندهٔ مستانه
عالم جان خاص توست نوبه فرو کوب هین
گوهر دل خاک توست رد مکن ای نازنینAnonymous در تاریخ ۱۷ اسفند ۱۳۹۲ ساعت ۱۰:۴۲ دربارهٔ شمارهٔ ۱۷۷ - در مدح شروان شاه منوچهر
سلام.خداقوت..این رباعی هم منصوب به شاط عباسه وبسیار زیبا.
مرجان لب لعل تو مرجان مرا قوت
یاقوت نهم نام لب لعل تو یا قوت
قربان وفاتم به وفاتم گذری کن
تابوت همی بشنوم از رخنه تابوت
در صورت تایید در این قسمت افزوده شود.
سلام آقای کیخا
ممنون از نظر شما
ولی نظر آقای شمس الحق با ننوشتن مطلب چیز دیگریست اینطور به نظر نمیرسدنیما در تاریخ ۱۷ اسفند ۱۳۹۲ ساعت ۷:۲۳ دربارهٔ غزل شمارهٔ ۷۷
در وصل هم ای گل ز هجر تو در آتشم. عاشق نمیشوی که ببینی چه میکشم
زهرا در تاریخ ۱۷ اسفند ۱۳۹۲ ساعت ۲:۰۳ دربارهٔ غزل شمارهٔ ۸۵ - چه میکشم
چو شاهین قضا را تیز شد چنگ
نه از صلحت رسد سودی نه از جنگ- درشعر فوق اشتباهی چنگ تایپ شده است.ممنون
حمیدرضا-سمنان در تاریخ ۱۷ اسفند ۱۳۹۲ ساعت ۰:۴۰ دربارهٔ برگ گریزان
این شعر حس نوع دوستی و انسان دوستی پروین رو به خوبی به تصویر کشیده.درود به روان پاک این بانوی بزرگ
حمیدرضا-سمنان در تاریخ ۱۷ اسفند ۱۳۹۲ ساعت ۰:۳۲ دربارهٔ بی پدر
چوخ اوزمه اوزون بو چرخ و فلکین عادتدیر
چاتمیب چاتمیاجاخ عاشق اوزمعشوقنا
غیر از بو اولا جای تعجب برادر
قایدب تاریخه گر شاخشی باخارسان گورسن
تکجه دیرسن بو اجی تجربنن صاحب قارداشامیرسعادت در تاریخ ۱۶ اسفند ۱۳۹۲ ساعت ۲۳:۵۳ دربارهٔ بهجت آباد خاطره سی
سلام.
اشاره ی حافظ به یار نادره گفتار , سعدی است.
که پیداست از اشعار آن بزرگوار , پیروی ادبی می کرده.جلال دامن افشان در تاریخ ۱۶ اسفند ۱۳۹۲ ساعت ۲۳:۱۵ دربارهٔ غزل شمارهٔ ۵۱
به نظر من منظورش از پنج و چهار و شش و هفت, فرقه های مختلفه تو اسلام
پوریا در تاریخ ۱۶ اسفند ۱۳۹۲ ساعت ۲۲:۴۱ دربارهٔ رباعی شمارهٔ ۱۱
باسلام- شعرحافظ ظرفیت های ناشناخته ای دارد که پس از قرنها به شارحین این امکان را می دهد که از زوایای متفاوتی او را ببینند در کمتر شاعری می توان این ظرفیت را سراغ گرفت. این غزل حافظ انطباق عجیبی با واقعه ی عاشورا دارد درست است که حافظ بنا به اقتضائات روزگارخویش نمی توانسته است از این واقعه ی عظیم براحتی سخن بگوید ولی از سویی عاشورا نیزحادثه ای نیست که حافظ براحتی ازآن عبور کند ابیات این غزل قرائن نیرومندی در توصیف عاشورا دارد که واقعا محتاج بازخوانی مجدد است این که تنها نکته دانان عشق این سخن را می فهمند کسی به اولیای الهی آبی نمی رساند سرهایی که بی جرم و جنایت بریده شده اند بیابانی که پایانی برای آن متصور نیست ودر هرمنزل گویی صدهزار توقفگاه دارد ونیز در نهایت عشق است که به فریاد آدمیان می رسد آیا عشق نمادی از امام نیست؟ آیا او آفتاب خوبانی نیست که حافظ از او می خواهد لحظه ای در سایه عنایتش قرار گیرد؟ و حتی بیان این رسالت شاعر که روا نیست انسان از خونریزان تاریخ حمایت کند مختصاتی نیستند که به راحتی بتوان ازآنها گذشت یاحسین
علیرضا محجوبیان لنگرودی در تاریخ ۱۶ اسفند ۱۳۹۲ ساعت ۲۲:۱۴ دربارهٔ غزل شمارهٔ ۹۴
با سلام
من هیچ ندانم که مرا آنکه سرشت
از اهل ارم کرده و یا دوزخ زشت
جامی و پری روی و نوایی لب کشت
این هر سه مرا نقد ترا نسیه بهشت
با احترام
نازگلنازگل در تاریخ ۱۶ اسفند ۱۳۹۲ ساعت ۱۹:۱۰ دربارهٔ رباعی شمارهٔ ۴۳
اینگونه شرها تماما مثل طلای ناب هستند اما متاسفانه مروم کشور ما از مسیولین گرفته تا کارگر همه بنده وبرده زر هستیم وکسی به محتوای این گونه شعرها توجه نمیکند غیر ازاینکه به فکر پول واشیای قیمتی مادی باشیم بسیار جای تاسف دارد که باچنین طرز تفکری که حاکمانبه وجود اورده اند زندگی میکنیم،
الماسی در تاریخ ۱۶ اسفند ۱۳۹۲ ساعت ۱۷:۲۰ دربارهٔ بخش ۳۶ - کشتن بهرام وزیر ظالم را
دکتر زرین کوب یکی از محقق هانیه که خیلی درباره ی مولانا اطلاعات جمع کرده…و من جایی از مقالشون ندیدم که بگن با رقص شعر میگفتن
این پوشیده نیست که در دیدار با شمس تبریزی فی البداهه شعر میگفتن و میخوندن اما این هم پوشیده نیست که مولانا سال های سال از شمس دور بودعلی در تاریخ ۱۶ اسفند ۱۳۹۲ ساعت ۹:۴۵ دربارهٔ غزل شمارهٔ ۲۱۵۴
دقیقا چه کس می تواند این شعر را بخواند و بعد در خود توان قلم به دست گرفتن بیند ..
حقا که مادر پیر فلک چون تو نزاید سعدیابراهیم در تاریخ ۱۶ اسفند ۱۳۹۲ ساعت ۱:۰۵ دربارهٔ غزل ۵۵۹
بهار در راه است و نوروز و المنت لله که در میکده باز است، مرا به یاد این بیت استاد سخن سعدی انداخت که می فرماید:
المنت لله که هوای خوش نوروز
باز آمد و از جور زمستان برهیدیم
روزگارتان بهار باد.دکتر ترابی در تاریخ ۱۶ اسفند ۱۳۹۲ ساعت ۰:۰۷ دربارهٔ غزل شمارهٔ ۴۰
