آتشی خواهم دل افسرده را بریان در او
در کمین خرمن جان شعله‌ها پنهان در او
شعله‌ای می‌بایدم سوزان که ننشیند ز تاب
گر بجوش آید ز خون گرم سد توفان در او
خانهٔ دل را به دست شحنه‌ای خواهم کلید
چند بر بالای هم اسباب سد زندان در او
آرزو دارم طلسمی رخنهٔ او بسته عشق
عقل سرگردان در آن بیرون و من حیران در او
سود دریای محبت بس همین کز موجه‌اش
بشکند کشتی و سرگردان بماند جان در او
شهسواری بر سرم تاز ای عنان جنبان حسن
وانگهم چشمی بده سد عرصهٔ جولان دراو
چشم وحشی عرصه‌ای باید که در جولان ناز
شوخی ار خواهد تواند ساخت سد میدان در او
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساسات عمیق و تلاطم‌های درونی شاعر اشاره دارد. او از آتش درونی و شور و شوقی صحبت می‌کند که می‌خواهد قلب افسرده‌اش را بسوزاند. شاعر به دنبال شعله‌ای است که هیچ‌گاه خاموش نشود و این شعله از خون گرم او به وجود آید.
او به خانه دلش اشاره می‌کند که نیاز به کلیدی دارد تا از بند و زندان رها شود. در ادامه، شاعر آرزو می‌کند که عشق بتواند طلسمی را بشکند که عقل او را سرگردان کرده است.
شاعر همچنین به دریای محبت اشاره دارد که می‌تواند کشتی جانش را به گِل بزند و او را سرگردان کند. در نهایت، از یک شهسوار می‌خواهد که او را به دنیای جولان و عشق برساند، و این به او احساس آزادی و شوق می‌دهد.
در مجموع، شعر بیانگر longing (آرزو و تمنا) و جست‌وجوی رهایی از قید و بندهای عاطفی است.
هوش مصنوعی: می‌خواهم دل گرفته و غمگینم را با آتش روشن کنم، در حالی که شعله‌های عشق و احساسات عمیق در درون من نهفته است.
هوش مصنوعی: باید شعله‌ای داشته باشم که سوزان و پرحرارت باشد، شعله‌ای که اگر به جوش بیاید، بتواند با قدرت خود، توفان را مهار کند و خاموش نشود.
هوش مصنوعی: می‌خواهم برای دل خود، با دست حکمی، کلیدی بزنم که چندین وسیله را بر روی هم قرار دهم و درِ زندان را مسدود کنم.
هوش مصنوعی: آرزو دارم که راز و جادوی عشق، که عقل را به دوستی با خود گمراه کرده، از دل او آزاد شود و من در حیرت و شگفتی او باقی بمانم.
هوش مصنوعی: محبت مانند دریا است که اگرچه زیبا و مورد علاقه است، اما می‌تواند باعث غرق شدن و سرگردانی روح انسان شود. این احساسات و جذابیت‌ها گاهی اوقات می‌توانند به دردسرهای عمیقی منجر شوند.
هوش مصنوعی: یک رستم شجاع بر سر من تازان است، ای کسی که مادیان را می‌رانید. این زیبایی چشمی به من عطا کن تا بتوانم در میدان جنگ به خوبی حاضر شوم.
هوش مصنوعی: برای اینکه کسی بتواند در میدان رقابت به خوبی عرض اندام کند و به زیبایی و ناز خود ببالد، باید فضایی آزاد و بی‌مانع در اختیارش باشد. در این فضاست که می‌تواند با هر ناز و شوخی به خود ببالد و هنرش را به نمایش بگذارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
عشق سلطان و زمین میدان، فلک چوگان در او
سرفرازان جهان چون گوی سرگردان در او
عالم از حسن ازل یک چهره آراسته است
در بهشت افتاد هر چشمی که شد حیران در او
از سپهر سفله تشریف تن آسانی مخواه
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.