هرگه آن گلزار خوبی، یاد می آرد ز ما
همچو باران بهاری فیض می بارد ز ما
هستی ما تشنه پاشیدنست از یکدگر
وای اگر شیرینی غم دست بردارد ز ما
ما همه چون مشت خاکیم و، نفس چون تندباد
میوزد این باد، تا یک ذره نگذارد ز ما
تا نگریم زار زار، آن شوخ گل گل نشکفد
گلشن رخسار خود را تازه میدارد ز ما
برق جولانیم در میدان معنی ما اگر
واعظ ما نیز پای کم نمی آرد ز ما
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساسات عمیق انسانی و ارتباطات عاطفی اشاره دارد. شاعر از یادآوری لحظات خوش در گذشته و تأثیر آنها بر زندگی حال سخن می‌گوید. او به تشنگی وجود انسان برای دریافت محبت و شیرینی زندگی اشاره می‌کند و این که اگر این شیرینی از بین برود، زندگی خالی از لذت می‌شود. همچنین، شاعر به موقتی بودن زندگی و احساسات اشاره می‌کند و تأکید می‌کند که روح‌حیات انسان‌ها مانند بادی است که نمی‌تواند به سادگی از بین برود. در نهایت، اشاره‌ای به تأثیرات معنوی و اجتماعی این احساسات بر فرد دارد.
هوش مصنوعی: هر بار که یاد آن باغ زیبا می‌افتیم، مانند باران بهاری، نعمت و برکت از وجود ما ساطع می‌شود.
هوش مصنوعی: وجود ما همیشه در جستجوی ارتباط و در کنار هم بودن است. اما برای ما وحشتناک خواهد بود اگر تلخی غم به ما پایان دهد و از زندگی‌مان برود.
هوش مصنوعی: ما همه مانند یک دسته خاک هستیم و نفس ما مانند تندبادی میوزد. این باد باعث می‌شود که هیچ ذره‌ای از ما باقی نماند.
هوش مصنوعی: تا وقتی که با چشم زار زار گریه نکنم، آن معشوقهٔ نازنین من گل‌های رخسار خود را نخواهد شکفت و زیبایی‌اش را به نمایش نخواهد گذاشت. او همچنان با تازگی و زیبایی از من انتظار دارد.
هوش مصنوعی: اگر ما در عرصه حقیقت و معنا مانند برقی درخشان هستیم، حتی اگر واعظ و رهبر ما نیز به ما نزدیک نشود و از ما فاصله بگیرد، باز هم جلوه‌گری ما از بین نمی‌رود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.