در عزایت چکنم گر نکنم خاک به سر

زین مصیبت چه خورم گر نخورم خون جگر

تو به فردوس برین تاخته گلگون نشاط

من سوی شام الم بسته به غم بار سفر

ماند اکنون که دل از دولت و صلت محروم

ماند اکنون که ز چهر تو جدا دیده تر

چه برم گر نبرم مژده وصلت به روان

چه دهم گر ندهم وعده رویت به نظر

خیل انصار ترا تن به زمین سر به سنان

آل اطهار ترا دل به تعب جان به خطر

چکنم گر نکنم شکوه زپیکار قضا

چه زنم گر نزنم ناله ز بیداد قدر

پور بیمار ترا پای به زنجیر درون

دخت افکار ترا روی برون از معجر

زین تحکم چه زنم گر نزنم دست به روی

زین تهتک چه درم گر ندرم جامه به بر

پیکر چاک تو بر خاک همی زان لب خشک

آتش جان تو بر باد از آن دیده تر

چه فروزم نفروزم همه کانون ز روان

چه تراوم نتراوم همه دریا زبصر

آل اطهار ترا بر سر معموره عبور

حرم عز ترا در بن ویرانه مقر

چه زنم گر نزنم بر به ثری سقف سپهر

چه برم گر به ثریا نبرم خاک گذر

قاسر جان و جهان عاقله کون و مکان

برد از کون و مکان جان جهان رخت به در

چکنم گر نکنم جان و جهان شیب و فراز

چکنم گر نکنم کون و مکان زیر و زبر

تیغ بهمن به بر و پهلوی تو نیزه گذار

جان یغما به تن و سینه تو خاک سپر

زین تغافل چه کشم گر نکشم دشنه به دل

زین تغابن چه کنم گر نکنم خاک به سر