در کهن ایرانِ ویران انقلابی تازه باید
سخت از این سست‌مردم قتل بی‌اندازه باید
تا مگر از زردرویی رخ بتابیم ای رفیقان
چهرهٔ ما را ز خونِ سرخ دشمن غازه باید
نامِ ما، در پیشِ دنیا پست از بی‌همّتی شد
غیرتی چون پورِ کیخسرو بلندآوازه باید
می‌کند تهدید ما را این بنای ارتجاعی
مُنهَدِم این کاخ را از صَدر تا دروازه باید
فرخی از زندگانی تنگدل شد در جوانی
دفترِ عمرش به دستِ مرگ بی‌شیرازه باید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعری از نیاز به یک انقلاب و تغییر اساسی در ایران سخن می‌گوید. او از زشتی و ناامیدی مردم می‌گوید و بیان می‌کند که برای کنار زدن این مشکلات، باید خون و فدای جان صورت بگیرد. شاعر به اهمیت غیرت و شجاعت در برقراری نامی نیک برای ایران اشاره می‌کند و با اشاره به وضع موجود، به ضرورت نابودی نظام ارتجاعی و کهنه تأکید می‌ورزد. در نهایت، او به زندگی سخت و بی‌احساسی خود در جوانی می‌پردازد که به دلیل مشکلات و نابسامانی‌ها، عمرش به تلخی گذشته است.
هوش مصنوعی: در ایران قدیم که اکنون ویران شده، نیاز به یک انقلاب جدید حس می‌شود، چرا که باید از این مردم ضعیف، اقداماتی جدی و قاطع انجام شود.
هوش مصنوعی: بهتر است برای دوری از خجالت و شرمندگی، دوستان، چهرهٔ ما باید از خون سرخ دشمن رنگین شود.
هوش مصنوعی: نام ما به خاطر کم‌توجهی‌امان در برابر دنیا از اعتبار افتاده است. باید غیرت و شجاعت ما مانند پور کیخسرو، که در تاریخ و افسانه‌ها بلندآوازه است، بالا باشد.
هوش مصنوعی: این ساختمان قدیمی و فرسوده، ما را تهدید می‌کند و باید این کاخ را از بالا تا پایین ویران کنیم.
هوش مصنوعی: فرخی در جوانی به خاطر زندگی محدود و ناخوشایندش ناراحت و دلزده شد و سرنوشتش به دست مرگ رقم خورده است؛ زندگی‌اش بی‌ساز و سامان به نظر می‌رسد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.