به خاک تیره خون دختر رز ریخت از پندت
برو واعظ که این خون باد دامنگیر فرزندت
خلل گر نیستت در گوهر واعظ چرا مادر
به عهد کودکی در دامن محراب افکندت
تو را تحت الحنک عابد، نبی دانی چرا فرمود
چو مجنونی به حکمت خواست بر گردن نهد بندت
تو ناصح گر بدینسان غم خوری از عیش می‌خوار‌ان
کسی در باغ جنت هم نخواهد یافت خرسندت
چو خوناب کباب آید ز مژگان شور طعم اشکم
نمک پاشیده از بس بر دل ریشم شکر خندت
حلاوت برد خط از شکرین لعلت، ترش منشین
رها کن تلخ‌گفتار‌ی که زهرآمیز شد قندت
پی دریوزه می سر نهادی خوش به پای خم
جم عهدی اگر یغما به جامی دست گیرندت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به انتقاد از واعظی می‌پردازد که به جای اصلاح رفتارها و کمک به مردم، تنها به نصیحت‌های خشک و بی‌روح مشغول است. او با تصویر خون دخترش که در خاک ریخته می‌شود، به واقعیت‌های دردناک و تلخ زندگی اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که واعظ‌ها باید احساسات و مشکلات واقعی مردم را درک کنند. شاعر نارضایتی خود را از وضعیت زندگی و غم‌هایی که به او تحمیل شده، ابراز می‌کند و به زهرآمیز بودن برخی از گفته‌ها و نصایح، به‌شدت انتقاد می‌کند. در نهایت، او به یادآوری این نکته می‌پردازد که زندگی و لذات واقعی در دست نهادن به عیش و خوشی‌ها نهفته است، نه در نصیحت‌های ملال‌آور.
هوش مصنوعی: به خاطر سخنان نادرستت، دختر زیبای گل‌ها به خاک سیاه افتاد و خونش ریخته شد. ای واعظ، بهتر است از این ماجرا برای خودت عبرت بگیری، چرا که این خون ممکن است دامنت را نیز بگیرد.
هوش مصنوعی: اگر عیب و نقصی در وجود تو نیست، پس چرا مادر تو در دوران کودکی‌ات، تو را در دامن عبادت و دعا پرورش داد؟
هوش مصنوعی: عابدی که در زیرچشمی به تو نگاه می‌کند، می‌داند که چرا پیامبر (نبی) فرمود که مثل مجنون، برای حکمت، می‌خواهد بندی را به گردن تو بیفکند.
هوش مصنوعی: اگر تو به عنوان پندی‌دهنده این‌گونه غمگینی، هیچ کس در باغ بهشت هم نمی‌تواند تو را خرسند کند.
هوش مصنوعی: وقتی اشک‌هایم مانند آتش به صورت من سرازیر شوند و طعم تلخ آنها به مانند نمک بر دل زخمی‌ام بریزد، در عوض، لبخند تو همچون شکر است.
هوش مصنوعی: وقتی خطی زیبا و شیرین از تو می‌خوانم، تلخی و درد را فراموش کن. نگذار سخن تلخ و زهرآلود به طعم شیرین و قند تو لطمه بزند.
هوش مصنوعی: اگر برای به دست آوردن چیزی به درِ دیگران بروی و خود را ناچیز نشان دهی، خوشا به حالت که اگر در دنیای خوشی‌ها و رنج‌ها، کسی تو را به چنگ آورد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.