جایی روم که جنس وفا را خرد کسی
نام متاع من به زبان آورد کسی
یاری که دستگیری یاری کند کجاست
گر سینه‌ای خراشد و جیبی درد کسی
یاریست هر چه هست و ز یاری غرض وفاست
یاری که بیوفاست کجا می‌برد کسی
دهقان چه خوب گفت چو می‌کند خاربن
شاخی کش این بر است چرا پرورد کسی
وحشی برای صحبت یاران بی‌وفا
خاطر چرا حزین کند و غم خورد کسی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به بررسی وفا و بی‌وفایی در روابط انسانی می‌پردازد. او از کمبود یارانی که به یکدیگر در سختی‌ها کمک کنند و به هم وفادار باشند، ناامید است. شاعر با اشاره به سخن دهقانی که می‌گوید اگر کسی درختی را به خوبی پرورش ندهد، انتظار باروری از آن نداشته باشد، به این نکته اشاره می‌کند که رابطه‌های بی‌وفا نمی‌توانند نتیجه مثبتی به همراه داشته باشند. در نهایت، او از غم و رنج ناشی از ارتباط با یاران بی‌وفا lament می‌کند.
هوش مصنوعی: به جایی می‌روم که کسی از صداقت و وفا چیزی نگوید و نامی از من به عنوان کالا و محصول نیاورد.
هوش مصنوعی: کمک کننده‌ای که در زمان نیاز، دست یاری به سوی دیگران دراز کند کجاست، اگر کسی دردی دارد یا در دلش غمی است؟
هوش مصنوعی: همه چیز در این دنیا به نوعی به همکاری و کمک یکدیگر بستگی دارد. هدف از این کمک و یاری، وفاداری و دوستی است. اگر یاری دلسوز و وفاداری نباشد، دیگر کسی نمی‌تواند در این مسیر پیش برود یا چیزی به دست آورد.
هوش مصنوعی: دهقان به خوبی اشاره می‌کند که وقتی درخت خاربن را می‌کند، این کار به خاطر این است که ببیند چرا کسی این درخت را نگهداری نکرده است. به نوعی، او به ارزش مراقبت و پرورش اشاره دارد.
هوش مصنوعی: وحشی چرا خودش را ناراحت کند و غمگین باشد در مورد دوستی‌های بی‌وفا و بی‌احساس؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.