|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این اشعار به بررسی حالت‌های انسانی و تجربیات زندگی می‌پردازد. او به ارتباط بین شرم و بازگشت تن اشاره می‌کند که به معنای بازگشت به حالت خود پس از تجربه‌ای سخت است. همچنین به فکر و احساسات خود درباره جهان هستی اشاره می‌کند و می‌پرسد چرا پس از سختی نفس بازمی‌گردد. در ادامه، شاعر به ملایمت با دشمنان اشاره می‌کند و تأکید می‌کند که این ملایمت ممکن است به عواقب ناگواری منجر شود، همان‌طور که شعله‌ای از نرمی می‌تواند دراز شود و خطرناک گردد.
هوش مصنوعی: چگونه ممکن است که فردی به خاطر شرم و حیا از نزدیک شدن به بدن خودداری کند، در حالی که به خاطر دسترسی به چیزی که می‌خواهد، به سمت آن دراز می‌شود؟
هوش مصنوعی: اگر این دنیا وجود دارد و آنچه را من مشاهده کرده‌ام حقیقت دارد، پس چرا وقتی نفس در درون فرو می‌رود، دوباره به سوی بیرون برنمی‌گردد؟
هوش مصنوعی: با دشمن سرکش دوستانه رفتار نکن، زیرا آتش زبانِ نرم می‌تواند زودتر شعله‌ور شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.