چون زبان در گفتگو، بیجا ز کام آید برون
هست شمشیری که در بزم از نیام آید برون
چون بباد لنگر آن خوشخرام آید برون
ناله صبحم بجهد از سینه شام آید برون
نیست در کام خرد چون میوه نارس قبول
در تکلم از زبان حرفی که خام آید برون
در تماشایش ز رفتن باز ماند روزگار
چون بناز از کوی خود آن خوشخرام آید برون
بگذرد در بزم اگر حرف لب میگون او
باده بیتابانه از مینا بجام آید برون
نامه را چون مهر بر عنوان کنم، از شوق او
نامم از خاتم بجای عکس نام آید برون
چون بر آرم نامش از لب، دود آهم در قفاست
خواجه کی از خانه هرگز بیغلام آید برون؟!
بر شکسته بالی مرغ دل واعظ ز رحم
اشک گردد دانه و، از چشم دام آید برون
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات عمیق و تأثیرات زبانی در ارتباط با عشق و جدایی می‌پردازد. شاعر از قدرت زبان و کلام در ابراز عشق و احساساتش صحبت می‌کند و می‌گوید که گاهی کلمات مانند شمشیری بران می‌توانند از دل بیرون بیایند. همچنین اشاره می‌کند که گاهی ناخواسته کلمات خام از زبان جاری می‌شوند و مورد پذیرش قرار نمی‌گیرند. شاعر به لذت و شوقی که از یاد معشوقش می‌گیرد اشاره می‌کند و به این نکته می‌پردازد که در نبود او، احساساتش به شکل ناله‌هایی از دل برمی‌آید. در نهایت، ناتوانی در فراموشی و درد جدایی را با تصاویری زیبا و احساسی به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: زمانی که زبان در صحبت کردن به جا و درست عمل نکند، مانند شمشیری است که در میهمانی از غلاف خارج می‌شود.
هوش مصنوعی: زمانی که بادی بوزد، آن خوشحال که مثل لنگر است به بیرون می‌آید و ناله صبح از دل شب خارج می‌شود.
هوش مصنوعی: در ذهن انسان مانند میوه نارس، چیزی وجود ندارد که قابل قبول باشد. در گفتار نیز، هر کلامی که نابالغ و ناپخته باشد، از زبان خارج می‌شود.
هوش مصنوعی: زمانه در تماشای او به قدری متوقف مانده است که گویی از رفتن باز ایستاده. چون که آن خوشبخت و شاداب از کوی خود بیرون می‌آید و همه را به تماشا می‌کشاند.
هوش مصنوعی: اگر در مجلس بگذرد و لب‌های معشوق با جرعه‌ای از شراب مست کننده، به من نگاهی انداخته و شراب از ظرف شیشه‌ای به بیرون بریزد، طعم دلپذیری خواهد داشت.
هوش مصنوعی: وقتی نامه‌ام را با مهر بر رویش بزنم، از شوق او نامم به جای عکس روی مهر، نمایان می‌شود.
هوش مصنوعی: زمانی که نام او را بر زبان می‌آورم، آه‌های من در قفس حبس می‌شود. آیا ممکن است که آن آقا هرگز بدون غلامش از خانه بیرون برود؟
هوش مصنوعی: دل پر از عشق و شوقی است که حتی اگر بال و پرش شکسته باشد، همچنان می‌تواند با ناله و اشک خود دانه‌ای برای دیگران بیافریند و از دام‌هایی که او را محاصره کرده‌اند، رهایی یابد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
شمع را شب تیغ روشن از نیام آید برون
از سیاهی اختر پروانه شام آید برون
حسن کامل می شود در پرده شرم و حیا
از ته این ابر ماه نو تمام آید برون
سبزه می آید به دشواری برون از زیر سنگ
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.