خویش را آزاد خواهی، صید دام دوست کن
از غم عالم بخر خود را، غلام دوست کن
چون به مجلس پا گذاری، اول از روی ادب
دست رد بر سینه خود نه، سلام دوست کن
هر دو عالم را اگر زیر نگین خواهد کسی
گو برو نقش نگین دل بنام دوست کن
تخت دل را تکیه گاه شوکت یادش بساز
بر دو عالم سروری از احتشام دوست کن
تا بکام دشمنان خود را نبینی روز و شب
خویش را واعظ، ز ناکامی بکام دوست کن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به اهمیت و ارزش دوستی و عشق به دوست اشاره دارد. شاعر از شنونده می‌خواهد که برای رسیدن به آزادی و رهایی از غم‌ها، خود را در خدمت دوست قرار دهد. او به ادب و احترام در معاشرت با دیگران تاکید می‌کند و پیشنهاد می‌کند که اگر کسی به دنبال موفقیت و مقام است، باید محبت و عشق به دوست را در دل داشته باشد. در نهایت، شاعر توصیه می‌کند که برای مقابله با سختی‌ها و دشمنی‌ها، باید به یاد دوست و راه او زندگی کرد.
هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی خودت را آزاد کنی، به دام دوستی بیفت و از اندوه دنیا خودت را بردار و خود را به دوستی بسپار.
هوش مصنوعی: وقتی به جمعی وارد می‌شوی، ابتدا با رعایت ادب، دستت را بر سینه‌ات بگذار و سپس به دوستانت سلام کن.
هوش مصنوعی: هر کسی که بخواهد بر جهان تسلط داشته باشد و همه چیز را در دست بگیرد، باید دلش را به محبت دوست (خدا) بسپارد و از این طریق به حقیقت دست یابد.
هوش مصنوعی: به یاد او، دل را محلی پر شکوه و با عظمت بساز و با احترام و بزرگی، در دو جهان سلطنت و فرمانروایی از محبت او را به وجود بیاور.
هوش مصنوعی: تا زمانی که دشمنان خود را شاد نبینی، شب و روزت را صرف نصیحت کن و از ناکامی‌هایت درس بگیر تا به خواسته‌های دوستانت برسی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.