ای خوشا عزلت، که گردیم از در دلها خلاص
ما ز روی مردم و، مردم ز روی ما خلاص
هست تا دل با غم عالم سرو کارش، بجاست
کشتی از رفتن نگردد هرگز از دریا خلاص
روی آسایش نمی بیند دل پر آرزو
خانه زنبور، هرگز نیست از غوغا خلاص
میرسد از پی برات خط بنقد طاقتم
تا زدست انداز زلفش، میکنم خود را خلاص
در قیامت هم مکن واعظ خلاصی آرزو
تا نسازی خویش را ز اندیشه دنیا خلاص
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این قطعه شعری به موضوع عزلت و رهایی از دغدغه‌های دنیایی می‌پردازد. شاعر به زیبایی عزلت را تحسین می‌کند که انسان را از نگرانی‌های دل و نگاه مردم آزاد می‌سازد. او بیان می‌کند که دل در دنیای پرغم، هیچگاه از مشکلات فارغ نخواهد شد و زندگی آرامش ندارد. همچنین اشاره می‌کند که حتی در روز قیامت هم رهایی از آرزوهای دنیوی دشوار است و انسان باید خود را از اندیشه‌های دنیوی رها کند. در کل، شعر تأکید بر لزوم ترک دنیا و دغدغه‌هایش و جستجوی آرامش در عزلت دارد.
هوش مصنوعی: ای خوشا زندگی در تنهایی، که از درد دلها رها شویم. ما از نگاه مردم آزاد می‌شویم و آنها نیز از دیدن ما رهایی می‌یابند.
هوش مصنوعی: تا زمانی که دل انسان با غم و اندوه این دنیا درگیر است، وجودش مانند کشتی‌ای است که هرگز نمی‌تواند از دریا رهایی یابد.
هوش مصنوعی: دل پرآرزو هیچگاه نمی‌تواند آرامش را ببیند، زیرا خانه زنبور همیشه در حال سر و صدا و شلوغی است و هرگز از این هیاهو رهایی نمی‌یابد.
هوش مصنوعی: پیامی برایم میرسد که تمام صبر و طاقت من را تحت فشار قرار می‌دهد. از دست انداختن زلف معشوق، تصمیم می‌گیرم خود را آزاد کنم.
هوش مصنوعی: در روز قیامت نیز، ای واعظ، امید نداشته باش که بتوانی از عذاب نجات یابی مگر اینکه خود را از فکر و دغدغه‌های دنیایی آزاد کنی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.