تو که بر خار تحمل نتوانی رفتن
قدمی راه توکل نتوانی رفتن
منعم از مو ره این مرحله باریک تر است
تو باین عرض تجمل نتوانی رفتن!
اولین گام ره عشق، بر آتش زدن است
تو باین فکر و تأمل نتوانی رفتن
چشمه های پل این آب، ز موج خطر است
با گرانجانی ازین پل نتوانی رفتن
تا تو از پا نکشی خار علایق واعظ
بره خواهش آن گل نتوانی رفتن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره‌ی دشواری‌های راه عشق و توکل است. شاعر بیان می‌کند که اگر کسی نتواند بر سختی‌ها و موانع غلبه کند، نمی‌تواند در راه عشق قدم بردارد. او به این نکته اشاره می‌کند که تنها با تفکر و تأمل نمی‌توان به مقصد رسید و باید از عقاید و علایق غیراصیل خود عبور کرد. در نهایت، برای رسیدن به عشق واقعی، باید از موانع عبور کرد و به آن عشق دست یافت.
هوش مصنوعی: اگر نتوانی بر روی خارها قدم برداری و تحمل کنی، نمی‌توانی به راه توکل و اعتماد قدم بگذاری.
هوش مصنوعی: در این دنیا، کسانی که نعمت و ثروت بیشتری دارند، باید از راه‌های باریک و دشواری عبور کنند. به همین دلیل، تو نمی‌توانی با چنین تجملاتی به این مرحله خاص برسی.
هوش مصنوعی: اولین قدم در عشق، از بین بردن موانع و ترس‌هاست. اگر به این اندیشه و تأمل بپردازی، نمی‌توانی به جلو بروی.
هوش مصنوعی: آب این چشمه‌های پل به دلیل برآشفتگی و خطرناک بودن، عبور از این پل را برای کسی که بار سنگینی دارد، غیرممکن می‌سازد.
هوش مصنوعی: تا زمانی که از علاقه‌ها و خواسته‌های موعظه‌گر دست برنداری، نمی‌توانی به سوی آن گل بروی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.