هماره بیدلان نالند از اغیار... به
خلاف من که نالم سخت سخت از یار... به
همی بر لاش پوسیده نیاکان تا به کی بالی
نه ای کرکس چه بر پری بدین مردار... به
قیاس رفته و آینده زین مشت خران فرما
که مشت آید نشان در معنی از خروار... به
نبینی گر همه هستی به سرگردی بپای استی
به جز...گی سامان در این پرگار... به
به وسمه اندر آن ابرو فزون برد شگفت آرم
فزایش تیغ را ببریدن از زنگار... به
مرا زین خر یهودان چند و تاکی رنج جان زاید
بکش آن تیغ عیسی کش بزن آن دار... به
کج است آن مرغ را منقار کانجیرش شکار آید
تو خورد انجیر نتوانی بدین منقار... به
ندانی کیستی واعظ خرت گوهر برت پالان
سرت بار است و آن مندیل سگ سربار... به
به جز مردان زن خود دانم این...مردم را
نرنجم گوید ار... ای سردار ... به
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از ناله و غم خود می‌گوید که به دلیل محبوبش است و نسبت به دیگران که از بیگانگان می‌نالند، احساس متفاوتی دارد. او به وضعیت نیاکانش و زوال آنها اشاره می‌کند و با بیان این که نباید همچنان در این وضعت باقی بمانند، به انتقاد از وضع موجود می‌پردازد. شاعر از تلاش برای درک آینده و از سرگشتگی در این دنیا صحبت می‌کند و به مفاهیم پیچیده‌ای اشاره دارد که به نوعی زندگی را به دایره‌ای تشبیه می‌کند. در ادامه، او از مشکلات و سختی‌هایش به ویژه در ارتباط با یهودیان و دیگران سخن می‌گوید و به نوعی انتقاد از جامعه و وضع اخلاقی آن را بیان می‌کند. در نهایت، شاعر به تمایز خود از دیگران و شناخت خود به عنوان یک فرد مستقل اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: بیدلان همیشه از بی‌وفایی دیگران گله‌مندند، اما من برعکس، به شدت از یار خود شکایت دارم.
هوش مصنوعی: این بیت بیانگر نارضایتی از وضعیت موجود و انتقاد به کسانی است که بر روی میراثی کهنه و پوسیده تکیه کرده‌اند. شاعر به کرکس‌ها اشاره می‌کند که بر روی مردار نشسته‌اند و از این وضعیت ناامیدکننده ابراز نگرانی می‌کند. در واقع، تأکید بر این است که باید بر سرنوشت نسل‌های گذشته و راه‌های آینده تأمل کرد و از خواب غفلت بیدار شد.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که در دنیای لغات و معانی، گاهی چیزهایی که به نظر می‌رسند مهم یا نمایان هستند، در واقع از ویژگی‌های خاصی برخوردارند و حقیقت آنها پیچیده‌تر از آن چیزی است که در ابتدا به نظر می‌رسد. در واقع، به جای اتکا به ظواهر، باید به عمق معانی و نشانه‌های واقعی توجه کرد.
هوش مصنوعی: اگر در همه‌جا سرگردانی را ببینی، بدان که تنها در پای استی و جز یک چیز دیگر، هیچ سامان و قاعده‌ای در این گردونه وجود ندارد.
هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به زیبایی و جذابیت ابروهایی اشاره دارد که بواسطه‌ی شکل خاصشان توجه را جلب می‌کنند. او از تاثیری که این ابروها بر تیغ می‌گذارند، سخن می‌گوید و از قدرت و تیزی آن به عنوان نمادی از زیبایی و تاثیرگذاری یاد می‌کند. به نوعی، این ابروها به اندازه‌ای جادویی و زیبا هستند که می‌توانند ریسک و چالش را به وجود آورند.
هوش مصنوعی: این شعر به نوعی از خستگی و رنج ناشی از ظلم و ستم اشاره دارد. گوینده از چالش‌هایی که در برابر یهودیان و مشکلات زندگی با آنها مواجه است، شکایت می‌کند و از عیسی می‌خواهد که به او برای رهایی از این رنج‌ها کمک کند. در واقع، این عبارت بیانگر ناامیدی و درخواست برای پایان دادن به درد و رنج است.
هوش مصنوعی: آن پرنده‌ای که منقار کج دارد، قادر به شکار انجیر نیست و تو هم نمی‌توانی با چنین منقاری انجیر بخوری.
هوش مصنوعی: نمی‌دانی که تو کیستی و واعظ، تو را دست‌کم گرفته است. تو مانند یک گنجی هستی که در زیر بار سنگین و بیهوده‌ای پنهان شده‌ای. بر روی سرت بار سنگین و بی‌ارزشی قرار دارد و آن ریسمان و لباس کثیف، نشان از پستی و بی‌اعتباری تو دارد.
هوش مصنوعی: به جز مردان، زن خود را خوب می‌شناسم و اگر کسی از مردم نرنجد، به او می‌گویم. ای سردار...
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
شبان تیره زان زلفین ثعیان سار...به
چنان پیچم که بر پیچد سلیم از مار...به
از آن لب اشک ها گلگون وزان خط روزها نیلی
تعالی الله از آن شنگرف و آن زنگار... به
سواد آن دل سنگین در آب چشم من پیدا
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.