من که مُردم ز انتظارت ای فقیر

پس چرا دیر آیی امشب ای امیر

قدر وقت دوستانت را بدان

هفت و نیم است ای جوان پهلوان

انتظار است انتظار است انتظار

[...]

بد بوَد چشم انتظاری ای فقیر

من هم اکنون بر همین دردم اسیر

من خبر دارم چه می آید به سر

دردمند از حال تو دارد خبر

لیک اینها از فراموشی بُوَد

[...]

من که خوردم شام و رفتم توی جا

گر نمی خواهی بیایی هم میا

هرچه در اشعار تو گشتم دقیق

اصل مطلب را نفهمیدم رفیق

گاه می گویی که داری انتظار

یعنی امشب انتظار من مدار

بعد می گویی فراموشت شده

[...]

گاه بارَم خار باشد گاه دُر

یار حاجی عَبدُهُ الرّاجی شتر!

قبض آقای کمال السلطنه است

بایدش امضا کنی بسیار زود

پس فرصتی با همین مَشدی سُهَیل

تا نمایم من دُعا بر آن وجود

گر رسوم از ما طمع داری بگو

[...]

صبحدم کاین مرغ گیهان آشیان

بال بگشاید فراز کوهسار

پنجه و منقار نورافشان او

پرده شب را نماید تار و مار

در چمن پروانه عاشق منش

[...]

ای وثوق الدوله آمد فصل دی

فصل دی آمد وثوق الدوله ای

بند بندم این گواهی می دهد

یک شکر لب چون تو در آفاق نی

بسکه آب هندوانه می خوری

[...]

میرزا عارف که زیر بار فضل

قد تیرش چون کمان آمد دو تای

رنج ها برد از پی تحصیل علم

تا به ملک علم شد کشور گشای

شد پسند حضرت میر نظام

[...]

صبح دم کاین طایر چرخ آشیان

آفتابی گردد از بالای کوه

تفته رخ، بال کوبان، پرزنان

از پر و بالش چمن گیرد شکوه

نغمه خوان مرغ سحر بر شاخسار

[...]

خواهد اینک ز جناب تو بار

بندۀ ناچیز تو عبدالحمار !