چون بهله بصید دلم آن مست برآرد
نی بهله، بتاراج جهان دست برآرد
در خانه آن چشم نگاهش متواریست
این خونی دل را که از آن بست برآرد
هردم که ز راهش برد آیینه بخانه
از باده دیدار، سیه مست برآرد
چون بوی گل آن شوخ چو از پرده برآید
هر راز که در پرده دل هست برآرد
ظالم بستم دست برآورده نترسد
مظلوم هم آخر بدعا دست برآرد؟
واعظ چو خس و خار، سبکباریم آخر
زین قلزم خونخوار گمان هست برآرد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این متن شاعر به احساسات و تأثرات عمیق خود از عشق و دلتنگی اشاره می‌کند. او بیان می‌کند که عشقش مانند صیدی است که دلی مست را به پرواز درآورده، و در این راه، عشق و زیبایی‌های آن همواره در حال تأثیرگذاری هستند. همچنین به نگرانی و دردی که از دوری معشوق احساس می‌کند، اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که هر لحظه دوری، او را بیشتر به یاد آن محبوب می‌اندازد. در نهایت، شاعر به ناامیدی و دعاهای مظلومانه نیز اشاره می‌کند که بیانگر تلاش برای رهایی از غم و درد عشق است.
هوش مصنوعی: وقتی دل من مانند پرنده‌ای از قفس آزاد می‌شود، آن عاشق می‌خروشد و نه تنها به زیبایی‌ها، بلکه به تمام دنیایی که به غارت رفته است، توجه می‌کند.
هوش مصنوعی: در خانه آن چشم، اثری از حضورش نیست و این دل خونین، از درد جدایی درمی‌نالد.
هوش مصنوعی: هر بار که آئینه به خانه می‌آورد، باده‌نشین سیه‌چهره‌ای از دیدار به وجود می‌آورد.
هوش مصنوعی: وقتی بوی گل آن معشوقه‌ی نازنین به مشام می‌رسد، همه‌ی رازهایی که در دل پنهان کرده‌ای آشکار می‌شود.
هوش مصنوعی: ظالم با دست خود ظلم می‌کند و نباید از مظلوم بترسد، زیرا در پایان، مظلوم نیز ممکن است با دعا و ناله دست به دعا بلند کند.
هوش مصنوعی: واعظ مانند خس و خار است و ما در این دنیای پرخطر و خونین، سرانجام سبکبار خواهیم بود و از آن بر می‌خیزیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.