از مه نو باز در دست فلک خنجر نگر

درنگر کینه اختر نگر

فارس افلاک را در قصد شاه کم سپاه

آه آه رزم جوی و کینه خواه

قوس و جوزابسته و بگشاده چون جنگ آوران

این میان وان دگر تیراز کمان

دارد آهنگ شبیخون خسرو سیارگان

کرد از آن روی در مغرب نهان

گوئیا دارند عزم کربلای شاه دین

خیل کین بهر نصر مشرکین

آفتاب طلعت خورشید بطحا و عراق

از نفاق تیره در ابر محاق

در به خرم بوستانی کش همی با باک و بیم

در حریم جنبش آوردی نسیم

بر سر دل خستگان و اندر دل سردادگان

بی امان گر همی دیدن توان

نوجوانان را ز عکس خون خط نیلوفری

احمری همچو گلبرگ طری

آن یکی را دجله ها جاری ز حلق از خون ناب

بهر آب وان دگر را زالتهاب

جرعه پیمایان بزم قرب را پا تا به سر

دیده تر خشک لب خونین جگر

از پی خونخواری میناکش بزم رضا

از جفا مست عاری از حیا

آن سر و پیکر کش ازآغوش سلطان حجاز

بود ناز در مصاف ترکتاز

آل مروان را که سر چون خاک زیبد پایمال

ماه و سال بر سر اکلیل جلال

آنکه برد از درد جامش صفوه آدم حیات

در فلات مانده ممنوع از فرات

رنگ از خون چاک از پیکان پریشان برسنان

خون چکان از جفای آسمان

عاکفان ستر عصمت را ز بی آزرم چند

صد گزند با وجود ذل بند

آنکه گر گشتی پیمبر از دهان آرزو

بوسه جو رنجه می گشتش گلو

ز آشیان چرخ بهر صید مرغان حرم

دمبدم بال بگشاده ز هم

از کفن پوشان حسرت و از اسیران بلا

بر ملا در زمین کربلا

ماند زاشک و نظم یغما منفعل دریا و کان

جاودان از غم لب تشنگان