گر ز وصل توام نصیبستی
روضهٔ عیش من خضیبستی
هم ز راحت مرا نصابستی
هم ز دولت مرا نصیبستی
وقت دفع مصایب گیتی
تیر تدبیر من مصیبستی
شمع لذات من منیرستی
شاخ آمال من رطیبستی
داعی فکرت مرا گه نظم
گر ز تحسین تو مجیبستی
همه ابیات من بدیعستی
همه الفاظ من عجیبستی
عیش من ، گر ببوسی کف تو
بهتر از وصلت حبیبستی
حال من ، گر ببینمی در تو
خوشتر از غفلت رقیبستی
آب لطفت، اگر بمن رسدی
دل من کی پر از لهیبستی؟
نیستی جان من ز غم بیمار
گز مرا جاه تو طبیبستی
گر ز من هجر تو بعیدستی
ور بمن وصل تو قریبستی
وقت انشاد مدح تو لحنم
همچو الحان عندلیبستی
وز غراب عنا عدوی مرا
همه اطلال پر نعیبستی
دیدهٔ ناصحم قریرستی
سینهٔ حاسدم کئیبستی
گر مرا در مراسم آداب
همچو اخلاق تو ادیبستی
نزد ابنای روزگار مرا
در صبی حرمت مشیبستی
خاصه آنسروی که گر ذاتش
نیستی سروی غریبستی
عالم منقبت ، که کردی فخر
عالم ار بر درش نقیبستی
بر افاضل جهان نبودی تنگ
گر چو درگاه او رحیبستی
کس نکردی گنه ، اگر دوزخ
چون تف خشم او مهیبستی
قدرش ار داعیبی فرستادی
چرخ گردانش مستجیبستی
گر ز خلقش هوا مدد بردی
همه آفاق پر ز طیبستی
گر دل دشمنانش ندریدی
چرخ کی با کف خضیبستی ؟
ای بزرگی که گر حبیب شدی
زنده ، راوی تو حبیبستی
ور لبیبی درین زمانستی
با ذکای تو نا لبیبستی
گر مصور شدی بلاغت تو
منبر فضل را خطیبستی
بتو این شعر کی فرستادی ؟
خادم از عاقل واریبستی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به محبوب خود می‌گوید که اگر از وصال او بهره‌مند شود، زندگی‌اش پر از خوشی و شادی خواهد بود. او به زیبایی‌های وجود محبوب و تاثیرات مثبت او بر زندگی‌اش اشاره می‌کند و می‌گوید که در سختی‌ها و ناکامی‌ها، او منبع آرامش و امید است. شاعر همچنین به اهمیت محبوب در شعر و ادبیات اشاره کرده و بیان می‌کند که آثارش رنگ و بوی عشق به محبوب را دارد. در پایان، او از بزرگی و مقام محبوب یاد کرده و امیدوار است که این عشق و محبت همیشه پایدار باشد.
هوش مصنوعی: اگر از وصال تو بهره‌ای نیافته‌ام، زندگی‌ام همانند گلستانی است که رنگ و رونقش به دست توست.
هوش مصنوعی: نه از خوشی به من چیزی عطا کردی و نه از نعمت و ثروت چیزی به من رساندی.
هوش مصنوعی: زمانی که باید با دشواری‌های زندگی روبرو شوم، تدبیر و راه‌حل من، خود مشکل و مصیبت است.
هوش مصنوعی: تو روشنی بخش لذت‌های منی و شاخ آرزوهایم همیشه پربار و سرسبز است.
هوش مصنوعی: به دلیل علاقه‌ام به اندیشه‌های تو، گاهی شعر می‌سرایم. اگر تو به ستایش من بپردازی، این انگیزه‌ام را دوچندان می‌کند.
هوش مصنوعی: تمام اشعار من تازه و نو هستند و هر یک از کلمات من ویژگی‌های خاص و شگفت‌انگیزی دارند.
هوش مصنوعی: زندگی من، اگر تو را ببوسم، برایم بهتر از وصال معشوق است.
هوش مصنوعی: اگر حال من را در تو ببینم، برایم خوشایندتر از این است که در برابر رقیب غافل باشم.
هوش مصنوعی: اگر تو به من برسی و نرمی و محبتت را به من عطا کنی، آیا دل من هنوز در آتش عشق تو نمی‌سوزد؟
هوش مصنوعی: ای وجود من، به خاطر غم و اندوه بیماری، در این حال نیازمند تو هستم، زیرا تو همچون طبیبی هستی که می‌توانی درمانم کنی.
هوش مصنوعی: اگر فاصله‌های دوری از من به خاطر جدایی‌ات وجود دارد، بدان که نزدیکی‌ات به من در صورت وصال از نزدیک است.
هوش مصنوعی: زمانی که در ستایش تو شعر می‌سرایم، لحن من مانند نغمه‌های یک بلبل می‌باشد.
هوش مصنوعی: از غم و اندوهی که مانند یک کلاغ به سراغم آمده، همه جا پر از نشانه‌های افسردگی و ناله است.
هوش مصنوعی: چشم ناصح من آرام خاطر است، اما دل حسود من در تنگناست.
هوش مصنوعی: اگر در آداب و مراسم مانند اخلاق تو تربیت شده بودم،
هوش مصنوعی: در نزد مردم زمانه من، با وجود پیری و سالخوردگی، همچنان احترام و حرمت جوانی را دارم.
هوش مصنوعی: به ویژه آن دختر زیبای که اگر وجودش هم نباشد، همچنان حس غریبی را به دل می‌نشاند.
هوش مصنوعی: عالمی که به او افتخار می‌کنی، اگر در دروازه‌اش نگهبانی نگذاری، ارزشی نخواهد داشت.
هوش مصنوعی: اگر درگاه او وسیع بود، بر فضلا و بزرگواران جهان تنگ نمی‌آمدی.
هوش مصنوعی: اگر کسی گناه نکرده باشد، حتی اگر دوزخ به خاطر خشم او بسیار ترسناک باشد، باز هم خطایی مرتکب نشده است.
هوش مصنوعی: اگر ارزش او را بشناسی و به درگاهش دعا کنی، چرخ زمان به خواسته‌ات پاسخ می‌دهد.
هوش مصنوعی: اگر از وجود او یاری بگیری، تمام عالم پر از خوشبختی و خوبی خواهد شد.
هوش مصنوعی: اگر دل دشمنانش را نشکستی، پس چه کسی با دست قهر و قدرت تو را به زیر خواهد آورد؟
هوش مصنوعی: ای بزرگوار، اگر به عنوان دوست و محبوب شناخته شوی، زنده خواهی بود؛ زیرا راوی و گواه تو همان دوستی است که داری.
هوش مصنوعی: اگر در این زمان کسی باشد که به هوش و ذکاوت تو پی ببرد، دیگر نمی‌توان او را نادان دانست.
هوش مصنوعی: اگر هنر سخنوری و بیان تو به زیبایی و وضوح نمایان شود، به راستی که تو بهترین سخنران منبر علم و فضل هستی.
هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که کسی در حال پرسش از یک فرد دیگر است که کی این شعر را برای او فرستاده است و در ضمن از مسئول یا خدمتکار آن فرد می‌خواهد تا اطلاعاتی منطقی و عاقلانه در این زمینه ارائه دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.